Eiðakveðja - 01.09.1929, Blaðsíða 57

-51-
B R 0 T .
Jeg er stödd í grafreit Helgafellskirkju. Hjer
eru leiöi af ýmsum stæröum. G-ömul og grasigróin
leiði. Minningarnar, sem við Þau voru tengdar,eru
gleymdar, horfnar í sjó timans. Hjer eru einnig
ný leiði. Öræk sönnun um hverfulleik lifsins. Hjer
og hvar standa gráir, Ömurlegir legsteinar, árit-
aðir nöfnum og ártölum. En hjer eru einnig gróður-
sett hlóm. Þau vekja hlýjar tilfinningar og ósjálf-
rátt er sem maður sje meðal gamalla vina. Það er
tæplega hægt að sýna leiði látins vinar meiri rækt-
artilfinningu með öðru en Þvi, að gróðursetja Þar
blóm til minja.
Degi er tekið að halla, en veðrið er einstak-
lega hlýtt, Jeg sest á kirkjugarðsvegginn og horfi
i kring. Þarna liggur fellið, vinalegt og hlýlegt.
Að sunnan og vestan er Það grasigróið, en lengst
■til norðurs sjest á Þverhniptan hamravegginn.
En hjerna við rætur fellsins er svo skjólgott.
Maður gæti freistast til að halda, að hjer væri
æfinlega logn.
Til norðurs sjest fram til hafs og i hillingum
sjást nokkrar eyjar hera við sjónarhring. Kveldsól-
in sveipar vestixrf jöllin fjóluhlárri slikju og gula
líparitfjallið sýnist nú silfurbleikt, Lengst í
suðri risa snæviÞakin fjöll, en nú ljóma Þau purp-
urarauð i kvelddýrðinni.
Augun hvarfla nær, yfir hliðar og ása, spegil-
sljett vatnið og heim á túnið. Að lokum heinist
öll eftirtekt mín að aflangri Þúfu, sem liggur rjett
fyrir austan kirkjugarðinn.
Hvemig stendur á Þessari Þúfu, hjer á sljettum
vellinum.
Það er sem jeg vakni af draumi. Jú, nú man jeg,
hvemig stendur á Þessari Þúfu. Við hana eru tengd-
ar merkilegar minningar. Þetta er leiði G-uðrúnar
ósvífursdóttur. - - - Frásagnir úr Laxdælu streymc.