Umbrot - 18.01.1978, Side 4
ÞORDIS ARTHURSDOTTIR:
DAGBÓK FRÁ ÍSRAEL
Hér á eftir fer smá dagbókar-
brot frá Jórsala- og Rómarför
Kirkjukórs Akraness. í ferða-
sögu þessari er ekki hægt nema
að stikla á stóru því of langt
mál yrði að segja frá öllu sem
fyrir augu bar, það væri efni í
heila bók, eða jafnvel tvær.
21. og 22. desember
Skrifað stendur að hinir síðustu
munu verða fyrstir og hinir fyrstu
síðastir og þannig byrjaði Jórsalaför
Kirkjukórs Akraness. 20 manna hóp-
ur hafði áætlað að fljúga til London
árdegis þann 20. des. Ekki reyndist
unnt að fljúga þann dag, ýmist var
sagt að veður hamlaði flugi eða vél-
arbilun. Þessi 20 manna hópur flaug
þvi ekki til London fyrr en kl. 3 sd.
þann 21. des. og sá ekki annað af
London en flugstöðvarbygginguna,
sem er að visu ansi skrautleg á sinn
hátt, því ómögulegt er að gera sér
grein fyrir því hvort verið er að
rifa hana niður eða byggja upp, nema
hvorttveggja sé.
Það er skemmst frá hinum hópn-
um (124 manns) að segja að mætt
var á Hótel Loftleiðum kl. 6 að
morgni 21. des. og flogið til London,
þar sem lent var um kl. 11. Áætlað
var að fljúga með ísraelska flugfélag-
inu E1 A1 siðdegis til Tel Aviv og
var fyrsta verk okkar að losa okkur
við farangurinn.
E1 A1 er með alstrangasta öryggis-
eftirlit, sem um getur Tók það okkur
Islendingana 4 tíma að fara í gegn-
ur farangursskoðun hjá þeim, slupp-
um við þó tilötlulega vel. Veittum
við athygli konu einni sem var 55
mínútur að komast í gegn með far-
angurinn. Var allur farangur henn-
ar grandskoðaður, tannkremstúpur,
varalitir, púðurdósir og annað þess
háttar kreist eða skrúfað í sundur.
Að þessu afloknu var farið í skoð-
unarferð um London og síðan haldið
til Heathrow-flugvallar að nýju um
kl. 19. 20 manna hópurinn sem fyrr
er getið tók þar á móti okkur. Upp-
hófst nú annað eins eftirlit á hand-
farangri. Tók farangursskoðunin í
heild alls 8 tima eða fullt dagsverk.
Um kl. 23 var stigið um borð í
júmbó-þotu af Boeing 747 gerð. Tók
flugvélin hvorki meira né minna en
426 farþega, til samaburðar má geta
þess að Bíóhöllin tekur 360 manns.
Var flugferðin ævintýri líkust, hægt
var að fá leigð heymartæki með
skemmtidagskrá, svo eitthvað sé
nefnt.
Klukkan fimm að morgni (að
staðartíma) þann 22. des. var lent
á Ben Gurion-flugvelli skammt utan
við T'el Aviv. Tvær stúlkur tóku á
móti kórfélögum og tóku þeir lagið
við undirspil þrumu og eldinga.
Eftir að hafa fengði farangur og
farið í gegnum vegabréfsskoðun, sem
tók um 2 tíma var keyrt til hótelsins
i Tel Aviv, en þangað var ekki kom-
ið fyrr en klukkan var langt geng-
in i 10. Var hópurinn orðinn mjög
þreyttur og hvíldarþurfi eftir samfellt
26 tíma ferðalag.
Fyrstu kynni okkar af Israel voru
þrumur og eldingar og í kjölfarið kom
ausandi rigning. Heimamenn sögðu
okkur að rigningin væri okkur til
blessunar. Var mér hugsað til þess,
að mikla blessun hefur suðvestur-hom
ið heima hlotið á undanförnum ár-
um.
T'el Aviv, stærsta borg Israels, með
um 400 þús. ibúum, kom mér öðru
visi fyrir sjónir, en ég hafði búist við
Klæðnaður er á vesturlanda vísu en
húsin virtust flest hver vera mjög
léleg og virtist sem stögin frá sjón-
varpsloftnetinu héldi þeim uppi í
mörgum tilfellum. Bílaeign virtist
vera almenn og mikið um nýja híla.
Reykingaráróðurinn hefur bersýni-
lega ekki komist til ísraels, því þeir
reykja óhemju mikið, varla sást mað-
ur án þess að vera reykjandi.
Þorláksmessa (leið 1 á
kortinu)
Þorláksmessa og engin skata; í
staðinn var ekið í átt til Dauðahafs-
ins yfir Negev-eyðimörkina. Leiðin
lá um borgina Beerseba, en Nasser.
fyrrveandi Egyptalandsforseti er frá
þehri borg. Á þessari leið var ekið
tun nyrsta hluta Gaza-svæðisins sem
mikið, hefur verið fjallað um í frétt-
um vegna tillagna um að veita Pale-
stínuaröbum svæðið til ábúðar.
Utan við Beerseba búa flokkar
Bedúína-hirðingja, sem ráfa um með
hjarðir sínar og að meðaltali fjórar
konur á mann; þeir kaupa þær fyrir
kameldýr. Þeir lifa á búskapnum og
handiðnaði honum tengdum. Reynt
hefur verið að koma Bedúínunum í
samband við menninguna, m.a. með
því að reisa fyrir þá læknamiðstöð,
en þar sem það var gert fluttu
Bedúínamir burtu og eftir stóð lækna
miðstöðin ein.
Frá Negev-eyðimörkinni, sem er
í um 600 metra hæð yfir sjávarmáli
lá leiðin að Dauðahafinu um 1000
metrum neðar, en það er einum 400
metrum neðan við sjávarmál. Litir
hafsins eru furðulegir og ólikir þvi
sem við eigum að venjast frá Atlants-
hafinu; sterkh grænh og bláh litir
á víxl. Saltinnihald vatsins er um
27% (til samanburðar má geta þess
að selta sjávar er venjulegast 3-4%)
og lifir engin æðri vera í hafinu.
Dauðahafið ber því nafn sitt með
réttu. Á strönd hafsins er mikið um
saltkristallaútfellingar og náðu marg-
ir sér þar í saltdröngla í grautinn.
Ekið var sem leið liggur meðfram
Dauðahafinu í átt að Massada; virk-
isborg á 400 metra háum fjalls-
tindi þar sem 900 Gyðingar frömdu
sjálfsmorð heldur en að gangast Róm
verjum á hönd. Eitt af slagorðum
Israelsmanna nú er einmitt: „Mass-
ada mun aldrei aftur falla“.
Á ýmsu geta menn átt von í ferða-
lögum, en að komast ekki leiðar
sinnar yfir eyðimörk vegna vatna-
vaxta hlýtur fáum að óra fyrir. Við
urðum sem sagt að snúa við í eyði-
mörkinni og halda sömu leið til
baka þar sem vegurinn hafði grafist
sundur vegna ármyndunar.
Aðfangadagur (leið 2)
Arla morguns var haldið af stað
til Jerúsalem, þar átti hópurinn að
dvelja næstu daga. Leiðin til Jerúsal-
em er mjög grösug og falleg, ólík
þeim sem við höfðum keyrt um dag-
inn áður, þ.e. Negev-eyðimörkin.
Dvöldum við á nýju hóteli í Jerúsal
em, hótel Ariel. Vorum við fyrstu
gestimir. Má segja að hótelið hafi
ekki enn verið fullklárað, þegar við
komum, td. vantaði rúðuna í glugga
karminn í einu herberginu og starfs-
fólkið hljóp á undan okkur með ryk-
sugur og skúringafötur og maður
hafði á tilfinningunni að málaram-
ir væru rétt gengnir út um bakdym-
ar.
Eftir að hópurinn var búinn að
koma farangri sínum fyrir á hótelinu,
var ekið til Betlehem, sem er ör-
skammt frá Jerúsalem (5-10 km).
Vopnaðir verðir voru á hverju strái,
á öllum húsþökum og hverju götu-
homi og var ekki laust við að ó-
hugur færi um mann. Vegatálmar
voru á þessari örstuttu leið og eng-
inn fékk inngöngu inn á Betlehems-
torgtorg öðru vísi en að vera þukklað
ur hátt og lágt. Var okkur tjáð að
um óvenju stranga vopnaleit væri
að ræða vegna fyrirhugaðs fundar
Sadats og Begins í Ismali daginn
eftir.
Við Betlehemstorgið stendur Fæð-
ingarkhkjan, þar sem talið er að
Jesús Kristur hafi fæðst. Fékk hóp-
urinn að skoða hana, en mjög erf-
itt er að fá aðgang að kirkjunni, sér-
staklega á þessum tíma. Sérstök til-
finning var að standa á íæðingarstað
Krist á sjálfan aðfangadag, þar rikti
kyrrð og friður og reykelsisangan
lagði um staðinn.
Að lokinni jólamáltíð skildust leiðir.
Kórfélagar héldu til Betlehem, þar
sem þeir áttu að syngja í fyrsta
skipti í Israel. Hinir Jórsalafaramir
héldu til Betlehemsvalla, sem liggja
neðan við Betlehemstorg. Með í ferð-
inni voru þrír prestar, séra Bjöm
Jónsson, séra Hannes Guðmundsson
og séra Magnús Guðjónsson. Fór
einn prestur í hverja rútu ( hópur-
inn ferðaðist um á þrem rútum). Á
leiðmni til Betlehemsvalla lásu prest-
arnir jólaguðspjallið og allir sungu
siðan saman „Heims um ból“ og
„I Betlehem er barn oss fætt“. Mikil
jólastemming rikti í hópnum. Það
era eflaust fáir sem hafa hlustað é
jólaguðspjallið flutt í rútu og það á
leið til Betlehemsvalla.
Er þangað var komið var hlýtt á
Lutherska messu. sem flutt var á
3 tungumáltun. Fór messan fram und
ir beru lofti, hjá hellum fjárhirðanna
sem um er getið í jólaguðspjall-
inu Þarna var saman kominn fjöldi
fólks af öllum þjóðemum og allir
sungu saman „Heims um ból“ hver
á sínu móðurmáli. Var þetta mjög
eftirminnigleg stund.
Að messu lokinni var haldið til
Betlehemstorgs til að hlýða á Kirkju-
kór Akraness syngja. Kórinn var
Sr. Björn Jónsson ásamt nokkrum sóknarbörnum að vaða í
Dauðahafinu.
4