Fréttir - Eyjafréttir - 21.12.2016, Síða 27

27Eyjafréttir / Miðvikudagur 21. desember 2016
byggja límtréshús,“ sagði Páll og
niðurstaðan var að semja við
Klemensen og Nilsen.
„Fyrstu hugmyndir gerðu ráð fyrir
miklu stærra húsi en ráðuneytið
sagði stopp sem þýddi að við urðum
að endurskipuleggja allt upp á nýtt.
Það var samið við Klemensen og
Nilsen eftir að búið var að breyta
teikningunum. Var það gert eftir að
fyrsta skóflustungan var tekin,“
sagði Muggur.
„Þá hafði verkið verið ár í
undirbúningi og tók eitt ár að
byggja,“ sagði Páll.
Villi á Brekku hjó á hnútinn
Þeir mættu mótlæti í stjórnkerfinu
þar sem háttsettum embættismönum
fannst nóg um flottheitin í Eyja-
mönnum. Það var Villi á Brekku,
Vilhjálmur Hjálmarsson þingmaður
Framsóknar á Austurlandi og
þáverandi menntamálaráðherra sem
hjó á hnútinn. „Hann kom hingað
og tók fyrstu skóflustunguna og var
við vígslu sundlaugarinnar,“ sagði
Stefán.
„Sundlaugin var sú fyrsta hér á
landi sem var með það sem við
getum kallað fjöru en ekki bakka.
Þeir eru þannig að aldan deyr út og
það verður ekkert frákast. Það þykir
mikill kostur ekki síst fyrir
keppnisfólk sem vill ekki fá ölduna
á móti sér í keppni. Vatnið í
lauginni er salt sem líka var nýjung
og fyrir vikið er léttara að synda í
henni. Var hún þess vegna mjög
vinsæl keppnislaug og mörg met
sett í henni,“ sagði Muggur.
Lágstemmt reisugildi
Bygging Íþróttamiðstöðvarinnar var
mikil framkvæmd sem margir komu
að, bæði vestmannaeyískir
iðnaðarmenn og danskir. Mesta
vinnan var að reisa húsið og svo
dúkaleggja það. Danirnir komu með
öll verkfæri með sér. „Ég skráði á
hverjum einasta degi hvað margir
voru í vinnu. Líka hvernig veður
var,“ sagði Vignir.
Klemensen og Nilsen komu með
allt sem til þurfti í bygginguna með
einu skipi. „Við vorum rosalega
heppnir með menn,“ segir Magnús
og Páll tekur undir það. „Danirnir
voru með sína fremstu arkitekta og
Klemensen og Nilsen voru með
mjög hæfa verkfræðinga. Auðvitað
var ýmislegt sem kom upp á en
Danirnir leystu það allt saman vel.
Lögðu sig fram en þeir græddu ekki
á verkinu og töpuðu heldur engu.“
Reissugillið var haldið inni í
búningsklefa tvö 2. mars 1976.
„Það var ekki boðið
upp á vín sem þótti
mjög sérstakt,“ segir
Vignir og hlær.
Þjóðþrifamál
Það var ekki nóg að
reisa húsið það þurfti
líka búnað og
húsgögn. „Það má
segja að húsið hafi
staðið strípað,“ sagði
Muggur. „Það vantaði
borð og stóla og tæki
í leikfimisal. Við
fórum í stóru
klúbbana hér í Eyjum, Oddfellow,
Kiwanis, Akóges og voru undir-
tektirnar ótrúlega góðar. Við
fengum það líka í gegn að framlög
til Íþróttamiðstöðvarinnar voru
frádráttarbær frá skatti. Urðum við
því að gefa kvittun fyrir hverri
krónu sem kom í kassann. Sig-
hvatur Bjarnason sem þá var
framkvæmdastjóri Vinnslustöðvar-
innar sagði Íþróttamiðstöðina
þjóðþrifamál og takt við tímann.
Hét hann því að læra að synda þó
hann væri kominn af léttasta
skeiði.“
„Finnar gátu ekki lagt út fyrir
peningum sem þeir ætluðu að gefa
til byggingarinnar og senda hingað
borð og stóla sem Alvar Alto,
sennilega þeirra frægasti arkítekt,
hannaði,“ sagði Stefán.
„Á þessum tíma sá ég fyrir mér að
Íþróttamiðstöðin sem þarna reis
myndi nægja fyrir sund og íþróttir
um ókomna framtíð í Vestmanna-
eyjum en það kom annað á daginn
og nú er íþróttasalirnir þrír en ekki
einn,“ sagði Páll.
„Það þurfti alltaf
fleiri og fleiri
tíma fyrir íþróttir
í salnum og erfitt
að koma öllum
fyrir. Voru tímar
langt fram á
kvöld og allar
helgar. Nú hefur
viðhorfið breyst
og það var orðið
tímabært að
stækka við
Íþróttamiðstöð-
ina. Það sýndi sig
líka strax að
eftirspurnin var fyrir hendi og nóg
um að vera í öllum sölunum,“ sagði
Vignir.
Vakti athygli um allt land
Þeir eru sammála um að bygging
Íþróttamiðstöðvarinnar hafi verið
bylting fyrir skólana, íþróttir og
ekki síst almenningsíþróttir. „Við
afhentum húsið 12. september 1976
en það var ákveðið að við héldum
áfram sem hússtjórn. Þegar við
lítum til baka getum við ekki verið
annað en sáttir með hvernig til
tókst,“ segja þeir.
„Þarna var samankomin mikil
reynsla sem bæjarfélagið hefði átt
að nýta til fleiri góðra verka. En
auðvitað er maður ánægður og
þessa mannvirkis njótum við enn í
dag, 40 árum síðar,“ sagði Páll.
Vignir vildi koma því að að
Íþróttamiðstöðin var fyrsta
íþróttahúsið á Íslandi fyrir fatlaða.
„Við gerðum strax kröfu um það og
var orðið við því.“
Þó reynt væri að halda í aurinn á
flestum sviðum var engu til sparað
þegar kom að hreinsitækjum fyrir
sundlaugina. „Þau hafist staðist
tímans tönn og eru ennþá með þeim
bestu á landinu. Þetta eru kísil-
gúrtæki sem hreinsa laugina bæði
hratt og vel,“ sagði Páll.
Valtýr Snæbjörnsson, bygginga-
meistari og byggingafulltrúi
Vestmannaeyjabæjar var meistari á
Íþróttamiðstöðinni sem þótti skara
fram úr öðrum íþróttahúsum á
landinu. „Það komu hingað
sveitarstjórnarmenn víða af landinu
og fulltrúar frá borgarstjórn
Reykjavíkur til að skoða herleg-
heitin,“ sagði Vignir.
Ein af stoðunum
Íþróttamiðstöð Vestmannaeyja er
ein af stoðum samfélagsins. Þar
hefur verið lagður grunnur að
öflugu íþróttastarfi í Vestmanna-
eyjum og þar hafa Eyjamenn oft
haft ástæðu til að fagna en stundum
eru sporin þung á heimleið eftir
leiki. Þá er gott að hafa í huga að
það kemur dagur eftir þennan dag.
Þetta eigum við að þakka framsýni
bæjarstjórnar eftir gos og annarra
sem komu að framkvæmdinni með
einhverjum hætti og lögðu til
peninga. En á engan er hallað þegar
þeim Kristjáni, Mugg, Páli, Stefáni
og Vigni eru þökkuð vel unnin
störf. Því alltaf er það svo að
einhver þarf að stýra og það gerðu
þeir með glæsibrag.
Íþróttamiðstöð
Vestmannaeyja
Hafist var handa við byggingu
Íþróttamiðstöðvarinnar þann 31.
maí 1975 þegar Vilhjálmur
Hjálmarsson, þáverandi mennta-
málaráðherra tók fyrstu skóflu-
stunguna. Að verki loknu þótti hún
þá eitt glæsilegasta íþróttamann-
virki landsins enda um 3300
fermetrar. Vígsla sundlaugar fór
fram þann 10. júlí 1976 og þann 11.
september var íþróttahúsið vígt.
Um aldamótin, nánar tiltekið þann
17. júní árið 2000, tók þáverandi
bæjarstjóri, Guðjón Hjörleifsson
skóflustungu vestan við húsið þar
sem ákveðið hafði verið að ráðast í
gagngerar endurbætur á miðbygg-
ingu hússins og bæta aðstöðu fyrir
íþróttafélög í sveitarfélaginu til
muna.
Nýr tvöfaldur fjölnota íþróttasalur
með góðri aðstöðu fyrir fimleika-
iðkendur var reistur auk félagsað-
stöðu og fundarsalar fyrir íþrótta-
hreyfinguna. Þann 28. desember
2001 var húsið síðan tekið í notkun
og heildarflatarmál Íþróttamið-
stöðvar þá orðið 6.400 m2.
Þann 17. nóvember 2008 var tekin
langþráð skóflustunga að nýju
útisvæði við sundlaugina. Skóflu-
stunguna tóku Guðný Gunnlaugs-
dóttir, fyrrum íþróttakennari, og
barnabarn hennar Bjarki. Vorið
2010, þann 22. maí fór fram
vígsluathöfn þó ýmis verk væru
ókláruð í tækjakjallara. Svæðið
þykir eitt hið glæsilegasta á landinu
og felst sérstaða þess einkum í
áherslu á smekklegri ásýnd þess
með tilvísun í sögu og menningu
Vestmannaeyja. Búningsklefar við
sundlaugina voru á sama tíma
endurbættir að fullu og standast
nútíma kröfur.
Sundlaugin:
Klefar eru tveir og taka við allt að
150 manns hvor hverju sinni. Hvor
klefi inniheldur 68 læsta skápa,
rúmgóða snyrtiaðstöðu sem er
einnig til staðar utan klefa, sérklefa
fyrir fatlaða og aðra sem kjósa að
loka sig af og hvor klefi getur tekið
við allt að 144 gestum á klukku-
stund.
Innisundlaug er 25 m x 11 m með
0.9% söltu vatni með ýmsum
leiktækjum og lyftu fyrir fatlaða.
Útisvæði er mjög glæsilegt með
tveimur heitum pottum og þeim
þriðja þar sem gestir eiga auðvelt
með að fylgjast með börnum sínum
að leik hvar sem er á svæðinu. Þar
er líka gufubað.
Íþróttasalir
Þrír stórir íþróttasalir með vallar-
stærð 20 m x 40 m. Fullkomin
aðstaða fyrir fimleika þar á meðal
nýjasta útfærsla af fimleikagryfju
og tækjum. Líkamsræktarsalur sem
Hressó rekur. Er þá fátt eitt talið af
þeirri þjónustu sem í boði er í
Íþróttamiðstöð Vestmannaeyja.
Vígsla Íþróttamiðstöðvarinnar var mikil athöfn og stór hluti bæjarbúa viðstaddur. Danskur fimleikaflokkur
sýndi listir sínar. Einnig komu við sögu ungir íþróttamenn frá Tý, Þór og ÍBV. Margar ræður voru haldnar.
Bæjarstjórnin í pottinum. Páll, Jóhannes Kristinsson, Sigurgeir Kristjánsson, Sigurbjörg Axelsdóttir, Einar
Haukur Eiríksson, Garðar Sigurðsson og Jóhann Friðfinnsson. Mynd: Sigurgeir Jónasson.
Frá opnun sundlaugarinnar. Mynd: Sigurgeir Jónasson.
Sundlaugin var sú fyrsta hér á landi sem var
með það sem við getum kallað fjöru en ekki
bakka. Þeir eru þannig að aldan deyr út og
það verður ekkert frákast. Það þykir mikill
kostur ekki síst fyrir keppnisfólk sem vill ekki
fá ölduna á móti sér í keppni. Vatnið í
lauginni er salt sem líka var nýjung og fyrir
vikið er léttara að synda í henni. Var hún
þess vegna mjög vinsæl keppnislaug og
mörg met sett í henni.
”
M
yn
d:
S
ig
ur
ge
ir
J
ón
as
so
n