Eiðakveðja - 01.09.1929, Blaðsíða 47

-41-
mönnum Þekkingu.
Þeir sem kjntust Kold gleymdu honum nldrei nje
orðum hans, enda er Það haft eftir honumsað 'hann
gæti sagt svo frá á bestu augnablikum sínum, að
menn myndu Það alla leið inn i annað lif.Það heyrn
ist einnig oft hjá lærisveinum hans: "Kold sagði"
Það og Það0 Sum Þessara orða eru hrein spakmælio
Onnur lýsa óvenjulega viðkvaanri sál, Þótt búning-
urinn sje ekki altaf heflaður0 En öll urðu Þau
minnisstæð við Það, að Þa.u voru töluð af innri
tilfinningUo Jeg ætla aöeins að nefna ein, sem
mjer virðast muni lýsa. honum óvenju vel„ Vinur hahjs
Peter Larsen trúboðinn kom einu sinni Þrammandi á
trjeskónum sinum inn í skólastofurnar. "Parðu af
trjeskónum", sagði Kold. "Hvað er Þetta", sagði
Peter Larsen, "er gólfið Þitt of fínt til Þess að
ganga á Því?" "Nei", svaraði Kold, "gólfið mitt
er ekki of fínt, en vinna systur minnar er of góð
til Þess, að troðið sje á hana með forugum trje-
skóm". Pramkoma hans var yfirlætislaus eins og
mest mátti vera, alt átti að heigast einni hug-
sjón og mótaðist af henni. Þannig færðist samræmi
yfir æfi hans Þrátt fyrir andstæðurnar, s/?m bjuggu
i honum. Kold var einhver sjerkennilegasti skóla-
maðurinn, sem Danir hafa átt og að sama skapi sá
frumlegasti og besti. AlÞýðuskólarnir mega lengi
muna hann og Þakka honum brautryðjanda stnrfið,
ekki aðeins í Danmörku, heldur einnig í hverju
landi, Þar sem Þeir risu upp.
Ásmundur G-uðmundsson,