Skessuhorn - 20.07.2000, Blaðsíða 8

8
FIMMTUDAGUR 20. JULI 2000
gSSESSHMÍÍBCT
”Þekki varla mun á hænu og hesti“
- Segir Sr. Eðvarð Ingólfsson, sóknarprestur á Akranesi
1. desember 1997 tók séra Eð-
varð Ingólfsson við embætti
sóknarprests á Akranesi og flutt-
ist þangað ásamt eiginkonu
sinni, Bryndísi, og þrem bömum
þeirra. Þessi geðþekki maður
hefur á þeim tíma sem hann hef-
ur þjónað Akumesingum unnið
sér tryggan sess í hjörtum þeirra.
Eðvarð er fimmti sóknarprestur
þeirra í 110 ár, svo segja má að
Akumesingum haldist vel á sín-
um prestum. Skessuhom vildi fá
að kynnast nýja prestinum lítil-
lega og tók hann því tali fyrir
stuttu.
Lá á í heiminn
Eðvarð fæddist 25. apríl árið
1960 í stofunni hjá afa sínum í
Reykjavík og stendur því á fertugu.
Móðir hans hafði hugsað sér að
hafa það náðugt á fæðingardeild
Landspítalans, en honum lá svo á í
heiminn að honum héldu engin
bönd. Afinn, sem var á leið til
vinnu, mátti skutla frá sér kaffibrús-
anum og nestisboxinu og grípa
hann í fangið. Eðvarð ólst svo upp á
Hellissandi og átti þar heima til tví-
tugs en þá tók fjölskyldan sig upp
og fluttist til Reykjavíkur.
Eftir landspróf á Snæfellsnesi lá
leiðin í Reykholt þar sem Eðvarð
var við nám í tvö ár. Því næst fór
hann í Menntaskólann á Egilsstöð-
um þar sem hann lauk stúdentsprófi
1981.
Dansinn dunar enn
Eðvarð er inntur eftir kynnum
sínum af ástinni og því hvernig
hann kynntist konu sinni. ”Við
Bryndís kynntumst eins og svo
mörg önnur pör á dansleik í
Reykjavík," segir hann. ”Við vorum
þar tveir saman, ég og vinur minn,
að skemmta okkur. Bryndís vatt sér
að mér áður en síðasta lagið var
leikið og bauð mér í dans, en ég af-
þakkaði það, nennti því ekki! Eg
stakk upp á því, svona til þess að
hún færi með reisn frá borðinu okk-
ar, að hún dansaði við vin minn í
staðinn, en þá móðgaði ég hana
víst! Það endaði með því að við fór-
um saman út á gólfið. Þetta átti
bara að vera einn dans en við erum
enn að dansa 17 árum síðar. Þau
spor sem þá voru stigin voru mikil
gæfuspor, a.m.k. fyrir mig! Einu og
hálfu ári seinna giftum við okkur.
Við vorum ekkert að tvínóna við
þetta.“
Þau hjónin eiga nú 3 börn eins og
íyrr er getið, þau Elísu 14 ára,
Ingólf 10 ára og Sigurjón 4ra ára.
“Maður hefur reynt að ala börnin
upp í Guðsótta og góðum siðum,“
segir Eðvarð. ”Mér hefur þó mis-
tekist a.m.k. eitt veigamikið atriði í
uppeldinu, en það er að fá eldri
börnin til þess að halda með Leeds
í enska fótboltanum líkt og ég hef
sjálfur gert ffá því að ég var strákur.
Eg verð víst að sætta mig við það.
Þau halda með Manchester United.
En þegar þessi tvö lið eigast við þá
horfi ég á sjónvarpið á efri hæðinni
en þau á þeirri neðri. Um það hef-
ur verið gert samkomulag svo að
ekki sjóði upp úr.“
Köllun til starfa
Eðvarð var blaðamaður hjá
barnablaðinu Æskunni í 2 ár eftir
að hann lauk stúdentsprófi, en varð
síðan ritstjóri blaðsins í 5 ár. ”Það
hentaði mér vel að starfa hjá Æsk-
unni á þessum árum vegna þess að
fyrirtækið gaf einnig út bækur mín-
ar,“ segir hann. "Þegar ég fékk hug-
mynd að nýrri bók þá tók ég mér
leyfi ffá blaðinu í 3-4 mánuði og
Æskan hélt mér uppi á meðan. Ég
fékk allan þann tíma til ritstarfa sem
ég þurfti og það var annar maður
alltaf tilbúinn til þess að leysa mig
af hjá blaðinu." Eðvarð starfaði
einnig hjá Ríkisútvarpinu, bæði Rás
1 og Rás 2, við dagskrárgerð í sex ár
samhliða blaðamennsku og ritstörf-
um.
Eðvarð segist hafa fengið köllun
til þess að læra guðfræði og verða
prestur. ”Ég ákvað fyrst að fara í
guðfræði um það leyti sem ég varð
stúdent. Ég hef verið trúhneigður
allt frá því að hún amma mín
kenndi mér fyrst bænir fimm ára.
Dvöl í Vatnaskógi, þegar ég var tíu
og ellefu ára, hafði líka góð áhrif á
mig í þessum efnum. Mér finnst,
þegar ég lít aftur, eins og líf mitt allt
hafi verið handleiðsla og mér hafi
verið ætlað að verða prestur. Það
eru forréttindi að fá að vera þjónn
Guðs, jafnvel þótt starfið sé þess
eðlis að fæstir vildu þurfa að standa
í sporum prestsins, t.d. þegar hann
flytur fólki svipleg tíðindi. En það
er líka margt jákvætt og gefandi
sem vegur upp á móti erfiðu stund-
unum. Starf prests er í senn mjög
fjölbreytt og skapandi og enginn
starfsdagur er í raun eins. Við erum
alltaf að fást við eitthvað nýtt og
kynnumst mörgu góðu fólki.“
Hefur samið 15 bækur
Eðvarð hefur skrifað talsvert af
bókum, samtals 15 bækur en þrjár
af þeim skrifaði hann samhliða guð-
fræðináminu. Þetta eru átta ung-
lingabækur, sex ævisögur og ein
barnabók. ”Ég ætlaði aldrei að
skrifa nema eina til tvær unglinga-
bækur, en þetta var bara svo gaman
og viðtökurnar slíkar að ég hélt því
áfram,“ segir hann.
En hvar fær Eðvarð hugmyndir
að sögum sínum? Eru þær að ein-
hverju leyti byggðar á hans eigin
reynslu? ”Allar skáldsögur byggja
meira og minna á reynslu rithöf-
unda,“ svarar hann. ”Það þýðir þó
ekki að þeir hafi reynt nákvæmlega
sömu atvik og sögupersónur þeirra.
En þeir vita hvað það er að vera
manneskja. Rithöfundur þekkir, líkt
og allar aðrar manneskjur, allt litróf
tilfinninganna; gleði og sorg, vonir
og vonbrigði. Það nýtist honum í
starfi ekki síður en presti. Svo er
búin til atburðarás og samtöl í
kringum þessa sannanlegu
reynslu.“
Bjó á bestu bújörðinni
Þau Eðvarð og Bryndís áttu
heima í Kópavogi á námsárum hans
í guðfræðideildinni. Embættisprófi
í guðfræði lauk hann haustið 1995
og nokkrum mánuðum seinna vígð-
ist hann til prests og tók við brauði
á Skinnastað í Norður-Þingeyjar-
sýslu. Þar átti fjölskyldan heima í
tæp 2 ár áður en hún fluttist á Akra-
nes. ”Ég var sem sé sveitaprestur
áður en ég kom hingað, svo skringi-
lega sem það annars kann að
hljóma, því ég þekki varla mun á
hænu og hesti og þaðan af síður
muninn á hundasúru og rabarbara,“
segir hann. ”Það var dálítil synd því
við bjuggum á bestu bújörðinni í
sveitinni. Við vorum reyndar með
eina uppstoppaða hænu í eldhús-
glugganum og er þá allur búfénað-
urinn upptalinn"
A Akranesi tók Eðvarð við 5300
sóknarbörnum sem er talið fullmik-
ið fyrir einn prest, en hann vissi þó
við hverju var að búast því hann
hafði verið þar í starfsnámi í nokkr-
ar vikur hjá forvera sínum, sr. Bimi
Jónssyni, efrir að guðffæðináminu
lauk. Sem dæmi um umfang emb-
ættisins má nefha að Akranesprest-
ur jarðsyngur að jafhaði 40 manns á
ári, skírir 100 börn, fermir jafhmik-
inn fjölda og gifrir 30 brúðhjón.
Ymsu öðm sinnir hann að auki svo
sem viðamiklu helgihaldi, húsvitj-
unum og viðtalstímum auk þess
sem hann skipuleggur og leiðir
safnaðarstarfið. Eins og sjá má á
þessari upptalningu þá er embætti
sóknarprests mjög fjölbreytt og
spannar í raun allt litrófið ffá vöggu
til grafar.
Væntingar í hófi
Eðvarð kann mjög vel við sig á
Akranesi og sömu sögu er að segja
af fjölskyldunni. ”Okkur hefur ver-
ið tekið vonum framar og fyrir það
erum við þakklát," segir hann. ”Við
gerðum okkur ekki miklar vonir og
væntingar fyrirfram enda er það
góð regla þegar tekið er við nýju
starfi og flutt á nýjan stað. Ef mað-
ur býst við of miklu, þá er svo stutt
í öll vonbrigði. En þegar væntingar
eru í lágmarki, þá þarf lítið til þess
að gleðja mann og uppörva. Oft
mæðir mikið á presti í stóra presta-
kalli en þá skiprir miklu máli að eiga
góða og skilningsríka fjölskyldu.
Konan mín stendur þétt við hlið
mér í þessu starfi og börnin leggja
sitt af mörkum. Stundum standa
mörg spjót á manni í einu og þá er
dýrmætt að eiga þau að.“
Eðvarð nefhir í þessu sambandi
að sálusorgari, eins og aðrir sem
liðsinna fólki í þrengingum og erf-
iðleikum, þurfi að vera mjög með-
vitaður um takmarkanir sínar,
styrkleika sinn og veikleika, kosti og
galla.
“Mikilvægt er að koma sér upp
varnarkerfi í miklu annríki. Ég
stunda t.a.m. heilsurækt af ýmsu
tagi. Ég fer í skipulagðar göngu-
ferðir, hjóla mikið og fer í líkams-
rækt og sprikla endrum og eins í
fótbolta. Ég huga vel að mataræði
og reyni að hafa reglu á svefni. Það
er nefhilega ekki nóg að hlúa að
andanum; líkaminn er verkfæri sál-
arinnar og hann þarf líka að rækja.
Síðan þarf maður að gæta þess mjög
að taka frá tíma fyrir sjálfan sig og
fjölskylduna. Það er enginn vandi
að vera við störf frá morgni til næt-
ur og finna sér sífellt ný verkefni, en
maður verður líka að draga andann
á milli. Prestur sem hlúir að sjálfum
sér og einkalífi sínu á auðveldara
með að gefa af sér. Fyrst verður
maður að hlúa að sjálfum sér áður
en maður hlúir að öðmm.”
BG
Suimudagiim 23. júlí verður haldið upp
á 1000 ára afrnæli kristnitökuimar með
guðsþjónustu við Kristnapoll kl. 14.
Samkvæmt munnmælasögum voru
Laxdælingar skírðir í Knstnapolli í Laxá
í Dölum fyrir 1000 árum. Skírt verður
í Guðsþjónustunni. Kristnipollur er
staðsettur neðan við veiðihúsið
Þrándargil.
Verið vélkomin
Sóknarprestur
Sem dæmi um umfang embœttisins má nefaa að Akranesprestur jarðsyngur aöjafnaði
40 manns á ári, skírir 100 böm, ferrnir jafnmikinn fiölda og giftir S 0 bníðhjón. Ymsu
ööru siimir hann aö auki svo sem viðamiklu helgihaldi, húsvitjunum og viötalstímum
auk þess sem hann skipuleggur og leiðir sajhaðarstarfið. He'r er Eðvaró við guðsþjónustu
við Krosslaug í Lundan'eykjadal síðastliðinn sunnudag. Mynd: MM