Skagablaðið - 16.01.1992, Blaðsíða 4

4
Afmælisár Akraneskaupstaðar ætlar
svo sannarlega að fara af stað með
eftirminnilegum hætti. í kjölfar kjörs
Ragnheiðar Runólfsdóttur sem „íþrótta-
manns ársins" bárust svo þær fregnir í
vikunni að endanlega væri búið að á-
kveða að velja Hnausaskersleið fyrir
göng undir Hvalfjörð og að framkvæmd-
ir hæfust eftir 12-15 mánuði.
Sú staðreynd, að framkvæmdir við
jarðgöng virðast nú loks raunhæfur
möguleiki eftir óvissutíma á meðan
niðurstaða rannsókna var beðið, er
Skagamönnum vafalítið kærkomin.
Undirritaður er þess fullviss að tilkoma
ganganna á eftir að verða Akranesi til
framdráttar svo fremi ráðamenn bæjar-
ins bera gæfu til þess að hefja þegar í
stað undirbúning fyrir það sem koma
skal. Á það hefur áður verið bent á
þessum vettvangi að ekki tjói að hugsa
sér til hreyfings þegar göngin eru orðin
að veruleika. Hefjast verður handa strax
og leggja drög að því með hvaða hætti
Akranesbær ætlar sér að hafa hag af
göngunum.
Ekki eru þó allir jafn sáttir við þessi
göng. Hér í bæ fyrirfinnast margir sem
ekkert vilja með þau hafa og lítil hrifning
ríkir á meðal íbúa Innri - Akranes-
hrepps. Þeir óttast að með tilkomu
ganganna og hugsanlegri vegtengingu
vestur fyrir Akrafjall verði grundvellinum
kippt undan lífsviðurværi þeirra, þ.e.
búskapnum. Ekki verði búandi í hreppn-
um með tví- eða þríbreiðan þjóðveg í
gegnum hreppinn endilangan. Eflaust
hafa Innnesingar sitthvað til síns máls
og verður fróðlégt að sjá hver framvind-
an verður.
Flestir hugsa eflaust sem svo að ekki
ætti að vera mikið mál fyrir bændurna í
hreppnum að bregða búi og fá að laun-
um væna fjárfúglu fyrir jarðir sínar undir
þjóðveg. En það erfleira í lífinu en pen-
ingar. Þegar stórframkvæmdir á borð
við jarðgöng undir Hvalfjörð koma upp
togast skiljanlega á tilfinningar viðkom-
andi íbúa, sem þykir vænt um sveitina
sína, og arðsemissjónarmið þeirra sem
að jarðgangagerðinni standa. Óskandi
er að sættir náist í þessu máli svo ekki
þurfi að koma til illdeilna eða lagaflækja.
Hvern stórviðburðinn rekur annan hér
á Akranesi á næstunni. Fjölbrautaskól-
inn vígir nýjan glæsilegan samkomusal
annan föstudag, hátíðardagskrá bæjar-
stjórnar verður svo í honum tveimur
dögum síðar og ný heilsugæslustöð
verður vígð þann 8. febrúar. Nokkrum
vikum síðar tekur Tónlistarskóli Akra-
ness svo væntanlega í notkun nýtt
húsnæði. Það er því óneitanlega kraftur
í Akurnesingum í byrjun afmælisársins.
Gaman væri ef árið yrði allt jafn við-
burðaríkt og upphaf þess. Þrátt fyrir
svartsýni í landsmönnum er bjart yfir
Akranesi á þessum merkum tímamót-
um.
Sigurður Sverrisson
Margrét Snorradóttir, bankamaðun
Afmæiísgríkkur
Sennilega er upplausn Sovét-
ríkjanna og valdaránstilraunin
við Gorbasjov minnisstæðasti at-
burður á nýliðnu ári. Fjölskyld-
an, ásamt vinum, fór hringveginn
í sumar og skemmtum við okkur
konunglega. Fengum mjög gott
veður á leiðinni og eigum við ör-
ugglega eftir að fara hringinn
aftur.
aukur sonur minn byrjaði í
skóla á nýliðnu ári og var
það ákaflega stórt skref fyrir mig
að „sleppa hendinni" af litla
barninu. Ekki má gleyma Tinnu,
hundinum okkar, sem við feng-
um í febrúar síðastliðnum.
Minnisstæðast af íþróttavett-
vangi er titill Röggu Run.
„íþróttamaður ársins.“ Hún er
vel að honum komin.
Síðast en ekki síst er minnist-
ætt afmælið mitt seinni partinn á
árinu, þegar vinum mínum (ef
vini skyldi kalla) tókst að stríða
mér eftirminnilega með dyggileg-
um stuðningi Skagablaðsins. Það
er sko örugglega geymt en ekki
gleymt. Ég vonast til að geta
borgað það með vöxtum og
vaxtavöxtum á þessu ári.
Viðar Stefánsson, tögreglumaður;
Stjómampdunin
Þegar litið er yfir liðið ár kem-
ur margt upp í hugann. Margir
minnisstæðir atburðir, einkum á
erlendum vettvangi. Ársins verð-
ur áreiðanlega minnst sem eins
þess viðburðaríkasta í stjóm-
málasögu Evrópu með falli
kommúnísmans og öllum þeim
hræringum sem því fylgir. Á
þeim vettvangi er valdaránstil-
raunin í Sovétríkjunum einna
minnisstæðust.
Hér heima eru kosningarnar
minnisstæðastar og ekki síð-
ur það sem á eftir gerðist, það er
„stjórnarmyndunin", en stjórn-
armyndunarviðræður eru enn í
fullum gangi að best verður séð.
Af Akranesi er aukin bjartsýni
í atvinnumálum með sameiningu
fiskvinnslufyrirtækjanna og
endurskipulagningu Þ&E athygli
verð og mun ekki af veita í því
bölsýnisfylliríi sem stjórnvöld
eru á.
Þá ber hæst í minningu liðins
árs frábært sumar hvað veðurfar
snertir og mun landið svo og
landsmenn búa lengi að því.
Drífa Bjömsdótir, Ijósmóðin
Draumur rættist
Árið 1991 var gott ár hvað mig
varðar persónulega. Þar er efst á
blaði draumurinn um að byggja
upp og flytja inn í Kirkjuhvol,
sem varð að veruleika. Árið
gekk að öllu leyti áfallalaust fyrir
sig og allir héldu góðri heilsu.
vað varðar bæjarmálin tel ég
að upp úr standi líklega mis-
heppnuð sameining tveggja
stórra fiskvinnslufyrirtækja og
frekar bágborðið atvinnuástand.
Af hinu jákvæða þá fengum við
íþróttamann ársins.
Af landsmálum vil ég nefna
hertar efnahagsaðgerðir ríkis-
stjórnarinnar með til að mynda
aukinni skattheimtu og brostnar
vonir í stóriðju.
Minnisstæðir punktar úr
heimsmálunum er náttúrulega
hvarf Sovétríkjanna af landa-
kortinu og ófriðurinn í nýfrjáls-
um ríkjum og Persaflóastríðið.
Skaqablaðið
Krisb'n EyjóHsdcibr, fóstra:
Sólríkt sumar
Að rífja upp minniverða at-
burði liðins árs getur verið erfitt
þegar maður sest niður og ætlar
að hugsa hratt. Mér dettur fyrst
í hug stríðið við Persaflóa og
hvað það var ótrúlega nálægt
manni þegar við fylgdumst með
því í beinni útsendingu frá er-
lendum fréttastofum.
f innlendum atburðum var
minnisstætt þegar Hekla
gamla vakti á sér athygli og spjó
eldi og brennisteini í byrjun
janúar. 1 Hveradölum brann
Skíðaskálinn og var mikil eftirsjá
af því fallega húsi sem stóð eins
og höll í auðninni.
í byrjun febrúar geisaði mesta
óveður í manna minnum og sát-
um við með rafhlöðuútvarpstæki
og við kertaljós og fylgdumst
með því gífuriega tjóni sem þessi
mikli veðurhamur skildi eftir sig
og prísuðum okkur yfir því um
leið að það var sunnudagur og
flestir heima.
Sumarið var sólríkt og
skemmtilegt og margar góðar
minningar frá því, til dæmis
ferðalag austur á firði þar sem
allt var skoðað svo sem fjörur,
fjöll, kaupfélög og sundlaugar.
Ferð með góðum vinum til Akur-
eyrar er ofarlega í huga mér og
góður árangur Skagamanna,
bæði hjá konum og körlum, í
knattspyrnu gerði sumarið enn
skemmtilegra. Það voru ófáar
ferðirnar sem við þeystum á eftir
þeim og skildum regnfötin eftir
heima.
Einn merkilegasti sigur íþrótta
fannst mér þó þegar Skallagrím-
ur sigraði Grindavík í körfubolta
í vetur.
Af persónulegum minningum
er efst í huga mér þegar dóttirin
kom heim eftir árs dvöl erlendis
með tilvonandi tengdason okkar.
Reynir Þorsteinsson, læknin
Persaflóasbíðið
Árið 1991 var merkilegt fyrir
margra hluta sakir. Það sem
stendur manni helst fyrir hug-
skotsjónum eru átökin við Persa-
flóa sem maður fylgdist með nán-
ast í beinni útsendingu.
run kommúnísmans og þau
umbrot sem fylgja í kjölfar
breytinganna í Austantjaldslönd-
um, með mannfórnum sem ís-
lendingur á erfitt með að skilja
tilganginn með, eiga eftir að hafa
mikil áhrif á þróun heimsmála.
Ýmsar breytingar á þjóðarbú-
skapnum, krepputal og Evrópu-
bandalög hafa verið ofarlega á
baugi þjóðmálaumræðunar á ár-
inu. Oskandi er að lyktir mála
verði landanum hagstæð.
Ungu strákamir í golfinu
blómstruðu og eiga örugglega
eftir að gera enn betur. Persónu-
lega er mér minnistætt gott veður
í sumar sem ég naut til hins ítr-
asta og á árinu var unnið að lok-
afrágangi nýrrar heilsugæslu-
stöðvar sem tekin verður í notk-
un bráðlega.
5
Oina Jónsdóttir, kennari:
Stórdagurínn 17. janúar
Árið 1991 er eftirminnilegt fyr-
ir margra hluta sakir. Stórvið-
burðir úti í heimi svo sem að
hernaðarbandalag leysist upp og
stórveldi liðast í sundur.
Hér heima hefur mest borið á
barlómi, meira en nokkru
sinni hefur heyrst um áratuga
skeið. Finnst mér það því eftir-
tektarverðara þar sem ég hef ver-
ið að glugga í 50 ára gömul blöð,
og þar einkennast skrif manna af
bjartsýni og framfarahug.
Af eigin reynslu er mér minn-
isstæð 10 daga ferð til Norður —
Noregs þar sem ég hafði ekki
komið áður og aðrir 10 dagar
uppi á hálendi íslands.
En sá dagur sem stendur upp
úr öllu í minningunni frá síðast-
liðnu ári er 17. janúar. Ég átti
stórt afmæli þann dag. Það fyrsta
sem ég heyrði í fréttum um
morguninn var að styrjöld hefði
brotist út við Persaflóa og voru
það nú ærrar fréttir. Enn seinna
um daginn bárust þau tíðindi að
gamla Hekla væri byrjuð að
gjósa. Og nokkru seinna fréttist
að Ólafur Noregskonungur hefði
látist þennan sama dag. Svo
þetta varð stór dagur, en vænst
þótti mér um heimsóknir svo
margra vina minna.
Það minnisstæðasta ’91
Það er orðinn árviss viðburður að Skagablaðið leitar á þessum
tíma til nokkurra bæjarbúa og fær þá til þess að rifja upp minn-
isstæðustu viðburði nýliðins árs.
Að þessu sinni leituðum við til átta einstaklinga sem brugðust
vel við og snöruðu fram minningum frá síðasta ári eins og
hendi væri veifað. Eins og eðlilegt má telja kennir ýmissa grasa í
upprifjuninni.
Það er von Skagablaðsins að lesendur hafi nú sem fyrr gaman
af því að lesa þessa upprifjun.
S£ra Bjöm Jónsson, sóknaiprestun
Árið 1991 markar límamót
Þegar horft er um öxl og litið
til liðinna stunda, þá liggur það í
augum uppi, að árið 1991 verður
eitt þeirra ára sem marka tíma-
mót í sögu heimsbyggðarinnar.
Iupphafi ársins skall Persafóla-
styrjöldin á. Þá gerðist það
sem aldrei hafði áður átt sér stað
hér á íslandi. Við horfðum á al-
vöru - styrjöld háða inn í stofum
okkar, styrjöld, sem margir ótt-
uðust að gæti breiðst út og orðið
að þriðju heimstyrjöld 20. aldar-
innar, jafnvel gæti orðið um gjör-
eyðingarstríð að ræða.
í austantjaldslöndum hélt
óróleikinn áfram að magnast.
Eystrasaltslöndin risu upp og
kröfðust sjálfstæðis. Og áður en
árið var á enda höfðu sjálf Sovét-
ríkin verið lögð niður. Engan
hefði órað fyrir slíkum hvörfum í
sögunni í upphafi árs.
En svo stórir sem þessir at-
burðir voru, þá verða máske aðr-
ir atburðir sem gerðust hér
heima og snerta okkur á per-
sónulegri hátt minnisstæðari. Ég
minni á Heklugosið í upphafi
árs. Lítil stúlka fyrir austan
hjálpaði móður sinni á hetjuleg-
an hátt við að bjarga systkinum
AKreð W. Gunnarsson, guHsmiðun
Breyting á einkahögum
Það sem upp úr stendur frá
nýliðnu ári er breyting á einka-
högum mínum og það sem það
hefur haft ■ för með sér. Mikill
lærdómur hefur hlotist af þessu
og mætti hann hafa hlotnast á
annan hátt.
Af íþróttaviðburðum ársins
ber hæst viðurkenning sú
sem sunddrottningu okkar,
Ragnheiði Runólfsdóttur, hlotn-
aðist. „íþróttamaður ársins"
hlýtur að vera æðsta takmark
íþróttafólks okkar og því hlýtur
að vera mikil ánægja að hljóta
þennan titil. Til hamingju
Ragga!
Góður árangur karla- og
kvennaliðs Skagamanna í knatt-
spyrnu er ofarlega í huga. Einnig
keppnisferð með 13 og 14 ára
strákum til Norður írlands og
Skotlands. Það var lærdómsríkt.
Þingkosningarnar í vor og
stjórnarmyndunin voru um
margt minnisstæður atburður,
mikil fylgisaukning á hægri arm-
inum og fjölgun þingmanna héð-
an af Akranesi, sem miklar vonir
eru bundnar við, sama hvaða
flokki þeir tilheyra. Stjórnar-
myndunin var um margt mikill
forsmekkur að því hvernig
stjórnin hefur staðið að málum
það sem af er. Þegar ég var í
gagnfræðaskóla þá hefði fram-
koma sú sem ýmsir valdamenn
hafa tileinkað sér þýtt brottrekst-
ur úr tíma.
sínum út úr brennandi bifreið á
Austfjörðum.
Sjóslysið mikla við Hópsnes í
Grindavík, þegar 5 ungir sjó-
menn fórust, skar sárar í hjartað
en svo, að það geti gleymst. Erf-
itt er að skera úr um það hvern
þessara atburða ber hæst í
minningunni.
Ef til vill gnæfir sumarið sól-
bjarta yfir allt annað, dýrðleg-
asta og bjartasta sumarið, sem ég
hef lifað, eitt fegursta sumarið,
sem Guð hefur gefið i. kur á
þesari öld.
1 vitund minni verður það
ennþá bjartara vegna þess að á
árinu sá ég svo marga dökka
sorgarskugga á vegferð vina
minna í Akranessöfnuði. Þegar
sálin ljómaði á meðan sorgin
nísti, þá fannst mér mér svo oft
dýrðlegt að hugsa til þeirrar
staðreyndar, sem eitt af skáldum
okkar orðar þannig:
„Sástu ekki, vinur,/
að Guðssólin grét/
geislunum, sem þerruðu/
tárin á annarra vanga?“
Fall Sovétríkjanna og komm-
únimans eru eflaust minnisstæð-
ustu atburðirnir erlendis. Það er
einnig minnistætt að íslendingar
voru fyrstir til þess að viður-
kenna sjálfstæði annarra þjóða
sem hefa verið að berjast fyrir
sjálfstæði. Við höfum staðið í
svipuðum sporum sjálf og því er
þetta mjög eðlilegt. Mikið væri
þó ánægjulegra ef hægt væri að
viðurkenna sjálfstæði þar sem
barist hefur verið fyrir því á rit-
vellinum en ekki vígvellinum.
Hryllilegt er að hugsa til at-
burðanna í Júgóslavíu, þar sem
bræður berast á banaspjótum.
Við vonum að þeim deilum sé
endanlega lokið með nýju
vopnahléi.
Að lokum vil ég þakka sam-
ferðamönnum samfylgdina á ný-
liðnu ári. Gleðilegt nýtt ár!