Bæjarblaðið - 20.02.1958, Blaðsíða 2

2
BÆJARBLAÐIÐ
Fimmtudagur 20. febrúar 1958
/------------------------------------------
BÆJARBLAÐIÐ
RitnefrvL
Ragnar Jóhannesson, Valgarður Kristjánsson
Karl Helgason og Þorvaldur Þorvaldsson.
AfgreiSslan er í
Bókaverzlun AnUrésar Níelssonar h.f.
Sími 85.
Prentafi í Prentverki Akraness h.f.
k________________________________________________________________________s
Bcdtir vcrzlunarhœltir
Sé ég í anda knör og vagna, knúSa
krafti, sem vannst ur fossa þinna skrúÖa,
stritandi vélar, starfsmenn glaÖa og prúÖa,
stjórnfrjálsa þjóÖ og verzlun eigin búöa.
Svo kvað Hannes Hafstein í Aldamótaljóðum sínum.
Þess er annars löngum vert að minnast, að fyrsti ráðherra
íslands var merkilegt og þjóðkunnugt skáld. Enda er sýn skálds-
ins bæði þjóðfélagsleg og spámannleg í Aldamótaljóðunum.
Spádómarnir, sem þar voru fram settir, þóttu fjarstæðir þá,
á morgni tuttugustu aldarinnar. Þó fór svo, að nú þegar öldin
er rúmlega hálf, að spádómar þessir hafa flestir að fullu rætzt
og sumir fyrir löngu.
Um aldamótin þótti jafnvel ýmsum svo sem spáin um ,.verzl-
un eigin búða“ ætti óralangt í land. En hún rættist þó fyrr
en flesta óraði fyrir. Islendingar tóku brátt alla verzlun sína í
eigin hendur, og nú þykir öllum sjálfsagt, að svo sé.
1 verzlunarháttum vorum eru sífelldar framfarir, ekki sízt
í ytri útbúnaði og sölubúðum. Hvílíkur reginmunur er á því,
að koma inn í nýtízku búð nú og gömlu búðirnar, þar sem
öllu ægði saman: grænsápu, brjóstsykri, stumpasirzi, nætur-
gögnum, postulíni o. s. frv. Oftast voru þær líka dimmar og
þröngar.
Annars staðar hér í blaðinu eru tvær nýjar sölubúðir hér
í bæ gerðar að umtalsefni. Annað er vefnaðarvöruverzlunin
Huld, hitt kjörbúð Kaupfélags Suður-Borgfirðinga, báðar glæsi-
legar og gerðar samkvæmt kröfum tímans. Slíkum framförum
ber að fagna.
Önnur þessara búða er sérstök nýjung í verzlunarmálum
bæjarins, en það er kjörbúðin, sem er hin fyrsta sinnar teg-
undar hér. Og ef dæma má af reynslu annars staðar frá, má
teljast líklegt að fleiri sigli í kjölfarið. Búðum, þessarar teg-
undar, hafa mjög vaxið vinsældir undanfarið, t. d. á Norður-
löndum og þá ekki siður vestan hafs. Þær þykja þægilegar og
hreinlegar, og til bóta bæði fyrir viðskiptavini og afgreiðslu-
fólk.
En slikar búðir gera nokkuð strangar kröfur til viðskiptavin-
anna. Þeim er gefið þaraa mikið frjálsræði, sem ekki má mis-
nota. Viðskiptamaður, sem viðhefur sóðaskap og óráðvendni, er
ekki hæfur til að ganga um kjörbúð. Það er líka furðu lág-
kúrulegur hugsunarháttur að bregðast slíku trausti.
En önnur hlið er á starfi sölubúða, einkum þar sem sjálfsaf-
greiðsla tíðkast ekki, en það er hlutverk afgreiðslufólksins.
Miklu skiptir, að framkoma þess sé lipur og hæverskleg; að
fyllstu snyrtimermsku gæti þar í hvívetna. Hefir það mál
nokkuð verið rætt hér í blaðinu áður.
En líka á þessu sviði hefir orðið framför, enda hæfii’ ill'a
að illa siðað afgreiðslufólk starfi í fallegri og vandaðri búð.
Það er ljótt ósamræmi. Og sem betur fer, er fátt um undan-
tekningar af þessu tagi. En til þess, að slík þjónusta sé góð,
þarf bæði meðfædda snyrtimennsku, og menntun og æfingu í
góðum og viðfelldnum siðum, en aðalundirstaða góðra við-
skiptaþjónustu er þó góð mannþekking.
Bæjarblaðið mun gera sér far um að fylgjast vel með í
nýjungum í verzlunarháttum í bænum.
itiiiiii;ii!iiiiiii!iiiiiiiliii.iiiiiiii ■iiiiiiiiiiiiiitii
rfóh.
IMI l lllll IIIIMklllll I I I III
Skkafao og Skeggkastt!
■ lllll llllll I llllll lllll I I llllll lllllll 111 llllll II
— LANGESUND ....
Framhald af 1. siðu.
Þá vil ég einnig geta þess í
þessum pistli, að elzti íbúi bæj-
arins, Hans P. Jacobsen útgerð-
armaður, átti nýlega 104 ára
afmæli. Ætli nokkur hinna
vinaba^janna komist þar jafn
langt? Einnig hefir ljósmóðir
bæjarins nýlega eignast þríbura
og er það vel af sér vikið.
Norræna félagið hélt fyrir
stuttu samkomu með danska
hraðteiknaranum .íohannes
Lage Jacobsen. Næsta sumar
mun drengjahljómsveit bæjar-
ins heimsækja Niirpes í Finn-
landi, og iþróttamenn héðan
hyggja á ferð til Vástervik. Auk
þess fór nýlega heill bekkur
skólabarna til dvalar í Tönder.
Að lokum sendi ég Akurnes-
ingum beztu óskir um gleðilegt
nýár frá íbúum í Langesund.
Jac-Lund Tangen.
GÓÐIR GESTIR
1. febrúar er i skólum lands-
ins bindindisfræðsludagur, og
sá dagur er baráttudagur Sam-
bands bindindisfélaga í skólum.
1. ferbúar s. 1. komu tveir
ágætir gestir í gagnfræðaskól-
ann hér og fluttu ágætar ræð-
ur: Guðmundur Guðbrandsson.
kennaraskólanemandi, fulltrúi
frá S.B.S., og Guðmundur G.
Hagalín, rithöfundur, sem var
á ferð hér í bænum og gerði
það góðfúslega fyrir orð skóla-
stjóra að tala í skólanum af
áðurgreindu tilefni. Auk þess
las Hagalín úr skáldverkum sín
um við mikla ánægju tilheyr-
enda.
Geta má þess, að þennan
sama dag kom í skólann sem
gestur frú Björg í ViguV, en
dætur hennar tvær hafa verið
hér kennarar. Var skólanum
sérstök ánægja að heimsókn
hennai';
★ Hættuleg götuskilti.
Ég var á gangi hérna um daginn
með vinkonu minni, égætri frú hér
í bæ, og var það svo sem ekkert i
frásögur færandi. En þegar við vor-
um stödd hjá Bókabúðinni, nam hún
allt í einu staðar og sagði:
„Hérna er dálítið, sem þú átt að
skrifa um í Bæjarblaðið“, og benti
mér á skilti á stöng, og er það allt
saman gott og blessað, og nauðsynlegt
er að hafa slík skilti, en það sem að
er, er það, að skiltin sjálf eru alltof
lág. Þetta eru jámplötur með hvöss-
um brúnum og nokkur .hætta á því,
að fótgangandi fólk, sem um gang-
stéttarnar fer, rekí sig á þau og
stórmeiði sig.
Svo hefir það bætzt við i frostun-
um undanfarið, að svellbunkar hafa
hlaðizt á gangstéttarnar og hækkað
yfirborð þeirra svo, að nú hefir ver-
ið enn skemmra upp í umrædd skilti.
Þau eru m. ö o. alla vega of lág,
ekki sízt ef myrkur og hálka bætast
við. Á þetta er hér með bent til
lagfæringar.
★ Ólátabelgir
á aftasta bekk.
1 mörgum kvikmyndahúsum eru
öftustu bekkirnir mjög eftirsóttir af
„pörum“, þ. e. ungum piltum og
stúlkum, sem langar til að sitja sam-
an tvö og tvö, án þess að horft sé
á það aftan frá, hvað þau eru að
dunda, þegar dimmast er i salnum.
Þetta er ofur skiljanlegt, og eins hitt,
að frá þessu fólki stafar venjulega
lítill hávaði, þótt það horfi e. t. v.
ekki á myndina nema öðru hverju.
Hérna í Bíóhöllinni er þessu öfugt
farið. Á öftustu bekkina hér safnast
ungir piltar, sem af einhverjum á-
stæðum hafa ekki komizt upp á lag
með að fá stúlkur með sér í bíó. En
þeir fara samt i bió, og bera kven-
mannsleysi sitt afar illa, og lýsir
vanlíðunin sér í ýmiss konar ámát-
legum hljóðum, skvaldri og pípi,
meðan á sýningu stendur. Spilla þeir
oft stórlega skemmtun fyrir öðru
fólki, sem situr á svölum og er komið
til þess að njóta myndarinnar. Virð-
ast sumir þessara piltagreyja ekkert
hafa i bíó að gera, nema þá til að
drepa tímann einhvers staðar. Þeir
tala saman allan tímann og láta þá
verst, er mest er ástæðan til að gefa
gaum að kvikmyndinni, og kemur
það auðvitað langverst við annað
venjulegt fólk.
Ekki verður þessi óværð og eymd-
arskrækir þessara ungu sveina skýrð
betur með öðru en því, að þeim líði
svona hörmulega út af því að hafa
ekki manndáð í sér og lag á því að
fá ungar stúlkur í bíó með sér. Og
satt er það, mörgum manninum hef-
ir leiðzt einlífið. En væri nú ekki
smekklegra að láta ekki svona mikið
á þessari vanliðun bera?
Og hvemig væri, að nokkrar rösk-
ar stúlkur tækju sig til og keyptu
nokkrum sinnum, annað hvert sæti
á tveim öftustu bekkjunum og sætu
þar?
En þá myndu sveinarnir ef til vill
ekki þora að setjast þar!
rjóh.
— VERZLUNIN HULD
Framhald af 4. síðu.
Leið þeirra bggur beinlínis hér
um hjá okkur.
— Hafa viðskiptin aukizt við
flutninginn?
— Já, það tel ég vafalaust.
Þó er ekki rétt að fullyrða
margt í því sambandi, því að
ekki er komin nógu mikil
reynsla á það enn.
— Hvaða vörur verzlið þið
einkum með?
— Nær eingöngu vefnaðar-
vöru, eins og þú sérð. Við höf-
um selt allmikið af tilbúnum
fatnaði, þegar hann hefir ver-
ið fáanlegur. En nú um tíma
hefur sáralítið verið fáanlegt af
útlendum kápum og kjólum til
dæmis. Veldur því víst gjald-
eyrisskortur.
Ég þakka frú Stefaníu fyrir
greið svör og góðar viðtökur og
kveð verzlunina Huld. Verzl-
unin ber bara ekki lengur sitt
fagra nafn með rentu. Það er
ekkert hulið eða dularfullt við
hana lengur, svo áberandi og
ljómandi sem hún er. Hún
ætti fremur að heita Ljómi,
Glóbrá eða eitthvað þess háttar!
rjóh.
GAGNFRÆÐA-
SKÓLINN UPP-
LÝSTUR.
Ný lýsing er nú komin í
gagnfræðaskólahúsið, fluore-
sent-ljós svokölluð. Eru við-
brigðin mjög mikil, enda var
ljósafyrirkomulagið í skólanum
fyrir löngu orðið ófullnægj-
andi.
llllllltlliaúlltlllllllllllllllllllKlllllllllllllltlMIHH,!,,,,,!,
Leiðrétting:
Su villa atti ser stað 1 dagsetningu
1. tbl. þessa árs, að þar stóð janúar
1 staðinn fyrir febrúar.
REIKNINGUR
Styrktarsjóðs læknishjónanna Ingibjargar ísleifs-
dóttur og Ólafs Finsen, Akranesi, árið 1957.
TEKJUR:
1. Sjóður í ársbyrjun.................. kr. 28.049.24
2. Vextiraf innst. í Söfnunarsj. Isl., vskb. 589 '56 — 1.091.90
3. Vextir af innst. í Sparisj. Akr., vskb. 4715, '57 — 49-53
4. Gjafir til sjóðsins, samkv. sérstöku fylgisskjali — 1.900.00
Alls kr. 31.090.67
GJÖLD:
1. Gjöf til jólaglaðnings sjúkl. á Sjúkrah. Akran. kr. 750.00
2. Sjóður í árslok: (30.340.67).
Innstæða í Söfnunarsj. Isl. viðskb, 589..... — 28.920.41
Jnnstæða i Sparisj. Akran., viðskb. 4715 • • • • — 1.420.26
Alls kr. 31.090.67
Akranesi í janúarmánuði 1958
Torfi fíjarnason, Þuríður Guðnadóttir, Jón M. Guðjónsson.
Reikning þennan höfum við endurskoðað og borið saman við
bækur og reikninga. Við vottum, að reikningurinn er réttur og
eignirnar fyrir hendi.
Akranesi 4. febrúar 1958
Árni Böðvarsson, Svbj. Oddsson.
fí. Jóh.