Skagablaðið - 26.06.1985, Blaðsíða 7

I
Jugur við stýrið á „þjóðarskútunni“
byggðarlög líta til okkar öfund-
araugum. Sigurfari á eftir að
verða mikið aðdráttarafl
fyrir utanaðkomandi, svo fremi
að okkur takist að viðhalda
þessum einstæða minjagrip með
sæmandi reisn.“
Þjóðin standi öll að því
að varðveita þessa þjóð-
arskútu sína.
— Hvað um framtíðarrekstur
skipsins?
„Um hann hefur nú ekki
verið mörkuð endanleg stefna.
Kútterinn verður eftirleiðis op-
inn á opnunartíma safnsins, en
ennþá er eftir að koma fyrir
ýmsum munum, sem prýða eiga
skipið og eins þeirri |sögusýn-
ingu, sem sett verður upp í
lestinni. Þá höfum við vissulega
áhyggjur af viðhaldi og verndun
skipsins fyrir skemmdarvörg-
um, sem þegar eru farnir að láta
á sér kræla. Mér sýnist einsýnt
að girða verði hið fyrsta skipið
eins og er, að viðgerð Sigurfara
á undanförnum árum hefur
dregið talsvert þrótt úr okkur til
að sinna sjálfu safninu. Þar
liggur því ýmislegt fyrir að gera.
f fyrsta lagi vil ég nefna þær
sýningar, sem safnið hefur uppi
við nú þegar. Þær þurfum við að
betrumbæta á ýmsan máta í
samræmi við kröfur nýrra tíma
og þá fjölbreytilegu möguleika,
sem nú sýningartækni gerir
kleift. í annan stað nefni ég
gamla Garðahúsið, en þar eig-
am við, sem byggjum þetta
hérað, enn einn stórkostlegan
minjagrip, elsta steinsteypuhús
landsins og líklegaz á öllum
Norðurlöndunum. Núna í vor
var lokið við að gera uppdrætti
af húsinu í því formi sem það
var upphaflega og fyrir liggur
að kostnaðaráætlun um viðgerð
á því hið ytra. Það liggur sem
sagt fyrir að ráðast í þær fram-
kvæmdir á næsta ári og nú þarf
að setjast niður og úthugsa
leiðir til að fjármagna það fyr-
stökustu vandræðum með
geymslu- og sýningarrými.“
Möguleiki á aö byggða-
safnið verði glæsilegasta
safn á landinu.
-Eitthvað að lokum, Gunn-
laugur?
„Það er nú svo fjöldamargt
sem segja mætti til viðbótar, en
við hljótum að geyma það til
betri tíma. Ég vil þó fá að nota
þetta tækifæri til að koma á
framfæri þakklæti til allra
þeirra, sem stutt hafa við bakið
á safninu og Sigurfara og vonast
til að við megum eiga þá að enn
um hríð. Það er gott að finna til
þess, að áhugi Akurnesinga og
nærsveitunga fyrir velferð þess-
arar sameignar fer sívaxandi og
ég er þess fullviss, að ef menn
bera gæfu til að ljúka uppbygg-
ingu þeirra þátta, sem ég nefndi
hér áðan, þá verður Byggða-
safnið í Görðum framvegis eitt-
hvert glæsilegasta safn landsins.
Svona litu bátarnir út, sem róið var á til fiskjar hér í „den“.
af með mannheldri girðingu, en
því miður eru bæði börn og
fullorðnir prílandi um borð á
öllum tímum. Nú, — síðan
erum við að velta fyrir okkur
ýmsum kostum varðandi fram-
búðarvarðvörslu skipsins, s.s.
byggingu skála yfir skipið í
líkingu viðþann, semt.d. Norð-
menn hafa byggt yfir heim-
skautafarið Fram á Bygdoy.
Ýmsir hafa stungið upp á veit-
ingasölu eða öðru þvíumlíku í
skipinu, en eins og ég segi: Um
allt þetta hefur ekki verið tekin
endanleg ákvörðun ennþá.
Ég tel þó rétt að það komi hér
fram, að við erum nú að undir-
búa viðræður við yfirvöld
minjavörslunnar í landinu um
hlutdeild í kostnaði við rekstur
skipsins í framtíðinni, en að
minni hyggju er fráleitt annað
en öll þjóðin standi að því að
varðveita þessa þjóðarskútu
sína.“
Yandræði með geymslu
og sýningarrými.
— En svo við víkjum ögn að
sjálfu byggðasafninu. Hvað er
þar á döfinni á næstunni?
„Það verður nú að segjast
irtæki, sem raunar er ekki stórt.
Síðan er hugmyndin að færa
húsið í upphaflegan búning hið
innra og koma þar fyrir minja-
sýningu um kristnihald og bús-
etu manna í Görðum, en jafn-
framt kemur til greina að finna
þessu ágæta húsi eitthvert lif-
andi hlutverk meðfram því.
Að síðustu vil ég svo nefna
stækkun nýja safnhússins, en
eins og menn vita er ólokið
byggingu síðari áfanga þess.
Við erum nú að endurskoða
fyrirliggjandi teikningar með
arkitektinum Ormari Þór
Guðmundssyni og þar hafa
menn fullan hug á að fella að
sjálfu byggðasafninu ýmsa aðra
menningarstarfsemi s.s. lista-
og náttúrugripasafn með að-
stöðu fyrir hinar fjölbreytileg-
ustu farandsýningar. og ýmis-
konar menningarlegar uppá-
komur, þannig að glæða megi
starfsemi safnsins stöðugu lífi.
Ég er að gera mér vonir um að
við getum byrjað á byggingu
þess áfanga næsta vor, enda má
það ekki dragast lengur að
menn ljúki við safnhúsið. Við
erum komnir í algjört óefni
með muni safnsins og eigum í
En til þess að svo megi verða
þurfa menn vitaskuld að sýna
nokkurn metnað fyrir þess hönd
og mega þar að auki aldrei láta
sér til hugar koma, eins og
raunin varð með marga í sam-
bandi við kútter Sigurfara, að
við höfum ekki efni á því að
halda utan um eigin menningar-
arf. Slíkt metnaðarleysi er ó-
fyrirgefanlegt. Menn eiga að
minni hyggju þvert á móti að
bretta upp ermarnar og kapp-
kosta að halda utan um sérstöðu
síns byggðarlags til að efla sam-
kenndina og eiga eitthvað til að
gefa gestum sínum. Ég nefni
t.d. þann fjársjóð sem tengdur
er afrekum Akurnesinga á sviði
knattspyrnunnar og raunar á
fleiri sviðum íþrótta. Mér sýnist
sjálfgefið að þessi þáttur okkar
menningarlífs skipi veglegan
sess í byggðasafninu og þarna
eigum við Skagamenn að hafa
frumkvæði og koma á legg
glæsilegri sýningardeild. Og
þetta getum við gert á fjölmörg-
um öðrum sviðum. Aðalatriðið
er að vera sæmilega stórhuga og
horfa ekki sífellt á tærnar á sér
í þessum efnurn."
ming
7
I