Fréttir - Eyjafréttir - 06.04.2016, Side 15

15Eyjafréttir / Miðvikudagur 6. apríl 2016
Líkt og fram kom í afgreiðslu
bæjarstjórnar um aukna þjónustu við
börn og barnafjölskyldur frá 31.
mars sl. er aðhald og hagræðing í
rekstri sveitarfélagsins forsenda þess
að hægt er að ráðast í viðkomandi
aðgerðir.
Þær aðgerðir sem ráðist hefur verið
í til að skapa þetta svigrúm má hins
vegar rekja nokkuð langt aftur.
Nefna má endurkaup sveitarfélags-
ins á fasteignum þeim sem seldar
voru á sínum tíma til Fasteignar hf.,
niðurgreiðslur erlendra lána,
sameining stöðugildis hafnarstjóra
og bæjartæknifræðings, sameining
grunnskólanna og sam-
eining slökkviliðsstjóra og stöðu
eldvarnareftirlitsmanns svo fátt eitt
sé nefnt. Einnig hafa hinir fjölmörgu
öflugu starfsmenn sveitarfélagsins
oftar en ekki tekið á sig meiri
ábyrgð og starfsskilgreiningar þeirra
útvíkkaðar til að mæta hag-
ræðingarkröfum og þannig stuðlað
að því að möguleiki er til staðar á
þjónustuaukningu.
Stundum hafa hagræðingaraðgerðir
hinsvegar leitt til breytinga á
starfsemi einstakra stofnanna og um
leið högum einstakra starfsmanna. Í
slíkum tilvikum hafa stjórnendur
leitast við að finna lausnir sem lág-
marka eða koma í veg fyrir neikvæð
áhrif á viðkomandi starfs menn. Því
miður hefur ósanngjörn umræða
mjög garnan sprottið upp vegna
einstakra aðgerða og hefur sú um-
ræða stundum farið úr böndunum og
bitnað á ósanngjarnan hátt á stjórn-
endum og pólitískum fulltrúum.
Meiri- og minnihluti í bæjarstjórn
hefur á kjörtímabilinu átt í mjög
góðu samstarfi. Í flestum stærri
málum hefur verið mikil samstaða
og meirihluti mála afgreidd án
nokkurra mótatkvæða. Þetta á jafnt
við í fagráðunum sem og í bæjar-
stjórn. Þau mál sem hefur ekki náðst
samstaða um hafa þó verið nokkur
og eru þá Sjálfstæðismenn í
bæjarstjórn gjarnan skammaðir fyrir
það að hlusta ekki á tillögur
minnihlutans. Dæmi eru einnig um
að skrifaðar hafi verið greinar á
vefmiðla þar sem minnihluti
bæjarstjórnar er gagnrýndur fyrir
,,máttleysi” í ,,döpru stjórnmálaum-
hverfi eyjanna”. Stöðugleiki í
stjórnun og rekstri sveitarfélagsins
er hinsvegar forsenda framfara.
Þannig nýtist tími allra kjörinna
fulltrúa best til að vinna sameigin-
lega að hagsmunamálum sveitar-
félagsins, annars er hætt við að
stöðnun myndi ríkja þar sem athygli
og orka fulltrúanna færi fyrst og
fremst í rifrildi og ósætti, en það
kennir sagan okkur.
Við sem vinnum í fagráðum og
sitjum í bæjarstjórn höfum eitt
markmið að leiðarljósi, það er að
stýra þessu sveitarfélagi samkvæmt
bestu sannfæringu. Hagsmunir
okkar eru hinir sömu og hagsmunir
annarra íbúa sveitafélagsins og því
er það eðlilegt að ef við látum
sérhagsmuni víkja að samstaða náist
í sem flestum málum.
Haustið 2006 réðist til Tónlistar-
skóla Vestmannaeyja 45 ára söng-
og píanókennari frá Eistlandi.
Enginn þekkti hana hér og engan
þekkti hún er hingað kom. Undir-
ritaður var einn þeirra mörgu er
kynntist, og kynntist þó aldrei,
Anniku Tönuri er hún hóf söng-
kennslu aðeins fáeinum dögum eftir
komuna hingað til Eyja. Ég man vel
hið fyrsta sinni er ég sá Anniku.
Anna Alexandra er hafði verið
söngkennari Tónlistarskólans tók á
móti mér og átta ára dóttur minni
sem var komin í söngnám. Í öðrum
tíma hennar kemur hæglát og að því
er virðist feimin kona sem Anna
kynnir sem eftirmann sinn í
kennslunni. Mér leist ekki sem best
á þennan nýja söngkennara. En
hvílíkt vanmat, Annika varð á
undraskömmum tíma uppáhalds-
kennari dóttur minnar og þau fáu
skipti sem ég átti því láni að fagna
að eiga samskipti við hana sitja eftir
sem verðmæti í sálinni.
Það voru þung örlög fyrir ótrúlega
marga þegar Annika greindist með
krabbamein og andaðist í desember
2009, aðeins 48 ára að aldri. Haldin
var minningarathöfn í Landakirkju
nokkrum dögum eftir andlátið og
þar kom berlega fram hversu margir
höfðu mikið misst enda þótt Anniku
hefði aðeins auðnast að kenna í 3
vetur við Tónlistarskólann hér. Vel
vissi ég eins og margir aðrir um þá
einstöku fórn sem Annika sýndi
eftir að hún greindist, er hún notaði
síðustu orku sína til að koma sem
allra flestum nemum sínum eitt
skref áfram, í gegnum eitt stig í
viðbót, áður en hún varð að sleppa
takinu.
Gæfa að kynnast Anniku
Hvílkur járnvilji sem hún bjó yfir,
það sem hún gat ekki gerði hún
samt undir lokin. Ég mun seint
gleyma degi einum skömmu fyrir
andlát Anniku þar sem ég sat úti
fyrir húsdyrum og sá hægfara
manneskju þokast upp Strembu-
götuna þungum skrefum. Hún var
komin til að kveðja einn nemanda
sinn og vitaskuld mátti ekki nefna
að keyra hana til baka. Ég horfði á
sigraðan en einbeittan einstakling
mjakast til baka og hverfa síðan að
öllu.
Allir þeir sem hafa notið þeirrar
gæfu að kynnast Anniku þau þrjú ár
sem hún bjó í Eyjum munu kunna
svipaða sögu að segja – einstök
vinátta, einstakur metnaður, einstök
fyrirmynd. En hversu margir munu
þeir vera sem í raun þekktu
Anniku? Vissu sögu þessa lista-
manns sem skolaði hingað á land og
var jafnharðan hrifin brott frá
okkur?
Einstök heimildamynd
Á sunnudaginn síðasta, hinn 3.
apríl, var einstök heimildamynd
sýnd um Anniku. Mikið vildi ég að
Bæjarleikhúsið okkar hefði þann
dag verið jafnfullt og við minning-
arathöfnina í Landakirkju forðum.
Þeir sem mættu fengu hins vegar
mikið í sinn hlut – að kynnast
Anniku eins og enginn í Eyjum
hafði áður þekkt hana.
Listamann sem gaf upp á bátinn
frama sem konsertpíanóisti til að
gerast einn fremsti söngvari þjóðar
sinnar. Hvílík rödd og hvílíkir töfrar
í framsetningu! Enda þótt vit mitt á
tónlist sé vart hvolpavit þá fann ég
og skildi að heimildamyndin um
Anniku sagði sögu mikils lista-
manns – og sögu mikilla örlaga.
Um þær mundir er Guðmundur
Hafliði Guðjónsson skólastjóri
auglýsti eftir nýjum söngkennara
sat einn mesti listamaður eistnesku
þjóðarinnar niðurbrotin á heimili
sínu eftir að hafa misst röddina og
þurfti að finna sér nýja vinnu eða
fremja sjálfsmorð. Tilviljun eða
Guðs auga varð til þess að vinir í
Dalvík rákust á auglýsingu frá
Vestmannaeyjum og Annika ákvað
að lifa öðru sinni – og svaraði
auglýsingunni þúsundum kílómetra
í burtu.
Áður en heimildamyndin byrjaði
rifjaði núverandi skólastjóri
Tónlistarskólans, Stefán Sigurjóns-
son, upp samskipti sín við Anniku á
sinn skemmtilega hátt og Peter
Brambat og Ruti Murusalu
leikstjórar myndarinnar kynntu
myndina og tilurð hennar.
Vönduð og efnismikil
Það kom mér gleðilega á óvart
hversu heimildamyndin var vönduð
og efnismikil. Brambat og Muru-
salu hafa greinilega unnið mikla
heimavinnu. Í kynningu Murusalu
kom fram að myndin var sýnd í
eistneska sjónvarpinu á besta
áhorfstíma – að kvöldi aðfangadags
síðasta– og fyrir fullu húsi í
aðalkvikmyndahúsinu í Tallinn
mörgum sinnum. Um þriðjungur
myndarinnar var helgaður árunum í
Eyjum og voru hvorutveggja sýnd
viðtöl við Anniku sem og rætt við
nokkra samferðamenn hennar og
vini. Sá hluti rammaði vel inn það
sem vitað var um Anniku og var
góð samantekt um líf hennar hér.
Þó kom það mér á óvart að finna
svo mikinn einmanaleika hjá
Anniku í Eyjum sem birtist allt að
því nöturlega í þessum hluta
myndarinnar. Meginhlutinn var hins
vegar helgaður litríkum og
stórbrotnum ferli einstaklings sem
varð einn mesti listamaður sinnar
þjóðar. Sá hluti er mjög ítarlegur
með fjölmörgum myndum og
myndskeiðum. Einnig var rætt við
móður Anniku er enn lifir í hárri
elli.
Þeir nemar Anniku, samkennarar
og aðrir vinir hennar sem ekki
komust á sýningu myndarinnar hafa
mikils misst. Ekki fyrst og fremst
vegna þess að myndin veitir
einstaka innsýn í annað líf Anniku
áður en hún kom út hingað. Miklu
fremur sakir þess tækifæris sem
þarna veittist til að setjast niður í
klukkutíma og njóta á ný samvista
við sannan listamann sem snart
ótrúlega marga á þeim alltof stutta
tíma sem gafst í Eyjum.
Fyrir hönd allra þeirra er nutu
þeirrar gæfu að þekkja en þekkja þó
ekki Anniku er hér þakkað fyrir
tækifærið til að fá að sjá heim-
ildamyndina.
Bréf frá Íslandi :: Heimildamynd um Anniku Tönuri söngkennara:
Einstök vinátta, einstakur
metnaður og einstök fyrirmynd
:: Sannur listamaður sem snart ótrúlega marga á þeim alltof stutta tíma sem gafst í Eyjum
Kári BjarnaSon
frettir@eyjafrettir.is
Hagræðing í rekstri hefur
skapað svigrúm til aðgerða
hildur sólveig
sigurðardóttir
forseti bæjarstjórnar
Páll Marvin jónsson
formaður bæjarráðs
Eyjafréttir - vertu með á nótunum!