Fréttir - Eyjafréttir - 27.07.2016, Side 8

8 Eyjafréttir / Miðvikudagur 27. júlí 2016
Nú er orðið ansi stutt í Þjóðhátíð-
arina okkar og það er auðvitað von
mín og trú að á henni muni allt
ganga vel og að við munum eiga
ánægjulegar stundir, þar sem gömul
vinabönd munu verða tryggð og ný
jafnframt bundin.
Mig langar til þess að byrja á því að
segja örlitla sögu af manni sem
barst sú furðufregn að til væri
öldungur sem gæti svarað öllum
spurningum. Maðurinn var kominn
það langt á þroskabrautinni að vita
að sumu yrði ekki svarað. Hann
ætlaði nú aldeilis að sýna að
öldungurinn væri ekki alvitur.
Eftir nokkur heilabrot ákvað hann
að fara með kolíbrífugl sem hann
átti og fela hann í hnefa sínum.
Hann ætlaði að spyrja spekinginn
hvort fuglinn væri á lífi eða ekki.
Ef hann fengi það svar að hann væri
lifandi þá ætlaði hann að kreista
fuglinn og sýna hann síðan
dauðann. Ef hann hins vegar fengi
það svar að hann væri dauður ætlaði
hann að opna hnefann og sleppa
fuglinum upp í himinhvelfinguna.
Fór hann svo hróðugur til vitrings-
ins. Hann bar upp spurningu sína og
var tilbúinn að kreista ef með þyrfti.
Öldungurinn tók sér góðan tíma,
horfði djúpt í augu mannsins og
sagði síðan með hægð: “Það er á
þínu valdi vinur minn. Þú hefur líf
eða dauða hans á þínu valdi”.
Þetta er áleitin saga, sem við
getum fundið samhljóm með í
samskiptum okkar við annað fólk,
eða jafnvel samskiptaleysi okkar
við annað fólk. Þetta er saga sem
krefur okkur um að taka afstöðu og
sýna ábyrgð.
Þegar grannt er skoðað getum við
ekki vikist undan því að vera
fullveðja og samábyrg. Líf fólks,
velferð og hamingja er oft og tíðum
beinlínis undir okkur komið. Þá er
að vita hvernig hjartalag okkar er
og hver skilningur okkar er?
Verkefni okkar allra á þjóðhátíð,
og í daglega lífinu er m.a. að stuðla
að framgangi kærleikans, vonarinn-
ar og samstöðunnar þannig að
sérhver einstaklingur finni sig
elskaðan og virtan.
Það er hægt að umgangast fólk
eins og það sé ekki til – og kreista
með þeim hætti smám saman úr
þeim líftóruna, ómeðvitað eða
hreinlega meðvitað.
Flest öll vitum við ósköp vel af
fólki sem aðrir og jafnvel við sjálf
viljum hvorki heyra af né kannast
við. Það er böl að bera slíkt og
leggja slíkt á aðra. Vonandi eigum
við ekki þá byrði að bera. Okkur er
fullkunnugt um að við getum horft
á annað fólk eins og það sé loft,
reykur eða gufa. Við getum gengið
framhjá því á vinnustað, jafnvel
heima hjá okkur, í veislum eða
gleðskap, eins og við hvorki sjáum
það né heyrum.
Og þá erum við komin að
þjóðhátíðinni, þessari mögnuðu
hátíð sem á sér enga aðra líka. Hér
ríkir gleði og samstaða og upplagið
allt er hið besta og jákvæðasta og
allir hjálpast að við að gera þessa
daga sem ánægjulegasta, það er
a.m.k. það sem ævinlega er vonast
til að verði niðurstaða hátíðarhald-
anna.
Þegar við horfum á náunga okkar,
eigum að horfa á hann með augum
kærleikans. Þannig að náungi
okkar skipti máli.
Og á þjóðhátíð eru allir náungar
okkar og allir skipta máli. Og þess
vegna verða allir að sameinast um
að láta hlutina ganga vel. Við
skiptum okkur af þegar útaf bregður
og þeir sem eldri eru geta auðveld-
lega sett sig í spor annarra foreldra;
hvernig myndi ég sem foreldri vilja
að barninu mínu vegni?
Hvað er mínu barni fyrir bestu?
Hvað er mínu fólki fyrir bestu?
Ef við göngum til þjóðhátíðar með
kærleikann í garð annarra að vopni
þá gengur einfaldlega betur. Þá
göngum við ekki framhjá þeim sem
er hjálparþurfi eða í nauðum
staddur. Við látum til okkar taka og
tökum á málunum í stað þess að
horfa í hina áttina eða hreinlega
ganga í burtu.
Hvert og eitt okkar getur skipt
sköpum og við höfum heilmikið
með líf hvers annars að gera.
Það er undir okkur öllum komið í
hvaða áttir þessi Þjóhátíð fer, í
hvaða átt líf okkar og líf annarra fer.
Við göngum einfaldlega ekki
framhjá þeim sem er hjálparþurfi.
Það er á ábyrgð okkar allra sem
verðum á Þjóðhátíð að hún verði
gleðiviðburður sem gott og gaman
verður að ylja sér við í sjóði
minninganna.
Sem betur fer er því þannig farið
hjá flestum að þjóðhátíð tengist
fyrst og fremst góðum minningum.
En þrátt fyrir það getum við ekki
leyft okkur að horfa framhjá þeim
fáu sem upplifað hafa þjóðhátíð-
armartraðir.
Átakið með Bleika fílnum er
einmitt framtak sem vekur til
umhugsunar á þjóðhátíð. Við
skulum keppast við að taka fullan
þátt í því framtaki og hjálpast að
við að taka ábyrgð á því að
Þjóðhátíðin í ár fari í hinn góða
minningarbanka hjá öllum sem
hana sækja.
Við berum öll ábyrgð á því að vel
takist, við getum öll skipti máli í
því samhengi og þannig á það líka
að vera. Hvert og eitt okkar er
nefnilega óendalega mikilvægt.
Gleðilega þjóðhátíð.
Séra Guðmundur Örn Jónsson, sóknarprestur Landakirkju:
Hjá flestum tengist Þjóðhátíð fyrst
og fremst góðum minningum
:: Getum ekki leyft okkur að horfa framhjá þeim fáu sem upplifað hafa Þjóðhátíðarmartraðir
„Það er eitthvað einstakt við
þjóðhátíð. Þegar ég mæti í Herjólfs-
dal er eins og ég verði fyrir einhvers
konar æðri áhrifum. Stemningin er
raunar ólýsanleg en því sem hægt er
að lýsa er gleðinni, kærleikanum og
vináttunni sem mætir manni. Það er
eitthvað sem hvítu tjöldin, brekkan,
blysin, Herjólfsdalur, Þjóðhátíðar-
lagið og umfram allt gestrisni
Eyjamanna sem gerir þjóðhátíð
einstaka og ólíka öllum öðrum
hátíðum sem ég hef upplifað. En án
nokkurs vafa hefur þjóðhátíð
eitthvað umfram aðrar góðar
útihátíðir,“ segir Vilhjálmur
Árnason þingmaður og fyrrum
lögreglumaður um þessa hátíð Eyja-
manna.
„Ég hef verið svo heppinn að fá að
taka þátt í og upplifa þá þjóðhátíð
sem Eyjamenn upplifa en þar eru
allir jafn mikilvægir þátttakendur,
ungir sem aldnir, karlar og konur.
Maður finnur svo sterkt fyrir því,
hvað það er sem einkennir Eyja-
menn en það er gleði, samheldni og
gestrisni þeirra en þeir eru höfð-
ingjar heim að sækja. Þetta er það
sem kallar á mann að koma aftur og
aftur.
Við hjónin eigum margar góðar
minningar af þjóðhátíð, bæði áður
og eftir að við kynntumst. En sú
minning sem er mér og okkur hvað
minnistæðust er þegar ég fór á
skeljarnar og bað hennar í brekk-
unni undir brekkusöngnum á
Þjóðhátíðinni 2009.
Hún sagði sem betur fer JÁ og er
þessi stund satt að segja ógleyman-
leg í okkar huga. Punkturinn var
svo settur yfir i-ið þegar við giftum
okkur 18. júní síðastliðinn.
Þjóðhátíðinni 2016 ætlum við svo
að eyða með strákunum okkar en
okkur hjónum langar til að eignast
minningar með þeim frá þessari
frábæru hátíð, enda fjölskyldu-
skemmtun eins og þjóðhátíðargestir
vita.
Eins og gefur að skilja er ekkert
lítill spenningur á heimilinu þessa
dagana, en það er mikil tilhlökkun
að sækja Eyjarnar heim,“sagði
Vilhjálmur.

Vilhjálmur og frú í Brekkunni.
Vilhjálmur Árnason þingmaður og fyrrum lögreglumaður:
Bað konunnar í Brekkunni
undir Brekkusöng á Þjóðhátíð
Við setningu Þjóðhátíðar. Frá vinstri; Eyjólfur Guðjónsson, Edda Andrésdóttir, Guðmundur Örn Jónsson,
Íris Róbertsdóttir og Bjarni Ólafur Guðmundsson.