Alþýðublaðið - 27.03.1925, Blaðsíða 3

Alþýðublaðið - 27.03.1925, Blaðsíða 3
KLWBVMLAVW b 4tt yrlr -íkyMu s(nn tH þe'ss og þuð cr attur boitð tyrir, að ekki hafi verið sýnt íram á, að mælikerin hafi verið höfð of stór >í sv ksamiegum tiigangic. Vitanlega hefir Krossnesingnrlnn ©kki gert það eingöngu sér tii akemtunar, nema þá hatm h*fi með því gert tllraun til »ð sýna, að h»nn jfætl vafið fslenzkum yfirttöidum um fingur »ér, >þegar þar að kæm'u, heldur til að hagnast á því, ef hann hefir vitað um ofstærð sildarmálanna. JEn til þess að ganga úr skugga um það þurfti sakamálsrannsókn; til þ s> er sllk rannsókn að sanna sekt eða sýknu manna, grunaðra um qltepi, en ekki að eins til að dómfella þá, enda myodl ekkl verða mikið um sakamál, ef rannsókn væri ekki hafin gegn öðrum en þelm, sem lyrir fram eru sannlr að sök. Hin hliðln á mállnu, sú, er velt að einstaklingunum og geínr tilufni til einkamála, kamur þessu ckkert við. Vlðskiitamenn Kross- neslngsins geta vafalaust fengið sér dæmdar bætur, úr þvf að sannað er. að málin vo n rönar, hvort sem það var viljandi eða óviijándi. Einkemái út af því við Krossaness-verksmlðjuna soertir alis ekki, hvort glæpur hefir verlð íramiun eða ekki, eins og sakamáiið snertlr ekki beint á hinn bóginn, hvert viðskiftatapið er bætt eða ekkl. Þ ð diegur því á engm hátt úr sö-c dómsmálaráðherrans, þótt einstiklingar kasri Krossaness- msnninn til skaðabóta. Afbmtið við iög landsins og rétt er jafn- óútkijáð íyrir þvf. Skaðabæturn- ar verða dæmdar af því, að verksmiðjan >r« yndist hafa röng mælltækic, en ekki af því, að þan hafi verlð höfð svo f sviksam- legum tiltyanyi. Fyrir hið sfðara á þjóðfélagið að hegna, ef það sannast við sakamálsrannsókn. en eila á maðurinn rétt á að dæmast sýkn af grnn, en til þesa þarf einmitt sakamáisrann- aókn. En fyrirskipun um slíka saka- málsrannsókn hefir dómsmálaráð herrann látið undir höfuð leggjast. Með því hefir démsmálaráðherrann brugðist embœttisskyldu sinni og sýot, að hmn er ekki (fremnr en hlnir ráðherrarnir) dómsmála- ráðherra i verkl, þótt hann sé dómsmátaráðherra að nafninu til. En siikan dómsmáiaráðherra getur þjóðia ekki not&ð og því » i Óbrent kaífl fffist bnzt og ódýrast l: Elríbi Lelíssynl, j LangaTegí 25. Tinnustbfa okkar teknr að sér alls konar vlðgerð- Ir á raftækjum. Fœgjjum og lakk« berum ails konar máimbluti. Hlöð- um bíl-rafgeyma ódýrt. — Fyrsta fiokks vlnna. Hf. rafmf. Hlti & Ljðs. Laagaregi 20 B. — Síml 830. stður, sem hann er Iika >utan- nkisráðherra<, en aðgerðarleysi hans virðist stafa at hræðsiu við útiendan burgels samfara ásköp- uðu röggsenjdarieysi, — sbr. ummæll ráðherranna um, að Hoidö sé áhrifamlklll maður f landi sfnu, þótt hann sé f raun- Inni að eins hversdsglegur þing- maður f minnihlutaflokki f Noregi og því mikiu fremur áhrlfalítill. Þessi BÖk dómsinálaráðherra hefði komið í Ijós og sannast við þlngnetndar rannsóku samkv 35. gr. stjórnarskrárinnar. En sök bftnr sekan. Vegna vitundar um sök sína legst dómsmálaráðherra 1 nýr dívan fæst meö tækifær- isveröi á Nönnugötu 7. með fiokksafii móti tillögunum og leggur kapp á að fá sam- þykta tiliögu vinar síns, Bjarna trá Vogi, um að tá ótiiteknum eiustaklingum f hendur sakarað- ild þjóðréiagaics tii að losua ut d.n skyldusinni, en sem betur lór tókst að hindra það. Vt gna þessa ódœma dómsmála hneykslis sem hér er sýnt fram á, má Jón Magnússon, sem nú er dómsmálaráðherra, ekkl gegna þvf embætti stundinni lengur. Edgar Rice Burroughs: Viiti Tapxan. ApamaBurinn för eftir götunni að járnbrautinni og sá brátt, að stúlkan hafði náð lestinni þar; hann hélt þvi áfram til Wilhelmsdals og vonaðist eftir þvi, að hitta þar Fritz Schneider og stúlkuna og ná aftur nistinu. Dimt var, þegar Tarzan kom til bæjarins; hann var á vakki utan við bæinn 0g leizt ekki vel á, að sér myndi takast að komast um hann án þess að vekja eftirtekt. Margir hermenn voru á sveimi, og þorpið var varið, þvi að hundrað faðma frá Tarzan gekk varð- mabur fram og aftur. Það var eklti erfitt að yfirbuga hann, en það var þrautin þyngri að komast i þorpið og leita i þvi; það var ómögulegt óklæddur, eins og hann var. Apamaðurinn læddist áfram og notaði sér öll skjól, unz hann komst að úthýsi innan við varðmannalinuna. Þaðan skauzt hann hús frá húsi, unz hundur varð hans var bak við eitt húsið; hundurinn kom urrandi að honum. Tarzan stóð hreyfingarlaus bak við tré; hann sá ijós i húsinu og herklædda menn á’ gangi; hann vonaði, að hundurinn gelti ekki; hann gerði það ekki, en hann urraði grimdarlegar, og rétt i þvi, að bakdyr hússins opnuðust, og maður kom út á tröppumar, stökk héppi. Þetta var stór hundur, og hann stökk eins og ljón. Tarzan kraup niður, þegar hann kom. Dýrið fiaug gegnum loftið, en hann átti ekki við mann i þetta sinn, og nú mætti hann meira en jafningia sinum, hvab snarleik snerti. Tennur hans náðu aldrei i kjötið; — stálfingur gripu um kverkar hans. Lágt gelt kvað við, og hann klóraði i nakið brjóstið framan við sig, en hann var máttlaus; greiparnar spentu um háls hans; maburinn stóð upp, hristi hundinn til og kastaði honum frá sér. Um leið var kallað úr húsdyrunum: sSim))a!“ Satran at Synl Tarzans, sem um þessar mundir er sýnd á kvlkmynd í Nýja Bíó, fæst ás»mt öllum T .rz-tns-sögunum á atijrelðsiu Albýðabladsins. — T-itz n*-8ögurna> eru sehdsr 1 uai ait land g«gt» pö,.tua buvðd.rgj idafrftt.

x

Alþýðublaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Alþýðublaðið
https://timarit.is/publication/2

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.