Fréttir - Eyjafréttir - 31.08.2016, Page 15
11Eyjafréttir / Miðvikudagur 31. ágúst 2016
að við fengum góða umfjöllun. Það
voru líka sjónvarpsstöðvar sem
fylgdu meistaraflokki ÍBV eftir í
leik því þeim þótti merkilegt hvað
þarf að hafa mikið fyrir því að spila
einn fótboltaleik. Það er náttúrulega
einstakt í heiminum hvað við
Eyjamenn höfum mikið fyrir því að
spila fótbolta og handbolta og
stunda íþróttir almennt.“
Vilt ekki vera besti aðstoðar-
þjálfari í heimi
Hvenær er það sem þú ferð að
sjá þig á stærra sviði í fótbolt-
anum en hér í Vestmanna-
eyjum?
„Það var þegar ég fór að vinna hjá
KSÍ, þá fer maður ósjálfrátt á stærra
svið. Ég var aðstoðarþjálfari fyrstu
tvö árin með Lars en þú tekur ekki
að þér aðstoðarþjálfarastöðu til að
verða besti aðstoðarþjálfari í heimi.
Ég hef það mikinn metnað að ég
vildi gera það eins vel og hægt er
og undirbúa mig vel og vera
tilbúinn til að taka við íslenska
landsliðinu. Í mínum huga lá það
alltaf fyrir að taka við liðinu. Svo
spilaðist það öðru vísi en ég hafði
hugsað mér. Eftir þessi tvö ár fékk
ég önnur tilboð, ýmsir möguleikar
voru í stöðunni en ég ákvað að taka
þennan fjögurra ára samning við
KSÍ. Sé alls ekki eftir því í dag,
síður en svo. Það var góð ákvörðun.
Ég hef verið heppinn að taka réttar
ákvarðanir á réttum tíma. Þetta
hefur skipst í fimm ára tímabil,
fimm ár með kvennalið ÍBV, fimm
ár með karlaliðið og nú eru komin
fjögur og hálft ár með A-landsliði
karla sem gætu orðið sex til sex og
hálft ár. Ég held að enginn íslenskur
þjálfari hafi unnið jafn lengi með
A-landsliðinu án þess að ég hafi
skoðað það eitthvað.“
Reynsla Lars reyndist
ómetanleg
Þrjátíu ára reynsla Lars með
landsliðið, var hún ekki ómetanleg
þegar komið var inn á stórmót eins
og EM þar sem alltaf er einhver
pólitík í gangi og menn þurfa
stundum á láta finna fyrir sér?
„Jú, auðvitað. Ekki síst af því að
Ísland var þarna í fyrsta skipti á
stórmóti, á svo mörgum sviðum var
því nauðsynlegt að hafa mann með
reynslu. Bara valið á hótelinu, sem
var auðvitað sameiginleg ákvörðun,
þar sem við vorum mest allan
tímann var hrikalega mikilvæg.
Miklu mikilvægara en ég hefði
getað gert mér grein fyrir. Af því að
við vorum saman í fimm vikur var
þetta ótrúlega stór þáttur. Þegar við
komum úr leikjunum eftir að hafa
t.d. verið tvo daga í París fannst
manni við vera að koma heim. Þó
þetta væri bara hótel vorum við þar
einir inni í skógi og uppi í fjalli,
nálægt bæ en ekki inni í mið-
bænum. Þetta var eins og heimili og
það er svo góð tilfinning að vera
kominn heim.
Líka hlutir eins og blaðamanna-
fundir, samskipti við fjölmiðla og
öryggisgæsla, í öllu þessu skiptir
svo miklu máli að hafa mann sem
hafði staðið í þessu sjö sinnum
áður. Annars hefðum við alltaf verið
að reka okkur á en þetta var allt
búið að plana.
Hann vissi að einhverjir leikmenn
yrðu órólegir og leiðir ef þeir fengju
ekkert að spila. Það var margsinnis
búið að ræða það áður en við fórum
í keppnina. Hann var búinn að segja
að það yrði erfitt að vera saman
svona lengi. Við sem höfðum ekki
gert þetta áður kveiktum ekki á að
það gæti orðið vandamál. Þegar
menn svo fundu að það var komin
þreyta í hópinn vissum við að það
gæti gerst og væri bara eðlilegt.
Þetta fengum við frítt og þurftum
ekki að vera að reka okkur á og
lenda í óþarfa leiðindum. Þetta
skilur Lars eftir hjá okkur og að því
búum við ef við lendum í þessu
aftur. Það er ómetanlegt.“
Allt öðru vísi að þjálfa
félagslið en landslið
Lars Lagerbäck hefur maður aðeins
kynnst í gegnum fjölmiðla en sú
mynd sem maður fær er að ég gæti
séð hann fyrir mér á kaffispjalli
niðri í Veiðarfæragerð við Grím
Þórðar, pabba þinn og kallana þar
um lífsins gagn og nauðsynjar,
jarðbundinn með báðar fætur á
jörðinni.
„Lars er eins eðlilegur og
venjulegur og þeir. Hann gæti
kannski ekki verið niðri í Net hf.
Það er of mikið bullað þar en hann
gæti verið á flestum vinnustöðum í
Vestmannaeyjum. Þetta er alveg rétt
metið. Hann er með sínar skoðanir
um lífið og tilveruna sem eru ekkert
frábrugðnar öðrum.“
Finnst þér þú hafa lært mikið af
honum?
„Já. Ég hef gert það. Ég hef oft sagt
það, að þjálfa landslið er allt, allt
öðru vísi en að þjálfa félagslið. Það
er ótrúlega margt sem þú gerir á
annan hátt. Ég hef sagt, til að
útskýra það að ef ég hefði farið
beint úr því að þjálfa ÍBV í að
þjálfa A-landslið karla hefði ég gert
í brækurnar svo um munar. Það er
svo margt sem þú þarft að gera á
annan hátt. Þú ert með liðið í svo
stuttan tíma fyrir hvern leik. Svo
ertu búinn að missa þá frá þér í einn
mánuð, þrjá mánuði eða fimm
mánuði þegar kemur að næsta leik.
Þá hefurðu svo takmarkaðan tíma
sem þú þarft að nýta mjög vel.
Lars var með sína rútínu sem hann
var búinn að vinna með síðustu 30
ár. Það að hafa mann sem er með
svona mikla reynslu og er að kenna
þér, er alveg ómetanlegt. Á þessu
sviði endist þér ekki ævin til að vita
allt og verða sérfræðingur bara af
reynslunni sem þú nærð þér í.
Þarna fékk ég mann sem hefur alla
ævi verið að vinna sem landsliðs-
þjálfari eða í kringum landslið.
Hann miðlar allri sinni reynslu og
öllu sem hann er búinn að lenda í
um dagana. Ég er búinn að vera
með honum í fjögur og hálft ár,
læra af, hlusta á og tala við hann.
Að mestu hefur þetta farið í
gegnum spjall okkar í milli. Við
gjörsamlega ólíkir í hugsun hvað
varðar marga hluti og ég hefði gert
margt á allt annan hátt. Ég hef lært
en vonandi hef ég hjálpað honum
eitthvað líka.“
Unnum með en ekki á móti
fjölmiðlum
Hann er allt í einu orðinn eftirlæti
fjölmiðla sem hann var ekki á
meðan hann stýrði sænska lands-
liðinu.
„Ég var vanur að vinna með
íslenskum fjölmiðlum og átti alltaf
góð samskipti við þá eins og ég
yfirleitt á við flesta. Okkur hefur
verið hrósað fyrir það hvað við
vinnum vel með fjölmiðlum en ekki
á móti þeim. Það er fleiri þættir sem
ég kom með. Ég er góður á tölvuna,
í leikgreiningu, að klippa mynd-
bönd og sá mikið um það þegar ég
var aðstoðarþjálfari hans. Við
höfum líka hjá Sambandinu reynt
að efla menn í að verða betri hver á
sínu sviði og erum bara þokkalega
sáttir hvernig til hefur tekist. Ég
held líka að Sambandið sem slíkt sé
að læra og verða betra.“
Í mynd Sölva Tryggvasonar um
karlalandsliðið, Jökullinn logar er
atriði sem mér finnst standa upp úr.
Í undirbúningi fyrir Hollandsleikinn
hér heima þegar þú segir: -Strákar,
ef við spilum okkar leik, vinnum
við.
„Það hefur alltaf verið mitt hlutverk
að vera með fundinn um andstæð-
inginn. Þá erum við búnir að
leikgreina liðið, klippa myndbönd
og sýna þeirra styrkleika og
veikleika. Þessi setning kom held
ég í lok fundarins. Það er búið að
segja allt sem segja þarf um
Hollendingana en á endanum snýst
þetta allt um það hvað íslenska
landsliðið er að fara að gera, ekki
andstæðingarnir. Ég var bara að
undirstrika það. Eitt af því sem
íslenska landsliðið er gott í, er að
strákarnir vita fyrir hvað þeir standa
og reyna að vera góðir á þeim
sviðum. Þegar lið veit það, er allt
svo auðvelt, öll samskipti og annað
ef allir vita fyrir hvað þeir standa og
hvað þeir eiga að gera.“
Okkur vonbrigði að komast
ekki á HM
,,Þegar maður fór að sjá úrslita-
keppni Evrópumótsins handan
hornsins fór maður kannski fyrst að
átta sig á hvað íslenska landsliðið
var stutt frá því að komast á HM í
Brasilíu á síðasta ári.“
„Við fórum í umspilsleik við
Króatíu og sumir eru að fatta þetta
núna af því að þeir höfðu ekki trú á
að við ættum möguleika á að
komast á HM. Þegar þú hefur ekki
trú á einhverju ertu ekki að hugsa
um það sem raunhæfan möguleika.
Auðvitað var það mikið svekkelsi
fyrir okkur, aðallega af því að við
áttum bara slakan leik í seinni
leiknum á móti Króatíu úti. Við
vorum að spila vel á þessum tíma
en svo kom bara leikur þar sem við
spiluðum illa. Á móti áttu Króat-
arnir mjög góðan leik.
Þetta er svipað og fyrri hálf-
leikurinn á móti Frakklandi á EM.
Þar áttum við dapran dag í fyrri
hálfleik, margir langt frá sínu besta
á meðan Frakkarnir voru bæði
klókir og góðir og kláruðu leikinn í
fyrri hálfleik.
Fyrir okkur voru það vonbrigði að
komast ekki á HM, við þurftum
ekki að spila á EM til að fatta það
hvað svekktir við vorum og nálægt
að komast alla leið til Brasilíu. Ég
skil hvað þú átt við en strákarnir og
þetta lið er búið að vera stöðugt í
sínum leik síðustu þrjú til fjögur ár.
Við erum inni í öllu leikjum nema í
vináttuleikjum fyrir EM á móti
Póllandi og Slóvakíu þar sem við
töpuðum 3:1 og 4:2. Það eru stærstu
töpin okkar fram að Frakkaleikn-
um.“
Strákarnir voru tilbúnir
Þegar þið leggið af stað í undan-
keppni Evrópumótsins, hafðirðu
allan tímann trú á að þið kæmust
áfram í lokakeppnina?
„Já,“ var stutta svarið hjá Heimi.
„Eina spurningin hjá mér var
hvernig strákarnir tækjust á við
fyrsta leikinn á móti Tyrkjum eftir
vonbrigðin í umspilinu á móti
Króötum. Fullkomið svar við
þessari spurningu þinni er, að við
unnum Tyrkina 3:0 sem sýndi að
þeir voru tilbúnir að taka næsta
skref.
Það var svo leikurinn á móti
Tékkum hér heima sem við unnum
2:1 sem skipti miklu. Hefðu
Tékkarnir unnið hefðu þeir verið
öruggir með sætið sitt. Hollend-
ingar hefðu getað farið upp fyrir
okkur með sigri gegn okkur í
Hollandi þannig að sigur gegn
Tékkum var líka mjög mikilvægur.
Þarna var ég ekki farinn að efast en
hefðum við ekki unnið Tékkana
hefði verið mjög mikil spenna í
lokin. Með því að vinna þá var
Hú-ið, þar sem leikmenn og stuðningsmenn sameinuðust í víkingaklappinu vakti heimsathygli.
Dyggir stuðningsmenn Íslands í leiknum gegn Portúgal.