Skessuhorn - 07.05.1998, Blaðsíða 16

16
FIMMTUDAGUR 7. MAI 1998
^iiiissunu^
Hagyrbingar hittast
ÞAÐ FÓR VEL á því að Borgfirð-
ingar, og gestir þeirra, spyrtu
saman apríl og maí með því að
hittast á ekta íslenskri kvöldvöku.
Um var að ræða hagyrðingakvöld
í Félagsheimilinu Brautartungu í
Lundarreykjadal að kvöldi síð-
asta dags apríl. Samkomuhaldar-
ar voru félagar í Ungmennafélag-
inu Dagrenningu og gestir voru
um 200 talsins.
Þekktir hagyrðingar í héraði
voru fengnir til að fara með vísur
undir styrkri stjórn Kristjáns B.
Snorrasonar bankastjóra í Borg-
arnesi. Hagyrðingarnir voru þau
Þórdís Sigurbjörnsdóttir, Helgi
Björnsson, Gunnar Thorsteins-
son, Vigfús Pétursson og Dag-
bjartur Dagbjartsson vísnahirðir
Skessuhorns m.m. meiru.
Um mitt kvöld voru hagyrðing-
ar hvíldir þegar leikdeild Umf.
Dagrenningar gerði sér lítið fyrir,
í tilefni kvöldsins, og flutti leik-
gerð úr Þorpinu eftir Jón úr Vör í
leikstjórn Valgeirs Skagfjörð.
Flutningur Lunddælinga á þessu
leikbroti var með sóma og víst er
það, að fáir hópar áhugamanna
um leik- og félagsstarf geta stát-
að af ámóta samstöðu- og sam-
takamætti og íbúar þessa um
margt sérstaka sveitarfélags geta
gert. Auk áðurnefndra dagskrár-
liða flutti Guðmundur Þorsteins-
son gamla, en þó lítt þekkta,
rímu um Lunddælinga eftir Þor-
stein Kristleifsson frá Gullbera-
stöðum og áður Stóra Kroppi.
Agústa Þorvaldsdóttir flutti
„öðruvísi" vísur, m.a. eftir Sigga
Ha, sem frægur var. Gestum var
falin sú þraut að botna fyrriparta
sem lagðir voru fram. Það varð
mat manna að besta „botninn"
hefði Bjarki Már Karlsson odd-
vitaefni Borgarfjarðarlistans
sýnt. Fékk hann að launum verð-
laun í fljótandi formi.
Til að gefa lesendum smjörþef-
inn af því sem hagyrðingar
kvöldsins höfðu fram að færa
þetta kvöld, verður hér birtur
hluti af kveðskapnum.
Kristján Björn hafði á orði að
menn væru illa „undirbúnir" og
raunar hefði svo verið síðustu
áratugina. Við nánari útskýringar
kom í ljós að hann átti við föður-
landið og klæðaburð neðan mitt-
is en ekki hagyrðinga kvöldsins,
enda kom í ljós að þeir voru all-
vel undirbúnir.
Mönnum varð tíðrætt um
ónefndan sýslumann sem senda
skal á ónefndan stað af ónefnd-
um ráðherra. Helgi á Snartastöð-
um hafði þetta um málið að
segja:
Refsimálaráðherrann
ráðið fann sem ekki svíkur
að senda Skagasýslumann
á seglbretti til Hólmavíkur.
Þórdís bætti þessu við:
Víða fer nú skjálfti um skinn
í Skagamannaliði,
trega gamla Sýsla sinn
sem þá Iét í friði.
Þá barst vísa úr sal frá Magn-
úsi Jósepssyni í Borgarnesi með
skoti á hagyrðinga kvöldsins með
skírskotun til Brimar-Hólmavík-
urfara:
Á því finnst mér aukast líkur,
yrkingarnar til þess benda.
hagkvæmast til Hólmavíkur
hagyrðinga vora senda.
Helgi Björnsson svaraði þessu
að bragði:
Hluti af þeim 200 gestum sem mættir voru í Brautartungu. Fremstur á
myndinni er Ásmundur frá Högnastö&um í Þverárhlíb.
Ef úr dalnum okkar hér
yrði burt að snúa,
helst ég gæti hugsað mér
á Hólmavík að búa.
Gunnar Thorsteinsson svaraði
skoti Magnúsar hins vegar svona:
Framtíð okkar er víst engu lík
þar ætla ég að heyrist
vísnakliður.
Við getum eflaust hýrst á
Hólmavík,
en hvar má setja Magga Jóseps
niður?
Víst er að menn áttu auðvelt
með að gera grín að sjálfum sér
og ekki síður áttu hagyrðingar
auðvelt með að leggja hvor öðr-
um orð í munn. Hér fer kynning
Dagbjarts á Helga, Vigfúsi, Þór-
dísi og sjálfum sér:
Helgi sendi nefmæltum sessu-
naut sínum þessa:
Gunnar Thorsteinsson vildi
leggja eftirfarandi til:
Hrossapestin herjar, því er
miður
heyrist víða óánægjukliður.
Sé hér einhver virkur vísna-
smiður,
væri rétt hann kvæði hana nið-
ur.
Um hvalinn Keikó varð mönn-
um tíðrætt og eklci voru þeir á
eitt sáttir. Helgi, sem fyrrum
Skorrdælingur, hafði það á orði
að fyrst hann væri fluttur úr
Skorradalnum, hliti að vera pláss
fyrir Keikó í dalnum! Kristján
Björn benti þó á að það gæti orð-
ið talsvert hvalafullt að búa þar,
jafnvel hvalræði. I kjölfar þessara
vangaveltna barst Skorradalurinn
aftur inn í umræðuna:
Ljóst er nú með hvalinn Keikó
hvað skal gera
í Skorradalnum skal hann vera.
Við það batnar ástandið hjá
Gunnar sá er kveða kann íbúonum
Hjónin frá Skarði me& Björn frá Hóli á milli sín.
Hagyröingar kvöldsins. Frá vinstri: Dagbjartur, Vigfús, Kristján Björn stjórnandi, Cunnar, Þórdís og Helgi.
Helgi á Snarta breiður býr,
í bólinu einn í næði,
yrkir fyrir aftan kýr
öll sín bestu kvæði.
Þórdís verður þar til kynnt
þessi er býr í Hrísum,
hefur öðru sjaldan sinnt
en sauðkindum og vísum.
Ég og Fúsi, sko ég skil það,
skakkir og með gigtina,
svo er Helgi hafður til að
hækka meðalvigtina.
Um að Helga eflaust hæla
mætti, kvað Þórdís:
Vill að sínum grönnum gá
gjarnan um þá sögur bera,
Helga eflaust hæla má
þó held ég láti það nú vera.
kvæðin allavega,
neftóbakið notar hann
nokkuð stórkostlega.
Hrossapestin illræmda barst í
tal og hafði Dagbjartur þetta um
sóttvarnir sínar að segja:
Iðka varnaraðgerð hlýt,
ekki mun það saka
hendi aðeins andans skít,
enda af nógu að taka
Helgi sagði þannig frá einum
sveitunga sínum sem átti að hafa
ætlað að sækja sér hrossapestina
til að færa í stóð sitt:
Mörg er reisa göfug gerð
svo gangi allt í haginn,
hrossapestarfýluferð
farin var um daginn.
í samlyndi að sinna honum.
-Helgi Bj.
Hvalurinn Keikó svo léttur í
lund,
Iangar til Islands á góðvina
fund.
I heillandi sveit fær hann hjart-
næma stund
með heimilisfesti hjá Davíð á
Grund.
-Gunnar Thorsteinsson.
Fiskinn þann ég mikils met
margur þykir verri.
Okkur vantar ódýrt ket
einkum handa Sverri.
-Vigfús P.
Fyrst Kanar vildu kvikindið
Keikó til sín flytja
finnst mér rétt með ferlíkið
fái þeir að sitja.
-Þórdís S.
Skorradalurinn, „jarðafarir“ og
fleira átti eftir að koma meira við
sögu:
Með jarðir ferðast sitt á hvað
um sveitina
það sjáanlega á líka við um
mennina.
enda verða allir þar
eftir þessar sviptingar,
endanlega orðnir niðursetning-
ar.
Gunnar Th.
Ur Skorradal er fátt að fregna
og frá sem áður var.
Ollu lokað var þar vegna
vörutalningar..
Engu fæ ég þar um þokað
þeim til hýrnunar,
væntanlega verður lokað
vegna rýrnunar.
Jafnvel iðka jarðir stjá,
jafnvæginu snarar,
veit ég lokað verður þá
vegna jarðarfarar.
-Dagbjartur D.
Um sameingu sveitarfélaga
höfðu vinirnar þetta að segja:
Af því ég hef sitthvað séð
í sveitum hér í kringum
finnst mér rangt að rífast með
Reyk- og Skorrdælingum.
Um sameiningu segja má
sitthvað að hún bæti,
Hreppsnefndarmenn hljóta þá
að harma töpuð sæti.
-Helgi Bj.
Byggðin er sameinuð, burtu
með krit,
best er að sleppa öllu hnjóði,
svo Ieggjum við niður vort Ieið-
indastrit
og lifum á Jöfnunarsjóði.
Þórdís S.
Haft var á orði að nú væri ekk-
ert að gerast lengur sem yrkjandi
væri um, hvað guðsmenn og
biskupa varðar:
Vígðum mönnum dár var dreg-
ið að
og dónalegar sögur þóttu feng-
ur,
Um presta setur enginn blek á
blað
og biskup heyrist ekki nefndur
lengur.
-Helgi Bj.
Ekkert sést nú sexílegt
synda á yfirborðið.
Kostulega kristilegt
er kristnihaldið orðið.
-Gunnar Th.
Vigfús hafði á orði að sér væri
farið að ofbjóða alls tal um óholl-
ustu okkar gamla og góða ís-
lenska matar:
Allsstaðar sjáum við undrandi
fólk
á þessum dreifbýlisköllum,
þeir djöfla í sig kjöti og drekka
svo mjólk
en drepast þó síðast af öllum.
Að lokum þakkaði Dagbjartur
fyrir sig:
Gestur margur glotta þarf
að gríni hagyrðinga,
enda er þetta okkar starf
að yrkja í Lunddælinga.