Fréttir - Eyjafréttir - 21.12.2016, Síða 25

25Eyjafréttir / Miðvikudagur 21. desember 2016
Vestmannaeyjar voru samfélag í
sárum haustið 1976, þremur
árum eftir að gosi lauk og
uppbygging og hreinsun sem þá
var í fullum gangi átti langt í
land. Það var því gleðistund fyrir
40 árum þegar Íþróttamiðstöðin
var vígð 12. september það ár.
Hún var þá eitt glæsilegasta
íþróttamannvirki landsins og
þjónaði bæði íþrótta- og
skólastarfi í bænum. Var það
risastökk fram á við að hafa yfir
að ráða fullkomnum íþróttasal
sem kom í stað lítilla sala í
Barnaskólanum og Gagnfræða-
skólanum. Þá var ekki síður
framför að fá sundhöll sem þá
var besta keppnislaug landsins.
En þetta kom ekki af sjálfu sér
eins og blaðamaður komst að
þegar hann settist niður með
Stefáni Runólfssyni, Magnúsi
Bjarnasyni, Mugg og Páli
Zóphóníassyni sem sátu í
byggingarstjórn Íþróttamið-
stöðvar ásamt Vigni Guðnasyni,
fyrrum forstöðumanni Íþrótta-
miðstöðvarinnar sem starfaði
með nefndinni allan tímann.
Kristján Eggertsson, sem líka sat
í nefndinni var ekki viðstaddur.
Viðtalið fór fram í fundarsal
Íþróttamiðstöðvarinnar og það
fyrsta sem þeir vildu koma á
framfæri var að starfið í byggingar-
nefndinni hafi verið eitt það
skemmtilegasta sem þeir hafi komið
að á langri ævi. Stefán, sem þá var
formaður ÍBV sagði að bæjarbúar
hafi staðið sem einn maður að baki
byggingarnefndar og bæjarstjórnar
sem tók ákvörðum um að reisa hér
myndarlegt íþróttamannvirki.
Meðal annars hefði verið safnað
peningum í Eyjum sem bæði
einstaklingar og fyrirtæki komu að
með myndarlegum hætti.
Samtaka nefnd
Nefndin var kosin af bæjarstjórn.
„Það skapaðist strax góð samstaða í
hópnum og töldum við rétt að
Stefán yrði formaður,“ sagði
Muggur.
Stefán sagði að málið hafi verið
rætt í stjórn ÍBV og síðar á ársþingi
sambandsins þar sem því var beint
til bæjarstjórnar að hér yrði reist
íþróttahús. „Þetta var mál sem
brann á okkur,“ sagði Stefán sem
tók við formennsku ÍBV 1964 og
var formaður til 1976. „Þetta var
mikið baráttumál hjá okkur og
pressa sem við settum á bæjarstjórn
og embættismenn.“
Í dag finnst okkur að enginn staður
annar en Brimhólalautin hafi komið
til greina sem staður undir Íþrótta-
miðstöðina en ákvörðun um
staðarvalið gekk ekki þrautalaust
fyrir sig. „Það kostaði mikil átök
og þar var við Þorstein Einarsson,
þáverandi íþróttafulltrúa ríkisins, að
eiga. Hann vildi að Íþróttamið-
stöðin yrði uppi við Löngulág.
Gekk hann svo langt að hóta því að
enginn styrkur fengist frá ríkinu og
vísaði til nálægðar við Barnaskól-
ann. Það hélt ekki því þá var búið
að ákveða að byggja Hamarsskól-
ann þannig að besti staðurinn var í
Brimhólalautinni,“ sagði Stefán.
Stórt stökk fram á við
Þeir segja að stökkið fram á við hafi
verið mikið. Fram að þessu voru
tveir salir í skólunum sem ekki voru
nógu stórir fyrir kappleiki og
sundlaugin sem fór undir hraun var
útilaug með sjó og rúmir 16 metrar
á lengd. Strax var lagt til að byggð
yrði stærri laug. „Ég hafði leitað í
Danmörku að laug sem gæti
hentað,“ sagði Páll.
„Þorsteinn Einarsson dró okkur á
asnaeyrunum með samþykki fyrir
byggingunni sem
varð til þess að
við lentum í
gengisfellingu.
Fór heildarverðið
úr 240 milljónum í
360 milljónir
króna. Hlutur
ríkisins var 110
milljónir, erlent
söfnunarfé frá því
í gosinu sem rann
inn í bæjarsjóð
kom inn í þetta,
180 milljónir í
sundhöllina og 30
milljónir í
Íþróttahúsið. Það
var svo í júní 1976
sem sundhöllin var
vígð,“ sagði Muggur.
Gekk hratt fyrir sig
Aðdragandinn var nokkur og fyrir
gos gerðu menn sér grein fyrir því
að byggja þyrfti íþróttamannvirki í
Eyjum sem stæðu undir nafni. Sem
bæjartæknifræðingur hreyfði Páll
við málinu 1972 en það var svo árið
1974 sem bæjarstjórn tók ákvörðun
og eftir það gengu hlutirnir hratt
fyrir sig. „Fyrsta skóflustungan var
tekin 31. maí 1975 og sundlaugin
var vígð rúmu ári síðar, 10. júní
1976,“ sagði Páll.
„Við í nefndinni vorum heppnir
að hafa tvo snillinga, Pál Zóphóní-
asson, bæjartæknifræðing og
Guðmund Þór Pálsson, arkitekt með
okkur. Það var Muggur sem réði
hann,“ segir Stefán og heldur áfram.
„Það var alveg einstakt, eftir að
ákvörðun var tekin um að byggja
hér Íþróttamiðstöð, hvað við
höfðum mikið bakland. Hvað
varðaði innisundlaugina fengum við
þann hæfasta sem við gátum til
starfans,“ segir Stefán og vísar til
Vignis Guðnasonar sem var
forstöðumaður
gömlu sundlaugar-
innar sem hvarf
undir hraun og
veitti Íþróttamið-
stöðinni forstöðu
frá upphafi eftir að
hafa verið í
byggingarnefnd-
inni.
„Vigga leist
ekkert á þetta í
byrjun, vildi bara
taka við sundlaug-
inni en Muggur
sagði að það kæmi
ekki til greina hann
ætti að sjá um allt
saman,“ sagði
Stefán og sú varð
raunin.
FBI
Nefndin var nefnd FBI, fram-
kvæmdanefnd um byggingu
íþróttahúss og var skipuð í byrjun
árs 1974. Hennar fyrsta verk var að
undirbúa útboð og ráða Pál og
Guðmund Þór. „Það voru útbúin
útboðsgögn og fengum við þrjá til
að bjóða í verkið og var um alútboð
að ræða, frá teikningu að verklok-
um.
Þetta voru fyrirtækin Klemensen
og Nilsen, Ístak og Asmundsen og
Wigham sem buðu í verkið. Þeir
síðast nefndu byggðu Hraunbúðir
og Áhaldahúsið. Ístak miðaði við
steinsteypt hús en hinir vildu
Íþróttamiðstöðin fagnaði 40 ára afmæli þann 12. september sl.
Hefur frá upphafi verið
ein af stoðum samfélags-
ins í Vestmannaeyjum
:: Eitt það skemmtilegasta sem við höfum komið að, segja þeir sem sátu
í byggingarnefnd og störfuðu með nefndinni
Ómar GarðarSSon
omar@eyjafrettir.is
Öflugur hópur. Mynd tekin inni í einum búningsklefanum meðan á framkvæmdum stóð. Vignir, Páll, Viðar Aðalsteinsson tæknifræðingur, Stefán,
Kristján, Muggur og Valtýr Snæbjörnsson. Mynd: Sigurgeir Jónasson.
Starfsfólk Íþróttamiðstöðvarinnar við opnun. Vignir, Óskar Guðjóns, Sísí Högna, Aðalheiður, Dóri Ben og
Runólfur Alfreðs. Mynd: Sigurgeir Jónasson.
Það var alveg ein-
stakt, eftir að ákvörð-
un var tekin um að
byggja hér Íþróttamið-
stöð, hvað við höfð-
um mikið bakland.
Hvað varðaði inni-
sundlaugina fengum
við þann hæfasta
sem við gátum til
starfans,
”