Fréttir - Eyjafréttir - 21.12.2016, Page 15

15Eyjafréttir / Miðvikudagur 21. desember 2016
Jómsborg
Þá flýgur hugurinn í Jómsborg, -
með emmi! Þar átti Hulda Gränz
heima, vinkona mín og skólasystir.
Þangað var mjög gott og gaman að
koma‚ einkum þó á fimmtudögum
því að þá fengum við Hulda að fara
að versla fyrir mömmu hennar í
Pöntunarfélaginu sem var á Borg
við Heimagötu, beint á móti
Magnúsarbakaríi og Hótel Berg.
Í Pöntunarfélaginu fékkst alveg
gríðarlega góður djús, hann var frá
Sanitas-umboðinu, var í sívölum
plastbrúsum sem við fengum að
smakka úr eftir verslunarferðina. Já,
maður beið spenntur eftir hverjum
Sanitas-fimmtudegi í þá daga.
Í Þingholti var mikið fjör og margt
fólk í gamla daga. Húsið var dálítið
framandi og ekki byggt eftir einni
teikningu. Mér er sérstaklega
minnisstæð svalarhurðin í svefnher-
berginu. Þar gat maður labbað út á
pall þegar gott var veður og legið í
sólbaði. Manni fannst maður vera í
útlandinu, á sólarströnd eins og
maður hafði séð í bíó.
Hrafnhildur og Inga Þórðar
Í Þingholti átti ég góða vinkonu,
Hrafnhildi Hlöðversdóttur. Á efri
hæðinni í Þingholti var merkilegt
herbergi þar sem við Hrafnhildur
gátu dundað okkur klukkustundum
saman. Þetta var eins konar
fataherbergi með fataslá sem var
yfirfull af kjólum sem móðursystur
Hrafnhildar áttu.
Þetta var auðvitað algjör paradís
fyrir okkur Hrafnhildi. Við óðum í
slána og ímynduðum okkur að við
værum tískusýningardömur. Við
löbbuðum um allt loftið, reigðum
okkur og beygðum hvor fyrir
annarri, alveg eins og stórstjörn-
urnar í bíó.
Í Miðstrætinu, í húsi sem var
númer 11, og hét áreiðanlega Bjarg
þótt það nafn væri aldrei notað, bjó
Inga Þórðardóttir, stórvinkona mín.
Hún var dóttir Þórðar rakara og
Doddu, hárgreiðslukonu. Þau
foreldrar Ingu voru bæði með
atvinnureksturinn heima, á 1.
hæðinni.
Mektarmenn
Það var mjög spennandi að fylgjast
með viðskiptavinum þeirra hjóna
sem margir voru mjög sérstakir
karakterar, eins og Árni Valda, eða
Gölli, Amríku- Geiri og aðrir
mektarmenn. Tóta á Enda og fleiri
eftirminnilegar konur voru mikið
hjá Doddu. Eitt er mér mjög
minnisstætt frá þessu húsi en það
var rörið sem lá meðfram hurðinni á
rakarastofunni og upp í ruslafötu-
skápinn í íbúðinni á 2. hæð. Rör
þetta var mikill og öflugur sam-
skiptavefur á milli þeirra hjóna. Ef
Þórður átti að koma upp í eldhús,
eða Dodda niður, þá var barið fast í
rörið.
Týrólahattar og dátabuxur
Miðstrætið og svæðið þar í kring
var mjög spennandi fyrir okkur
Ingu. Þarna voru freistandi búðir
eins og fataverslunin í Bjarma, þar
sem Guðrún, dóttir Helga Ben. og
Kollý afgreiddu.
Og ekki langt undan var Verslun
frú Gunnlaugsson þar sem Gunna
Lofts réð ríkjum. Hún hafði mikla
afgreiðsluhæfileika og beitti vel
völdum og mögnuðum lýsingar-
orðum um þær vörur sem á
boðstólum voru, og fylgdi þeim
eftir með svip og sveiflu. Það voru
miklir dýrðartímar fyrir okkur Ingu
þegar Tírola-hattarnir duttu í hús
hjá Gunnu Lofts. Og ég tala nú ekki
um dátabuxurnar hjá Jóa í Drífanda,
handan við Bárustíg.
Keyptu heilan banka
Í Gamla-Bankanum, við hliðina á
Haraldarbúð, raftækjaverslun, bjó
Gréta vinkona mín. Fjölskylda
hennar hafði áður búið í Byggðar-
holti, rétt fyrir ofan Borgarhól, en
þau Svavar og Kristín, foreldrar
hennar, keyptu hvorki meira né
minna en heilan banka, Gamla-
Bankann, þegar Útvegsbankinn
flutti starfsemi sína í Nýja-Bank-
ann, beint á móti Samkomuhúsinu.
Í Gamla-Bankanum var sannarlega
mikið pláss, margar hæðir og mjög
leyndardómsfullt háaloft sem mér
er mjög minnisstætt. Þar settum við
upp hárgreiðslustofu, Inga, Hulda,
Gréta og ég. Við auglýstum í
glugganunum hjá Jöra danska í
Tómstundabúðinni sem var beint á
móti Þingvöllum (í gamla Versluna-
félaginu). Viðskiptin urðu fremur
dræm og var stofunni lokað stuttu
síðar. Eftir upprifjun okkar
vinkvenna nú nýlega höldum við að
það hafi bara verið Kollý og Dadda
á Vegamótum sem notfærðu sér
þjónustuna.
Sigrún framandi og
spennandi
Í Einarshöfn bjó Sigrún Axels-
dóttir,vinkona mín í Skóbúðinni.
Sigrún var á þessum tíma mjög
framandi og spennandi vinkona,
nýflutt í bæinn. Afi hennar var bryti
á Gullfossi, flaggskipti flotans, og
heima hjá henni var til útlent
sælgæti, meðal annar blátt pan-
tyggjó sem okkur vinkonum þótti
mikið til koma. Svo átti hún líka
trétöflur sem ég öfundaði hana af. Í
Einarshöfn byrjaði Axel Ó., pabbi
Sigrúnar að versla með skótau, en
seinna meir var í húsinu verslunin
Aníta.
Bakararnir örlátir og góðir
Eins og ég nefndi hér að framan þá
voru á æskuslóðum mínum margar
og mjög athyglisverðar verslanir og
margir skemmtilegir afgreiðslu-
menn. Fyrstur kemur upp í hugann
Óskar í Bókabúðinni. Hann stóð oft
fyrir utan búðina sína og hleypti inn
í hollum, t.d. þegar skólinn var að
byrja og allir að kaupa stílabækur,
kennslubækur og blýanta.
Þá var ekki síður gaman að koma í
Vogsabakarí, t.d. eftir sund og
sníkja enda af vínarbrauðum. Alltaf
voru þeir síbrosandi bakararnir,
Stáki og Bent danski. Þannig var
það líka í Magnúsarbakaríi þar sem
Simmi lék á als oddi.
Það voru mikil búdrýgindi að hafa
tvö bakarí til að sníkja í svona í
næsta nágrenni. Bakararnir voru
örlátir og góðir menn.
Allt til milli himins og jarðar
Síðasta verslunin sem mig langar að
minnast á er Tommabúð, Framtíðin
hét hún formlega. Þar gat maður
keypt allt milli himins og jarðar,
súkkulaðikúlur, stígvél, kók,
vinnuvettlinga og margt, margt
fleira. Undir sama þaki rak svo
Dagný, kona Tomma, álnavörubúð.
Það var einmitt þar sem ég fékk
eina af mínum fyrstu kápum, rauða
svampkápu sem ég skartaði í
kirkjunni á fermingardag Jóns
bróður míns. Tóti meðhjálpari sem
var eins og mildi Guðs spurði mig
þá, þar sem ég stóð við hliðina á
Jóni, hvort ég ætlaði ekki að fara að
drífa mig í kyrtilinn, - raunar við
lítinn fögnuð bróður míns.
Það var, eins og áður sagði, mikil
spenna hjá okkur krökkunum í
Miðbænum þegar vertíðin byrjaði
og bærinn fylltist af aðkomufólki.
Það var heilmikil tilbreyting sem
fylgdi þessu fólki og margar urðu
þær eftir meyjarnar og eru hér enn.
Upp í huga minn koma Þóra Giss
frá Selkoti og Þórhildur vinkona
hennar en báðar eignuðust þær
Eyjastráka fyrir eiginmenn. Einnig
man ég eftir færeyskum stelpum
sem giftust bræðrunum úr Gerði,
Assa og Hallbergi. Já og Helgu
Tomm sem kom hér snemma á
árunum í kringum 1960 og er hér
enn.
Business fyrir krakkana
Vertíðarfólkinu fylgdi „busisness“
fyrir okkur krakkana í Miðbænum
en það var að „standa í röð“ fyrir
böllin. Við tókum 25 kr. á miðann
en hver maður mátti kaupa 12 miða.
Skömmu fyrir opnun miðasölunnar
kom svo sá sem samið var við, tók
við plássinu í röðinni, gerði upp við
okkur og keypti miðana. Oft voru
þessa raðir það langar við miðasölu
Samkomuhússins að þær náðu að
skóverslun Axels Ó.
Ég hugsa oft um það hvað það eru
mikil forréttindi að hafa upplifað
þessa tíma. Bátarnir komu
drekkhlaðnir í land og unnið í
frystihúsunum langt fram eftir
kvöldi. Tóti í Turninum sá um að
upplýsa heimamenn um hvenær
bátarnir kæmu að og stemningin
mikil. Við Gréta í Gamla-Bank-
anum vorum bara 8 ára þegar við
fengum fyrstu launaumslögin frá
Gústu Sveins í Hraðinu. Það
skemmtilega er að Gréta á sitt
umslag enn.
Blaðasalan
Ég ætla að láta það verða lokaorð
mín hér að minnast á blaðasöluna
sem við krakkarnir í Miðbænum
höfðum algeran forgang að. Við
seldum pólitísku blöðin, Fylki,
Framsóknarblaðið, Brautina og
Eyjablaðið.
Það giltu síðan óskráð lög um hver
átti hverja götu. Á mínum götum
voru margar skemmtilegar persónur,
Gaui í Vallartúni, Lulla, kona Gulla
í Gerði, sem gaf manni alltaf
aukakrónu í hinn vasann. Ekki datt
mér í hug í þá daga, þegar ég stóð
við dyrnar hjá Lullu, að ég ætti sjálf
eftir að eiga þetta fallega rauða hús
við Helgafellsbrautina. Svona var
þetta á æskustöðvunum „heima í
Eyjum“.
Ég er afar þakklát fyrir árin mín í
Eyjum og sannarlega eru Eyjar í
hjarta mér- ekki stundum- heldur
alltaf,“ voru lokaorð Þuru.
Einar Ottó, Steinar á Gamla-Spítalanum og Nonni í Borgarhól.
Jómsborg.
Þrír góðir, Nonni, Palli í Vegg og Steinar.
Efri röð, Birna Berg, Elínborg, Þóra, Aðalbjörg og Birgir. Neðri röð, Helgi, Elín Helga, Þura og Jón.