Fréttir - Eyjafréttir - 23.11.2016, Blaðsíða 11
11Eyjafréttir / Miðvikudagur 23. nóvember 2016
nafn á lista? „Við erum t.d. að selja
jólakort núna, svo er 1. des kaffið
og t.d. Vinnslustöðvarkaffið og þá
væri hægt að baka eins og eina
köku eða brauðrétt.
Svo er bara að mæta á fundina og
borga félagsgjald. Þær sem kunna
að prjóna geta svo náttúrulega gert
það. Þetta snýst líka bara um að
vera saman og gera hlutina saman
og hafa kvenfélagið starfandi því
samfélagið þarf á því að halda. Við
erum að fjárfesta í fullt af tækjum
fyrir spítalann sem kemur sér vel
fyrir alla Vestmannaeyinga og
sparar vonandi einhverjar flugferðir
í bæinn. Kvenfélagið hefur líka
hjálpað fólki sem verður fyrir
fjárhagslegri skerðingu vegna
veikinda og þess háttar, eins með
langveik börn,“ segir Birgitta
vongóð um að fleiri konur sjái sér
fært um að líta við hjá þeim í
Kvenfélaginu Líkn.
Óttastu að eftir einhver ár muni
Kvenfélagið Líkn leysast upp og
líða undir lok vegna manneklu?
„Kannski ekki að það fjari út en það
á eftir að minnka mikið í hópnum ef
það koma ekki nýjar konur inn og
þá einhverjar yngri líka. Við erum
ekki bara að standa í fjáröflunum,
við erum líka að fara í skemmti-
ferðir, hittast og spjalla. Við erum
alveg skemmtilegar líka, það sakar
ekkert að prófa,“ segir Birgitta.
Íris Eir Jónsdóttir:
Afhverju ákvaðst þú að skrá þig í
félagið? „Fyrir það fyrsta þá er
mamma mín í félaginu en svo er ég
einnig að starfa í heilbrigðisgeir-
anum og sé svo greinilega þau áhrif
sem kvenfélagið hefur t.d. með því
að styrkja spítalann. Ef ég get styrkt
sjúkrahúsið hérna með því að mæta
á fundi, selt merki eða kaffi, þá geri
ég það með glöðu geði,“ segir Íris.
Íris er að hennar sögn langyngst í
Kvenfélaginu Líkn og segir það
muna allavega tíu árum á sér og
þeirri sem er næst í röðinni. En
hver heldur hún að sé ástæðan
fyrir því? „Ég veit það ekki, ég held
að fólk haldi að þetta sé bara fyrir
gamlar konur en þetta er svo
sannarlega fyrir alla. Þetta er voða
skemmtilegt og það eru æðislegar
konur í þessu og maður lærir alveg
helling af þessu,“ segir Íris.
Hvað er á döfinni hjá ykkur?
„Núna er jólakortasalan að byrja,
við erum að bíða eftir því að fá þau
afhent. Svo er náttúrulega 1. des
kaffið á sínum stað og það er stór
fjáröflun fyrir okkur. Svo erum við
með skemmtilegan jólafund í
desember, þá mæta flestar sem eru í
félaginu,“ segir Íris og nýtir
tækifærið til að hvetja allar ungar
stelpur til að prófa. „Þetta er mjög
gaman og gefandi og það er
ýmislegt sem maður lærir á því að
umgangast eldra fólk. Ef þú kemst
ekki á fundi eða kaffisölu þá bara
kemstu ekki og það er ekkert mál,“
segir Íris.
En hafa vinkonur þínar ekki
áhuga á því að mæta? „Þær eiga
ömmur í félaginu og finnst ég vera
voða gömul að stunda þetta. Ég er
kölluð amman í mínum vinahópi en
þær vita ekki af hverju þær eru að
missa, maður veit það ekki nema
maður prófi og ef maður fýlar þetta
ekki þá bara kemur maður ekki
aftur,“ segir Íris.
Eyjamaðurinn Hjalti Einarsson,
sonur Einars Friðþjófssonar og
Katrínar Freysdóttur, hefur síðustu
árin búið í Kaupmannahöfn þar sem
hann hefur verið í námi. Ekki leið á
löngu þar til Hjalti fékk starf við
hæfi en fljótlega eftir námið var
hann ráðinn hjá fyrirtækinu Vivino.
Þó hugurinn leiti stundum heim þá
er Hjalti ekki á þeim buxunum að
koma aftur til Vestmannaeyja í bráð
og lætur sér nægja stuttar heim-
sóknir til að hlaða batteríin.
Hvaða nám ertu búinn með og við
hvaða skóla?
Ég er með mastersgráðu í nýsköpun
og frumkvöðlafræði frá Copen-
hagen Business School (CBS) og
útskrifaðist þaðan 2013. Til að
komast inn í námið tók ég líka
áfanga í fjármála- og hagfræði í
CBS ásamt öðrum valáföngum í eitt
ár. Áður hafði ég lokið BS-gráðu í
sálfræði frá Háskóla Íslands.
Af hverju ákvaðstu að fara í þetta
nám? Hefur þú alltaf stefnt að
því?
Þegar ég kláraði Framhaldsskólann
í Vestmannaeyjum var stefnan alltaf
að fara í háskólanám. Þá stóð valið
eiginlega bara á milli sálfræði og
viðskiptafræði og að lokum valdi ég
sálfræði. Ég er nú ekki viss um að
það hafi verið eitthvað eitt sem réði
því. Ég hafði kannski ákveðna
rómatíska hugmynd um hvað
sálfræðinám væri og svo lá
straumur af samnemendum mínum
úr FÍV í sálfræði og það hafði líka
áhrif.
Eftir að ég kláraði sálfræðina
dvínaði áhugi minn á að halda
áfram í henni. Ég fór því að vinna
eftir útskrift en var alltaf að huga að
framhaldsnámi. Það er svo í byrjun
árs 2009 að aðstæður voru þannig
að mér þótti tilvalið að henda mér í
framhaldsnám og varð viðskipta-
fræði þá fyrir valinu. Ástæðurnar
fyrir því að ég valdi síðar CBS eru
margþættar. Ég var búinn að kynna
mér skólann og námsleiðirnar vel
og mér fannst nýsköpun og
frumkvöðlafræðin í CBS gríðarlega
spennandi. Námið var nýtt á þeim
tíma og var mitt fyrsta val þegar ég
sótti þar um.
Hvernig líkaði þér við skólann/
skólana og námið almennt?
Háskóla Íslands þekkja margir.
Stórir bekkir, mikil einstaklings-
vinna og áhersla lögð á utanbókar-
lærdóm frekar en á hópavinnu og
praktíska kunnáttu. Þannig var
sálfræðin í HÍ á þeim tíma allavega.
Ef ég horfi til baka var námið
kannski ekkert gríðarlega praktískt
fyrir mig. Námið er mjög þungt
með takmarkaða framhaldsmögu-
leika, þú þarft eiginlega að hafa
brennandi áhuga á sálfræði til að
fara alla leið og gerast sálfræðingur
að mínu mati. Ég verð samt að
segja að ég lærði gríðarlega mikið í
sálfræðinni og kannski sér í lagi
góð vinnubrögð, gagnrýna hugsun
og vísindalega nálgun sem nýtist
mér í starfi í dag.
Námið í CBS er að mörgu leyti
mikil andstæða við sálfræðina í HÍ
og kannski erfitt að bera námið og
skólana saman. Þar er gert mikið
upp úr tengslum við atvinnulífið,
ekki bara í Danmörku heldur í allri
Evrópu. Ég fékk tækifæri til að
vinna með stórum og smáum
fyrirtækjum. Allt frá Maersk og
Coloplast niður í smærri sprota-
fyrirtæki með færri en fimm
starfsmenn. Námið var því allt mjög
praktískt og allt sem við lærðum
hverju sinni var tengt viðeigandi
grein atvinnulífsins og fyrirtækjum
innan þess. Í CBS eru aðstæður líka
til fyrirmyndar. Skólinn er gríðar-
lega samkeppnishæfur og að marga
mati talinn einn besti viðskipta-
háskóli í Evrópu. Bekkir eru líka
litlir, minn var í kringum 50 til 60
manns og nánast öll verkefni eru
unnin í hópavinnu. Annað sem
maður þurfti líka að venjast voru
munnleg próf, því 85% af prófunum
í náminu voru munnleg einstak-
lingspróf með prófdómara byggð á
hópverkefni hverju sinni. Það
hentaði mér samt ágætlega.
Ertu kominn með vinnu sem hæfir
þinni menntun?
Já, það gerðist um leið og ég skilaði
lokaritgerðinni minni sem er ekki
venjan því það er mikil samkeppni
um stöður hér á stór-Kaupmanna-
hafnar svæðinu. Í mastersritgerðinni
fjallaði ég um fimm fyrirtæki og var
eitt af þeim Vivino sem eflaust
margir þekkja sem vínappið þar
sem hægt er að taka myndir af
vínflöskum og gefa þeim einkunn.
Appið er nokkuð stórt með um 20
milljón notendur og var ég ráðinn
þangað sem „product manager“. Ég
hef reyndar fært mig um set síðan
þá og var ráðinn yfir í fyrirtæki sem
heitir Bownty. Þangað var ég
fenginn til að þróa nýtt app og
vefsíðu, innleiða ný stjórnkerfi,
ásamt því að sinna almennri
vöruþróun og vörustjórnun.
Almennt virðist vera mikill
uppgangur hjá sprotafyrirtækjum í
Skandinavíu á ný og þá sérstaklega
í Kaupmannahöfn og það eru mjög
spennandi tímar framundan. Mörg
smærri fyrirtæki eru að stækka hratt
og fjárfestar virðast vera tilbúnir til
að setja peninga í nýjar hugmyndir
og verkefni sem aldrei fyrr. Hér er
því mikil gróska og þá sérstaklega
hjá tæknifyrirtækjum.
Áttu þér draumstarf?
Draumurinn hjá mér er og hefur
alltaf verið að koma eigin hug-
myndum í framkvæmd og stofna
mitt eigið fyrirtæki. En í augna-
blikinu er núverandi starf nógu
krefjandi til að halda mér áhuga-
sömum - maður er að læra eitthvað
nýtt á hverju degi.
Hvernig sérðu framtíðina fyrir
þér? Búa í Eyjum eða einhvers-
staðar annars staðar?
Í augnablikinu bý ég í Kaupmanna-
höfn, hef lært og unnið hér í meira
en sjö ár og sé það í raun ekkert
breytast í náinni framtíð. Ég elska
þessa borg og hvað hún hefur upp á
að bjóða, hún er fullkomin stærð
fyrir mig.
Kærasta mín er einnig í námi hérna
úti og á hún nokkuð eftir af því svo
ég er ekkert að flýta mér eitthvert.
Systir mín, hún Jórunn flutti einnig
hingað út með fjölskylduna sína og
það hefur verið frábært að fá þau
hingað út. Ég skal þó viðurkenna að
ég hugsa oft heim til Vestmannaeyja
en heimþrá er eitthvað sem ég hef
lært að lifa með. Ég hef líka þá
reglu að þegar ég fæ heimþrá þá fer
ég bara heim í stutt frí, hitti vini og
fjölskyldu og kem aftur endur-
nærður út. Það hefur gengið hingað
til.
Núverandi starf mitt er reyndar þess
eðlis að tæknilega séð gæti ég unnið
það hvar sem er og ég tala nú ekki
um ef ég myndi stofna mitt eigið
fyrirtæki. Þá gæti vel verið að Eyjar
hentuðu til þess. En eins og staðan
er í dag er hugur minn 100% hérna
úti og ef eitthvað er gæti ég alveg
hugsað mér að búa í annarri borg í
Evrópu áður en leiðin liggur heim.
London, Milano og Barcelona
heilla allar.
:: Eyjamaðurinn Hjalti Einarsson kann vel við sig í Köben ::
Með mastersgráðu í ný-
sköpun og frumkvöðlafræði
Einar KriStinn HElgaSon
einarkristinn@eyjafrettir.is
Hópmynd af kvenfélagskonum Líknar sem tekin var síðasta sumar.