Bæjarblaðið - 21.04.1958, Síða 3
Mánudagur 21. apríl 1958
BÆJ ARBL AÐIÐ
3
Bifreiddskoðuo
í AKRANESKAUPSTAÐ 1958
Aðalskoðun bifreiða og bifhjóla í Akra-
neskaupstað árið 1958 fer fram dagana 29.
og 30. apríl og 2., 5., 6. og 7. maí, og stendur
skoðunin yfir kl. 10—12 og 13—18 alla
framangreinda daga að Jaðarsbraut 13 á
Akranesi.
Mætt skal með bifreiðarnar sem hér segir:
Þriðjudag 29. apríl komi
Miðvikud. 30. apríl komi
Föstudag 2. maí komi . .
Mánudag 5. maí komi . . . .
Þriðjudag 6. maí komi . .
Miðvikudag 7. maí komi
E 1— 60
E 61—120
E 121—180
E 181—240
E 241—300
E 301—405
Síðasta skoðunardaginn samkv. fram-
anrituðu, komi einnig öll bifhjól og þær bif-
reiðir frá öðrum umdæmum, sem staddar
eru á Akranesi.
Númeraspjöld ber að endurnýja fyrir
skoðun, séu þau eigi vel skýr og læsileg.
Bifreiðastjórar skulu hafa með sér öku-
skírteini og sýna þau. Við skoðun ber að
sanna, að lögboðin gjöld af bifreiðum séu
greidd.
Geti eigandi bifreiðar eigi mætt eða látið
mæta með bifreið sína til skoðunar á til-
skildum tíma, ber honum að tilkynna for-
föll, en símatilkynning um það er ekki tekin
til greina.
Vanræksla á að koma með bifreið til
skoðunar, án þess að um gild forföll sé að
ræða, varðar sektum og stöðvun bifreiðar-
innar, þar til skoðun hefur farið fram.
Þær bifreiðir, sem eigi eru færðar til skoð-
unar í tilskildum tíma, verða leitaðar uppi
á kostnað eigenda, hafi forföll eigi verið
tilkynnt.
Bæjarfógetinn á Akranesi 11. apríl 1958.
Þórhallur Sæmundsson.
JÓN SIGMUNDSSON:
BÆRINN
Ég tek mér gönguferð upp
að Görðum (eða kirkjugarð)
og vil bjóða þeim af ykkur, sem
viljið slást með í förina, vel-
komna. Ferðin er ekki farin ein-
ungis til þess að staðnæmast á
ákvörðunarstað og njóta útsýn-
isins þaðan, þótt það sé óneit-
anlega góð uppbót eftir erfiði
göngunnar, því að mörgum
kemur saman um, að fallegt sé
í Görðum. Ferðin er farin
miklu fremur til þess að líta
vel í kringum sig á leiðinni, og
njóta þess, sem þar ber fyrir
augu.
Við göngum framhjá Leir-
gróf, við vitum hvar hún er,
þótt hún sé að mestu hulin
skeljasandi, og norðan við
„FIrafnahreiður“, sem nú er
horfið fyrir mörgum árum. Það
var áður há sandtorfa, og upp
Jaðarsbraut-
Ffér lá gamli götuslóðinn —
kirkjuvegurinn — upp að Görð-
tum, en þá voru ,,bakkamir“
miklu hærri. Síðan var þarna
allt efni fengið í ofaníburð i
þjóðveginn norður flóann, og
enn síðar í allar götur í sjálfum
kaupstaðnum, það er því búið
að taka mörg kerru- og bílhlöss-
in úr bakkabrúninni, eins og
sjá má af hæðarmismuninum.
Um þetta er ekki nema gott
eitt að segja, nú gnæfa við
himin raðir fallegra ibúðarhúsa
á bakkanum norðan við braut-
ina, og víða fallegar brekkur í
hallanum að götukanti, en bet-
ur mætti þó slétta með jarð-
ýtu bakkann sunnanverðu við
brautina.
Þegar við komum upp á móts
við Jaðar, blasir við okkur í-
þróttavöllurinn með áhorfenda-
bekkjum að vestan og norðan,
mjög snoturlega frágengið úr
sjálfum jarðveginum, enda er
vonandi fyrirhugað, að þarna
verði íþróttaheimkynni Akur-
nesinga með öllum mögulegum
gögnum og gæðum, þar á með-
al stór sundlaug, jafnvel þótt
opin væri til að byrja með.
En þegar við leggjum leið
okkar norður á veginn, viljum
við gæta að, hvar Jaðarsbærinn
gamli stóð, en þar er ekkert að
sjá, og innan tíðar veit eng-
inn, að hér stóð lítill torfbær,
sem var heimili kynslóða, þar
sem starfað var og stritað og
háð barátta fyrir lífinu á svip-
aðan hátt og víðar var gert
hér á landi fyrr á öldum.
Eftir að hafa gengið veginn
austur að endamörkum gamla
Jaðarstúnsins, erum við staddir
þar, sem áður var nefnt „Forni
Jaðar“, þarna stóðu fjárhús á-
búandans á Jaðri, allt til þess
tíma, að býlið var lagt í eyði.
Þegar Akraneshreppi forna var
skipt í tvö hreppsfélög 1884,
lágu hreppamörkin hér um frá
klöppinni á Langasandi.
Og nú blasa við sjónum vor-
OKKAR
um ýmis mannaverk, sem væg
ast sagt gefa auganu ekki yndi
við að horfa á.
Næst okkur, eða við fætur
okkar, gefur að líta tóftarhrúg-
ald ásamt gaddavírsflækju,
sem eru leifar eftir skotbyrgi
Bretans á fyrstu hernámsárun-
um. Við skiljum ekki, hvers
vegna jarðvinnslutækin voru
ekki látin jafna þetta við jörðu,
um leið og túnið sunnan við
vegin-n var sléttað.
Mér dettur ekki í hug að
halda, að neinum hafi þótt
prýði að þessu, né heldur viljað
viðhalda minningu hernámsár-
anna með þessu tóftarbroti.
(llHlflllllllllllillUllilltlJIIIIIIIIMIIIIIIIIIinillllllllllllllV'
Eftirfarandi grein flutti Jón
Sigmundsson sem erindi í Rotary-
klúbb Akraness, og birtist þaS hér
nokkuS stytt. BlaSiS óskaSi eftir
aS fá erindiS til birtingar, enda er
Jón manna kunnugastur í ná-
grenni kaupstaSarins og alinn upp
i GörSum. — ferindinu gerir hann
hvort tveggja: aS lýsa ýmsu í
bænum og nágrenninu, og bera
fram tillögur til úrbóta í sum-
um atriSum.
■iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii'iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii"
Um leið og við höldum göng-
unni áfram, lítum við til beggja
handa, fyrir sunnan okkur er
landsvæði, sem áður var kall-
að „Jaðarsmýri“, hallandi nið-
ur að Langasandi —baðstaðn-
um okkar — þetta svæði var
það fyrsta í nágrenninu, sem
ræktað var og breytt í iðgræn
tún, og þótti þá fegursti blett-
uriim í næsta nágrenni, en nú
gefur að líta þar fiskhjalla —
trönur — sem veldur því að við
viljum helzt loka augum og
jafnvel nösum, ef t. d. fiskur
skyldi hanga þar, sem gefur
ekki alltaf sem þægilegasta ang-
an. Ég veit vel, að fiskur þann-
ig verkaður, hefur verið dýr-
mæt útflutningsvara nú um
sinn, en ég þykist líka vita, að
þessi verkunaraðferð hefði ekki
þurft að stöðvast hér á Akra-
nesi, þótt þessi staður hefði
ekki verið valinn, það sýna aðr-
ar fiskverkunarstöðvar hér.
Að norðanverðu vegarins
vestast eru skúrakumbaldar,
sem sagt er að séu fjárhús fá-
einna fjáreigenda í bænum. Get
um við ekki orðið sammála um
að hér þurfi að stinga við fót-
um og nema staðar áður en
lengra er haldið á þeirri braut
er þarna er hafin?
Það er að vísu smekksatriði,
hvernig þessar byggingar eru
látnar líta út að utan,‘ en hvern-
ig sem frá þeim er gengið, á
ekki að leyfa að reisa þær á
þessum stað, framtíðin þarf að
nota hann til annars og betra-
Ég minnist þess, að fyrir um
20 árum vildi hreppsnefndin,
sem þá rikti hér, eftirláta land-
Jón Sigmundsson.
svæði undir skepnubyggingar
hreppsbúa, austan við Garða-
túnið, þar sem nú eru leifar
af braggabyggingum frá her-
námsárunum, en hvað sem
segja má um það, þá má helzt
ekki fjölga svona byggingum
þarna, heldur finna hentugan
stað annan, og þá helzt að
fjarlægja þær, sem þegar eru
hér komnar á þann stað.
Og nú erum við komnir upp
að malargryfjunni norðan við
veginn. Ég vil ekki mótmæla
því, að einhver nauðsyn hafi
borið til að grafa þarna í ná-
grenninu, og e. t. v. þætti nauð-
synlegt að grafa upp Garðatún-
ið til að ná í vegamöl, því að
sami malarhryggurinn liggur
undir öllu túninu allt austur
fyrir Garða. En mikil eru þau
náttúruspjöll, sá viðskilnaður,
sem þarna er hafður, í næsta
nágrenni bæjarins sem minnir
mann um of á ósmekklega rán-
yrkju að óþörfu.
Mér kemur í hug í þessu
sambandi tvenns konar and-
stæð vinnubrögð, frá því í
gamla daga, þegar landsfólkið
var að grafa í jörð eftir mó, til
þess að hafa eitthvað í eld að
láta. Annars vegar var mað-
urinn, sem gróf í jörð niður
ferhyrndan aflanga gröf, tók
móinn upp, og skyldi síðan op-
inn stokkinn eftir, sem varð
síðan oft lífshætta skepnum og
jafnvel mönnum, þetta þekkt-
ist hér á Akranesi of oft fyrr
á tímum.
Hins vegar var svo maður-
inn, sem tók árlega upp sinn
mó þannig, að gengið var í
sama stálið ár eftir ár, að rofið
var notað til að slétta með
næstu gröf frá árinu áður, og
þannig greru sléttari og betri
engjar á mógrafarsvæðinu, en
áður var. Það hefur löngum
verið svo, að það er ekki alveg
sama hvernig verkin eru unnin.
Nei, þarna þarf endilega, —-
en nú er ekki vist að við verð-
um sammála, — en ég vildi
láta verja einhverju fé frá bæj-
arsjóði, til þess að láta jarðýtu
jafna alla hóla og slétta bakka
í þessum malargryfjum, gæti
þá orðið þama grasigróin laut,
sem mætti þá jafnframt gera
þannig úr garði, að þar yrði
skautatjörn á vetrum til af-
nota fyrir æsku þessa bæjar,
þarna beint á móti væntanleg-
um skemmtigarði bæjarbúa.
Og loks erum við komnir alla
leiðina 'heim að Görðum, og
þaðan njótum við útsýnisins
bæði í fjarlægð og nálægð, og
sjáum um leið inn í nálæga
framtíð, þegar næsta umhverf-
ið hefur verið lagað og bætt, það
sem mannshöndin hafði áður
spillt, skúrar og fisktrönur hafa
verið fjarlægðar, skemmtigarð-
urinn hefur blómgast og verið
skipulagður með gangstígum og
blómaskrúði og trjárunnum i
kring. Þá þarf enginn að fyrir-
verða sig fyrir leiðina upp að
Görðum, þótt aðkomumaður sé
með í förinni.
Góðir samborgarar, hér hef-
ur ekki verið rætt um stórmál-
in, hvorki hafnargarð, sements-
verksmiðju né togaraútgerð.
Hér hefur aðeins verið rabbað
um eitt af smámálum þessa
bæjar, sem bíður þó úrlausnar,
það er ekki hægt að saka neinn
sérstakan um hvernig umhorfs
er, enda ekki meiningin að
drepa á þetta einungis til að
finna að hlutunum, og að sjálf-
sögðu tek ég því með þolinmæði
þó bið verði á úrbótum
En eitt vil ég segja við ykk-
ur að lokum, þegar gest ber að
garði, þá eru það smámunirnir,
sem svo eru kallaðir, sem gefa
honum bezta innsýn um hvers
konar fólk það er, sem heimilið
byggir.
Jón Sigmundsson.