Eiðakveðja - 01.09.1929, Blaðsíða 23

-17
lýst 1 tónuin. Tónlistin er spegili sálarinnar. Hún
speglar sálina eins og hún er.
Það gefur að skilja, að gæði tónsmíða eruupp og
niður. Það er svipað um tónsmiðar og skáldrit5að
gæöin eru mismunandi, sumt er ljettvægt. Nú gengur
sjerstök alda danslaga eins og alda yfir heiminn -
svonefndir "Jazzar" og "Foxtrottary ættaðir sunnar
úr Bar'-'aríu, runnir frá blámönnum og villimönnumj
Þessi danslög hafa veiuð dubbuð upp í skrautlegan
tískulclæðnað heimsmenningarinnar og Þess vegna
hafa Þau getað sýnt sig í danssölum nútimans.Þótt
Þvi verði ekki neitað, að mörg Þessara laga sjeu
smellin, Þá er gildi Þeirra talið harla litið,enda
hafa Þau sætt árásum og fyrirlitningu.
Enginn veit, hve gömul tónlistin er. Hún er að
minsta kosti jafngömul menningunni. Eldgamlar eg-
jrpskar myndir, höggnar i kletta, af ýmsum hljóðfær-
um, t.g. hörpum, flautum og strengjahl jóðfærumj^mi?,
að Egyptar hafa Þekt Þessi hljóðfæri Þegar á 4.
árÞúsundinu f„ Krist burð. En eðlilegt er að ætla,
að söngurirm sje eldri en hljóðfæraleikurinn og er
Þvi tónlistin sennilega ennÞá eldri.
Oft getur Gamla Tcstamentið um söng og hljóð-
færaslátt með Gyöingum. Vafalaust á sá söngur rót
sina að rekja til Egypta. Hefir hann sennilega bor-
ist til Gýðingalands með Móse, sem var fósturson-
ur Faraós og alinn upp i egypskum frssðum. Siðan
hefir söngurinn Þróast sjálfstætt i Gyðingalandi.
Allir Þekkja söguna um Davið og Sál. "Þegar Davið
tók hörpuna og ljek hana hendi sinni, Þá bráði af
Sál og honum batnaði; Þunglyndiö vjek frá honuml'
Við vitum sáralitið um söng Gyðinga og Eg-
ypta. Við vitum aöeins, aö hjá báðxom Þjóðunum var
hann tekinn i Þjónustu guðsdýrkunarinnar. I must-
eri Salomós voru 40 Þús. hörpur og 200 Þús. lúðrar.
Margt bendir til Þess/ að söngur Gyðinga hafi ver-
ið viðfrægur. I'hinum fræga sálmi G.Tms.: "Við Bab-
elfljót" o. s. frv. , er sagt frá Þvi, að kúgarar
'hins herleidda lýðs hafi heimtað söngljóð af honurr,