Skagablaðið - 12.04.1985, Blaðsíða 4

Siggi og Howard Wilkinson, ,jtjóri“ Wednesday, ræða málin á œfingu.
Skagaþlaðið ræðir við Sigga Jóns í SheffieM:
Eg hef nógan tíma
og mér liggur ekk-
ertá“
„Þegar þú minnist á þetta þá er
auðvitað dálítið skrýtið að hugsa
til þess að fyrir réttu ári lá ég á
sjúkrahúsinu uppi á Akranesi
með slitin liðbönd ■ hné og var
ekkert allt of bjartsýnn. Það
hefur ótrúlega margt breyst á
þessu ári og kannski er maður
ekki enn búinn að átta sig fyllilega
á þvi að vera orðinn atvinnu-
maður hjá einu af sterkustu fé-
lögum Englands um þessar mund-
ir, Sheffield Wednesday,“ sagði
Siggi Jóns er við ræddum við
hann eftir að hafa komið okkur
notalega fyrir eftir leikinn gegn
Manchester United á þriðjudags-
kvöld.
„Þegar maður pælir í því
þá er þetta eins og í lygasögu,“
bætti hann við. „Væri ég enn
„Be like Siggi Jonsson -
hann rœður yfir.
- drive with Autofair“ stendur á Fiestunni, sem
„Aha... éq hef ekið
honum mörgum sinnum,
—Siggi Jóns orðinn vel
þekktur á meftal fólks
í Sheffíeld og er mjög
vinsæll hjá áhangend
um„Uglanna“
„Hvert er ferðinni heitið?“
spurði Ieigubílstjórinn þegar við
stigum upp í bfl hans fyrir utan
aðalbrautarstöðina í miðborg
Sheffield rétt upp úr hádeginu á
öðrum degi páska. „Middlewood
Road,“ var svarað kokhraust.
Bflstjórinn át upp eftir mér:
„Middlewood Road, gott og vel..
en gætirðu gefið mér nákvæmara
heimilisfang?“ „Æfingasvæði
Sheffield Wednesday var svarið
um hæl.“ Það varð þögn í smá-
tima en síðan spurði Ieigubfl-
stjórinn aftur. „Fyrirgefíð forvitn-
ina en hvað ætlið þið að gera
þangað." „Hitta Sigga Jónsson,“
svaraði ég. „Aha... ég hef ekið
honum mörgum sinnum.“
Þar með urðu þáttaskil í slitr-
óttu samtali okkar Árna ljós-
myndara við bílstjórann. Fótbolti
virtist hans líf og yndi og hann fór
strax að ræða um hið góða gengi
Sheffield Wednesday í vetur.
„Það eru nú ekki öll lið sem geta
státað af sigri á Anfield í vetur,“
sagði hann og vísaði til 2-0 sigurs
Wednesday á meisturunum fyrr í
vetur. 'Sem einlægur aðdáandi
hinna rauðklæddu gat ég ekki á
mér setið að benda honum á þá
staðreynd, að Liverpool hefði
tapað 5 leikjum á heimavelli í 1.
deildinni ívetur — ákflega sjald-
gæft það — þannig að þrátt fyrir
gott gengi „Uglanna“ eins og
Wednesday-liðið er gjaman kall-
að á meðal áhangenda sinna var
afrek þeirra á Anfield ekki ein-
stætt. Það sljákkaði aðeins í kapp-
anum við þetta en hann var
fljótur að finna nýjan flöt á
málinu og fór að tala um hversu
Mike Lyons og Siggi Jóns á
œfingu. Lyons lék sinn 500. deild-
arleik gegn United á þriðjudag.
frábær Howard Wilkinson væri.
Þannig leið tíminn í sfelldu tali
um Wednesday og áður en varði
vomm við komnir að æfinga-
svæðinu, sem er örskammt frá
sjálfum aðalleikvanginum.
Ekki sála
Þegar út úr bílnum var komið
vakti það athygli okkar, að ekki
var sálu að sjá við æfingasvæðið.
Venjulega hefur maður séð tugi,
jafnvel hundmð áhangenda,
fylgjast með æfingum stórliðanna
en hjá Wednesday voru engir
utan við og ungur strákur með
pabba sxnum. Þeir fóru eftir að
Gary Shelton hafði gefið þeim
stutta eiginhandaráritun í sér-
staka bók til slíks brúks. Er við
spurðumst fyrir um hvers vegna
þarna væri ekki að sjá neina
áhangendur liðsins var okkur
tjáð, að slíkt tíðkaðist ekki hjá
Sheffield Wednesday og hefði
ekki verið frá því Wilkinson tók
við. Hann vildi að sínir menn
fengju að æfa í friði til þess að
raska ekki einbeitingunni.
Æfingin, sem við fylgdumst
með var ekki löng og henni lauk
um kl. 14.30. Stór hluti æfing-
arinar fór í að æfa fyrirgjafir, þar
sem gefið var fyrir og leikmenn
áttu að skjóta á ferðinni. Gamal-
kunn æfing en aldrei of oft notuð.
Lokapunkturinn í æfingunni var
nokkuð tryllingsleg útgáfa af eins-
konar „síðasta“-leik, þar sem not-
aðir vom fjórir boltar á meðal
leikmannanna 16. Síðan hljóp
. ■-

Beðið eftir að röðin komi að sér. Siggi ásamt þeim Brian Marwood og Lee O
hver sem betur gat og öskrin og
óhljóðin sem fylgdu voru mikil.
Eftir látlaus hlaup í 20 mínútur
var æfingunni slitið og leikmenn
gátu leyft sér að slappa aðeins af
og fóru síðan í bað.
Sólguðinn
Það var létt yfir mönnum á
æfingunni þrátt fyrir slæmt tap,
0-3, gegn Aston Villa í leik í 1.
deildinni á laugardeginum. Mike
Lyons, leikreyndasti maður liðs-
ins, sem lék 390 deildarleiki með
Everton á sínum tíma og er nú
fyrirliði „Uglanna“, gerði að
gamni sínu við Sigga Jóns.
„Hvernig hefur íslenski sólguð-
inn það?“ spurði hann og hló.
Lyons er elsti leikmaður Wedn-
esday-liðsins og þrátt fyrir harðar
og strangar æfingar á hann í
dálitlum vandræðum við að halda
sig réttu megin við æskileg
þyngdarmörk eins og títt er um
leikmenn á þessum aldri. Siggi
brosti bara að glettunum í honum
en sagði okkur síðar, að aðal-
spennan á þriðjudögum í hverri
viku væri í því fólgin að fylgjast
með því hvernig Lyons kæmi út
úr hinni vikulegu vigtun. „Það er
fljótt að sjást á honum ef hann
hefur étið fínan mat alla helgina,“
sagði Siggi og hló.
Wilkinson gekk síðan að okkur
og spurði hvort við vissum til þess
að hann væri farinn að stunda
sólbekki upp á síðkastið. Hann
væri orðinn undarlega brúnn. Það
kom allt heim og saman því Siggi
hafði síðustu daga notað sér þá
aðstöðu, sem er á heimili hans í
Sheffield, glæsilegu húsi í Stann-
ington hverfinu skammt frá Hills-
borough. Þar er nefnilega sól-
bekkur. Þrátt fyrir tapið gegn
Villa, sem reyndar var hið versta
í vetur, var Wilkinson ekki svo
óhress. „Við lékum ágætlega en
hlutimir gengu bara ekki upp.“
4