Fréttir - Eyjafréttir - 20.01.2016, Qupperneq 15

15Eyjafréttir / Miðvikudagur 20. janúar 2016
Vestmannaeyingar eru átakamenn
og þótt vertíðarstemning fyrri ára sé
fjarri þegar allir lögðust saman á
árar til þess að bjarga verðmætum
sjávar, unnið var sólarhringum
saman í törnum þá er ég ekki fjarri
að andinn hafi smitast áfram til
núverandi kynslóða. Þegar þörf er á
sameiginlegu átaki allra þá skorast
enginn undan. Ungi sem aldnir
leggjast saman á árar til þess að
halda uppi heiðri Eyjanna. Það
sýður á keipum þegar Eyjamenn
leggjast á árar allir sem einn.
Þannig hefur stemningin í kringum
handboltalið ÍBV verið undanfarin
ár. Karlaliðið kom upp í hóp bestu
liða landsins árið 2013 og árið eftir
sigldi liðið heim með Íslandsbikar-
inn í fyrsta skipti. Bikarinn var ekki
unninn af fámennum hópi hand-
boltamanna heldur öllum Eyja-
mönnum. Fyrir tæpu ári léku
leikmenn ÍBV svipaðan leik er þeir
urðu bikarmeistararar og enn var
lagt í siglingu sem lauk í Vest-
mannaeyjahöfn með flugeldasýn-
ingu að hætti íbúanna. Í hvorugt
skiptið var ÍBV ekki endilega með
bestu einstaklinganna. Þeir voru
hinsvegar með besta hópinn, utan
vallar sem innan. Leikmenn stóðu
saman sem einn, ákveðnir í að ná
markmiði sínu. Að baki þeim stóð
allt samfélagið í Vestmannaeyjum.

Þar sem hjartað slær
Þúsundum saman fjölmenntu
Eyjamenn á leiki liðsins og lögðu
lóð sín á vogaskálarnar, tóku á með
leikmönnum liðsins. Stuðnings-
mennirnir sem stóðu allir sem einn
að baki hópnum úti á leikvellinum
riðu baggamuninn. Leikmennirnir
inni á leikvellinum voru drifnir
áfram af fólkinu á hlíðarlínunni og
öfugt. Stuðningsmennirnir voru
drifnir áfram af leikmönnum
liðsins. Vertíðarstemning myndað-
ist. Skipti þá engu máli hvort staðið
væri við aðgerðarborðið í íþrótta-
miðstöðin í Vestmannaeyjum, á
Ásvöllum í Hafnarfirði ellegar í
Laugardalshöll. Allir stóðu saman
við að afla fyrir Vestmannaeyjar.
Eyjamenn tóku yfir stemninguna,
hvort heldur innan vallar sem utan.
Þegar upp var staðið frá aðgerð
sameinuðust allir í söng á texta
Magnúsar Þór Sigmundssonar:
Kveikjum eldana
þar sem hjartað slær.
Kveikjum eldana
þar sem hjartað slær.
Sjá, Heimaey og Herjólfsdal.
Þar sem hjörtun slá í takt við allt
sem í æðunum rennur,
sem á huganum brennur.
Hér í brekkunni
þar kveikjum við eld, eld.
Tengjum huga, hjart´og sál.
Þar sem hjartað slær,
þar sem hjartað slær.
Jafnvel niðurlútir stuðningsmenn
tapliðsins gátu ekki annað en tekið
undir. Sá er tilfinningarlítill sem
ekki hrífst með í stemningunni.
Meðan Eyjamenn sungu í
Laugardalshöll eftir sigurinn í
bikarkeppninni í handknattleik
komu upp í huga minn ljóðlínur
Ása í Bæ við lag Oddgeirs
Kristjánssonar, Heima. „Og enn
þeir fiskinn fanga, við Flúðir, Svið
og Dranga, þótt stormur strjúki
vanga, það stælir karlmanns lund.“
Hinn sæti blóðhiti
Eftir rúm 20 ár í íþróttafrétta-
mennsku hef ég marga fjöruna
sopið og séð margan bikarinn fara á
loft, verið í hópi glaðra leikmanna
og stuðningsmanna á sigurstundu.
Hvergi hef ég upplifað þá stemn-
ingu hér á landi sem Eyjamenn
mynda með sínum sæta blóðhita og
tilfinningahita. Sigurinn er fyrir
Vestmannaeyjar, bikarinn er fyrir
stuðningsmennina, við erum
stuðningsmennirnir. Eyjamenn
standa saman í blíðu og stríðu og
leggjast allir sem einn á árar eins og
áður segir. Samstaðan gerir að
verkum að ÍBV sker sig talsvert úr
öðrum íþróttafélögum á landinu.
Ljóst er að mörg „stærri“ íþrótta-
félög höfuðborgarsvæðisins öfunda
ÍBV af samstöðunni. Það þarf ekki
að liggja í Eyjamönnum til þess að
þeir mæti og standi þétt á bak við
lið sín. Ekki er þar með sagt að
ekki séu skiptar skoðanir á
leikmönnum, leikaðferðum og hvað
eina sem að leiknum snýr hverju
sinni. Slíkt er eðlilegt.
Með ólíkindum
Það er hreint með ólíkindum hvað
Eyjamönnum hefur tekist að halda
úti knattspyrnu- og handboltaliðum
sem standast öðrum liðum landsins
snúning og vel það. Skýringarnar
eru eflaust margar en ljóst að þar
spilar inn í metnaður og dugnaður
Eyjamanna sem þeim virðist í blóð
borinn auk samstöðu bæjarbúa.
Ekki eru mörg ár síðan handknatt-
leiksdeild ÍBV var komin í fjárhags-
lega gjörgæslu vegna tugmilljóna
skulda. Þá sem fyrr sneru dugnaðar-
menn og -konur bökum saman og
unnu sig út úr vandanum. Þrotlaus
vinna og dugnaður varð til þess að
skuldir voru greiddar niður en á
sama tíma hugað að starfi yngri
flokka. Það hefur nú skilað sér í
tveimur afar góðum meistaraflokks-
liðum af báðum kynjum sem eru að
uppistöðu til skipuð heimamönnum.
Þótt karlalið ÍBV hafi verið mikið í
sviðsljósi handboltans undanfarin ár
má ekki gleyma kvennaliðinu sem
hefur verið í fremstu röð. Kvennalið
ÍBV var nokkrum árum á undan
karlaliðinu að fagna Íslandsmeist-
aratitli og það oftar en einu sinni.
Um þessar mundir er kvennaliðið í
allra fremstu röð og til alls líklegt.
Ég held að það sé rétt fyrir
Eyjamenn að búa sig undir
allsherjar útkall með vorinu þegar
úrslitakeppnina hefst. Tími
kvennaliðsins er hugsanlega að
renna upp.
Án Eyjanna væri íslenskt
íþróttalíf fátækara
Án hins öfluga íþróttastarfs sem
unnið er í Vestmannaeyjum væri
íslenskt íþróttalíf mun fátækara.
Ekki aðeins hafa Eyjarnar alið af
sér afburða íþróttamenn sem komið
hafa víða við heldur hefur ástríðan
og dugnaðurinn smitast til annarra
sem í sömu sporum standa uppi á
fastalandinu. Og þótt einhverjir hafi
lítt gaman af ferðum milli lands og
Eyja til þess að etja kappi við
íþróttalið ÍBV þá er alveg ljóst að
allir myndu sakna þess væri
Eyjamenn ekki með.
Oft vill það líka gleymast að
íþróttamenn ÍBV á öllum aldri fara
margfalt fleiri ferðir frá Eyjum ár
hvert til þess að spreyta sig gegn
fastalandsbúum með tilheyrandi
kostnaði. Peninga til þeirrar farar
er aflað með vinnu við fjölbreytt
störf sem enginn telur eftir sér að
vinna. Fyrir skömmu rabbaði ég við
þjálfara íþróttaliðs í Eyjum. Fyrir
dyrum stóð stór fjáröflun. Ég spurði
hvernig gengi að fá liðsmenn til
þess að taka þátt. Þjálfarinn sagði
það ekki vera neitt mál. Ekki þyrfti
að ganga á eftir fólki til þess að taka
þátt, ólíkt því sem væri í bænum
þar sem gengi á ýmsu við svipaðar
aðstæður. „Hér líta menn á það sem
sjálfsagðan hlut að taka þátt.“
Sá fyrst Þór og Tý
Ég kom fyrst til Vestmannaeyja
1982 til þess að fylgjast með
kappleikjum í handbolta. Þá voru
Þór og Týr með kapplið. Kappið var
síst minna þegar heimamenn leiddu
saman hesta sína en þegar þeir
glímdu var piltana úr höfuðborg-
inni. Hvergi drógu menn af sér
innan vallar og utan vallar flugu
skeytin milli áhorfenda. Allt frá
þessari fyrstu heimsókn hefur
eitthvað í fari íbúa Vestmannaeyja
heillað mig. Drift og hrifning sem
ég hef hvergi fundið annarstaðar hér
á landi.
Sennilega er rétt að setja fljótlega
punktinn aftan við þenan pistil enda
fer hann að nálgast þau mörk sem
Ómar Garðarsson setti mér. Eflaust
þykir einherjum nóg um lofið,
öðrum ekki. Víst er hinsvegar af
minni hálfu að íbúar Vestmannaeyja
eiga þau skilin, annars hefði ég ekki
fest þau sjálviljugur á blað. Megi
íþrótta- og æskulýðsstarf í Vest-
mannaeyjum halda áfram að
blómstra um ókomna tíð.

Samstaðan lifi – áfram ÍBV!
Ívar Benediktsson.
Ívar Benediktsson, blaðamaður á Morgunblaðinu skrifar um handboltann í Eyjum:
Allir stóðu saman við að
afla fyrir Vestmannaeyjar
:: Eyjamenn tóku yfir stemninguna, hvort heldur innan vallar sem utan :: Þegar upp var
staðið frá aðgerð sameinuðust allir í söng á texta Magnúsar Þórs: Þar sem hjartað slær
Ívar benediktsson
blaðamaður
á morgunblaðinu
Þau tóku á móti Fréttapýramídanum fyrir hönd ÍBV- íþróttafélags. Ester Óskarsdóttir, fyrirliði meistarflokks kvenna í handbolta, Karl Haraldsson, formaður handknattleiksráðs
og Magnús Stefánsson, fyrirliði meistaraflokks karla.