Fréttir - Eyjafréttir - 13.07.2016, Blaðsíða 12

12 Eyjafréttir / Miðvikudagur 13. júlí 2016
Eyjapeyinn Hjálmar Ragnar
Agnarsson útskrifaðist nýverið
sem cand. med. frá Háskóla
Íslands. Hjálmar er í sambúð
með Eyjamærinni Söru Dögg
Guðjónsdóttur og eiga þau
saman soninn Nóel. Hjálmar
byrjaði kandídatsárið sitt í júní
síðastliðnum, en þar er skylda
að taka fjóra mánuði á heilsu-
gæslu, tvo mánuði á bráða-
móttöku, fjóra mánuði á
lyflækningasviði og tvo mánuði
að eigin val. Hjálmar fékk því
framgengt að taka heilsugæslu
að hluta til hér í Eyjum eða fram
í miðjan október, svo fer hann á
bráðamóttökuna, þaðan á
barnadeildina og endar í
lyflækningum. En hvað varð til
þess að þessi ungi og efnilega
Eyjapeyi ákvað að fara í út í
þetta nám?
Ætlaði að verða bílstjóri
Gauja bæjarstjóra
,,Ég hef oft pælt í þessu sjálfur og
get ekki sett fingur á einn einstakan
hlut, en ég hef einhvern veginn
alltaf stefnt að þessu. Eina sem ég
man eftir að hafa sagst ætla að
verða þegar ég yrði ,,stór” var
atvinnumaður í fótbolta eða læknir.
Það hefur örugglega haft eitthvað
að segja að allir læknar sem maður
komst í tæri við voru alltaf með
,,læknir” skeytt aftan við nafnið sitt,
Hjalti ,,læknir” og Kalli ,,læknir”
og Einar ,,læknir” og Gústi
,,læknir” og Smári ,,læknir” og mér
fannst borin mikil virðing fyrir
þessum mönnum og öllu sem þeir
sögðu. Það hefur örugglega haft
heilmikil áhrif á þessa ákvörðun
mína þegar ég var bara pínulítill
peyi. Reyndar þegar ég var í
leikskóla þá sagðist ég ætla að
verða bílstjóri bæjarstjórans, það
var þegar Gaui bæjó átti sjö sæta
Pontiac með hurð sem opnaðist til
hliðar. Ég hef síðan þá útskrifast úr
læknadeild og ég hef oft skutlað
Gaua bæjó, svo að þegar ég einset
mér eitthvað þá yfirleitt kem ég því
í kring.”
Sé ekki eftir því að hafa
skráð mig í þetta nám
Hjálmar segir inntökuferlið inn í
læknanámið hafi verið langt og
strangt og hefði vel mátt ganga
betur. ,,Ég reyndi við inntökuprófið
fyrst vorið 2008, komst ekki inn og
tók eitt ár í lífefnafræði, reyndi aftur
vorið 2009 en komst ekki inn. Tók
mér þá árspásu og fór að vinna. Það
var síðan pabbi sem eiginlega
neyddi mig til að skrá mig í
inntökuprófið og ég gerði það svona
til að hafa hann góðan og kald-
hæðnislega við það er að í það
skiptið gerði ég það í meira
kæruleysi, eyddi ekki nærri jafn
löngum tíma í undirbúninginn og ég
hafði gert hin tvö skiptin. Það
endaði svo með því að ég komst inn
í það skiptið og sé ekkert eftir því.
Erfitt að vera boðberi
slæmra frétta
Hjálmar segist oft segja það við
fólk að læknisfræðin sé í raun og
veru ekki flókin fræði miðað við
margt annað sem er hægt að læra í
háskóla. ,,Þetta er ekki eins og
einhver brjáluð eðlisfræði eða
stærðfræði (sem mér finnst frekar
flókin allavega) þar sem það eru
ímyndaðar tölur og einhverjar
stjarnfræðilega flóknar formúlur.
Málið er samt að þetta er svo
rosalega mikið af hlutum sem
maður þarf að kunna, og maður þarf
að kunna þá utanbókar nánast upp á
10,5 og hafa á reiðum höndum
þegar maður tekur á móti sjúklingi.
Þannig að það erfiðasta við námið
var allur tíminn sem fór í að lesa og
leggja á minnið. Það voru átta tímar
á dag í fyrirlestrum(eða inn á
deildum spítalans þegar við vorum
komin á 4. árið) og svo oft á tíðum
aðrir 4-8 tímar í lestur utan skóla/
spítala eftir það, fyrir utan þær
löngu, óborguðu, vaktir þar sem við
fylgjum eftir deildarlæknum/
kandidötum á hverju sviði fyrir sig
og fylgjumst með (og fáum að
spreyta okkur líka). Besta lýsingin á
læknanáminu sem ég hef heyrt er að
þetta er eins og að reyna að fá sér
vatnssopa úr brunahana.”
Hjálmar bætir því við að það sé líka
mjög erfitt að vera boðberi slæmra
frétta, eða í þeirra hlutverki sem
læknanemar, að vera t.d. með á
fjölskyldufundi þar sem þarf að
gera fólki grein fyrir að ástvinir og/
eða ættingjar muni líklega ekki lifa
þessi tilteknu veikindi af. ,,Það eru
ansi mörg þessháttar atvik sem ég
mun líklega aldrei gleyma.”
Mun alltaf vera að læra
eitthvað nýtt
Þrátt fyrir að margt sé erfitt þegar
kemur að starfi læknis segir
Hjálmar að það séu fleiri hlutir sem
sé skemmtilegir. ,,Eins erfitt og það
er að vera viðstaddur sorg fólks þá
er ofboðslega gaman að geta tekið
þátt í gleði þeirra. Ég mun alltaf
muna fyrstu fæðinguna sem ég var
viðstaddur, bara svo ég taki dæmi. Í
náminu kynntist ég mörgu ótrúlega
skemmtilegu fólki og eignaðist vini
til lífstíðar (vonandi).
Það er ótrúlega gaman að vera að
gera eitthvað sem krefst mikils af
manni og mér finnst mjög gaman að
hugsa til þess hvað mér fannst ég
vita hrikalega lítið þegar ég byrjaði
á 4. ári og hvað ég veit núna. Mér
finnst líka mjög skemmtileg
tilhugsun að ég veit hrikalega lítið
ennþá og ég á svo ótrúlega margt
eftir ólært og ég mun alltaf vera að
læra eitthvað nýtt alla ævi. Það
finnst mér mjög spennandi
tilhugsun.”
Vann mikið með náminu
Hjálmar hefur meðfram náminu
verið að vinna ansi mikið. ,,Eftir 4.
árið þá getum við byrjað að taka
vissar "læknanema-vaktir". Ég nýtti
mér það og var að vinna á lyflækn-
ingasviði sumarið eftir 4 árið, nánar
tiltekið á blóðlækningadeildinni og
tók svo helgarvaktir á lungnadeild-
inni veturinn á 5. ári. Sumarið eftir
5. árið vann ég svo á taugasjúk-
dómadeild og núna í vetur var ég
áfram að vinna eina og eina
helgarvakt á gigtardeildinni og
krabbameinsdeildinni. Ég hef
einnig verið að taka svokallaðar
,,síðdegisvaktir” á heilsugæslu-
stöðinni í Glæsibæ.”
Himneskt að fá póstinn um
að ég hafi komist inn í námið
Hjálmar segist ómögulega get bent
á eitthvað eitt atvik sem er eftir-
minnilegra en annað í þessu sjö ára
námi. ,,Þetta er svo langur tími,
tæpur 1/5 af minni ævi sem hef ég
spreðað í læknadeild. Það var bara
mjög eftirminnilegt að komast að
því að ég komst inn í deildina, það
var nefnilega þannig að ég var
númer 49 í inntökuprófinu en bara
48 hæstu komast inn, það var
virkilega súr tilfinning að fá það
bréf, en það var líka himneskt að fá
tölvupóst tveim vikum seinna þar
sem mér var boðið að koma inn í
deildina þar sem einhver einstak-
lingur hafði hætt við og þáði ekki
inngöngu. Ég á þann tölvupóst
vistaðan einhversstaðar í pósthólf-
inu mínu.”
Stefni á sérnám erlendis
Hjálmar segir framhaldið hjá sér
eftir kandidatsárið óráðið. ,,Ég
hugsa að ég vilji vera fluttur
erlendis eftir 3-4 ár í frekara
sérnám, hvað og hvar sem það svo
verður er annað mál. Að öllum
líkindum verður Svíþjóð fyrir
valinu en ég er mjög opinn fyrir því
að fara til Bandaríkjanna.” Hjálmar
segist þó ekki alveg vera búinn að
ákveða sig hvaða sérnám hann
stefni á. ,,Ég hef átt auðveldara með
að útiloka hluti frekar en að geta
sett stefnuna á eitthvað eitt ákveðið.
Ég hef svona þrengt hringinn niður
í 3 hluti: lyflækningar og einhver
undirsérgrein þar, barnalækningar
eða heimilislækningar. Ég þarf aðal-
lega að velja mér sjúklingahóp;
hvort ég vil vera að lækna full-
orðinna (lyflæknir), börn (barna-
læknir) eða Vestmanneyinga
(heimilislæknir).”
Skulda mömmu og pabba
örugglega 20 milljónir
En hvað stendur upp úr að námi
loknu? ,,Það er góð spurning,
kannski aðallega þakklæti, ég er
mjög þakklátur öllum sem hafa
hjálpað mér í gegnum þetta allt
saman. Ef ég ætti að t.d. taka það
saman þá skulda ég örugglega LÍN
sirka 5 milljónir, en mömmu og
pabba örugglega 20 milljónir.
Ég fékk ótrúlega góða kennslu öll
mín námsár, og þá meina ég alveg
frá grunnskóla, í FíV og læknadeild
og það er eitthvað sem ég ætla að
reyna að endurgjalda með því að
verða góður kennari líka og taka
virkann þátt í kennslu í fram-
tíðinni.”
Draumastaðan er
að verða góður læknir
En hver er draumastaðan fyrir
Eyjapeyjann þegar þessu mikla og
langa námi er lokið ? ,,Ef ég fengi
öllu um það ráðið og þyrfti ekki að
hugsa um neitt annað en læknis-
fræði og sjálfan mig þá yrði ég
bandarískt sérmenntaður sérfræð-
ingur í lyflækningum með smit-
sjúkdóma sem undirsérgrein og
prófessor í lyflækningum við
Háskóla Íslands og Landspítala. En
draumastaðan er bara að vera góður
læknir einhversstaðar innan um
fjölskyldu og vini, með gommu af
börnum og endalausan tíma til að
sinna þeim, þar sem er alltaf gott
veður, það er alltaf gaman í
vinnunni og allir eru glaðir. Ég fer
ekki fram á mikið.”
Staðan á heilbrigðiskerfinu
á Íslandi?
Við komumst ekki hjá því í lokin að
spyrja Hjálmar um stöðuna á
heilbrigðiskerfinu á Íslandi. ,,Ég
gæti örugglega skrifað svona
25.000 orð um þetta málefni, held
ég hlífi fólki við því enda það
kannski orðið langþreytt á nei-
kvæðnistali um heilbrigðiskerfið.
Svo ég tali bara um læknastéttina þá
hafa samningarnir hér um árið leitt
til þess að eitthvað af íslenskum
sérfræðingum utan úr heimi hafa
komið heim, en betur má ef duga
skal. Það er mjög mikilvægt að fá
nýjan Landspítala (mér er alveg
sama hvar) og það þarf að huga
betur að heilsugæslunni og
landsbyggðinni. Þetta eru vandamál
sem þarf að leysa af klárari
mönnum en mér.”
:: Útskrifaðist nýverið sem cand.med :: Stefndi alltaf á læknanám :: Mun alltaf vera
að læra eitthvað nýtt :: Stefnir á sérnám erlendis :: Mikilvægt að fá nýjan Landspítala
:: Þarf að huga betur að heilsugæslunni og landsbyggðinni
Ætlaði að verða bílstjóri
bæjarstjórans
SædÍS eVa BirGiSdóttir
seva@eyjafrettir.is
Hjálmar með soninn Nóel í fanginu og unnustuna Söru Dögg Guðjónsdóttur sér við hlið.