Skessuhorn - 01.11.2001, Blaðsíða 10

10
FIMMTUDAGUR 1. NOVEMBER 2001
..ir.-v-Minw.
Fróðárundur tekin
upp í Ólafevík
Akveðið hefur verið að taka upp
sýningar á leikritínu Fróðárundur í
Félagsheimilinu Klifi Olafsvík í
nóvember. Leikritið var ífumsýnt í
maí sl. og vakti verulega athygli en
það var Eygló Egilsdóttir, hótel-
stjóri á Hótel Höfða, sem hafði
frumkvæði að því að leikgerð yrði
gerð um Fróðárundrin og hugsað
sem liður í menningartengdri
ferðaþjónustu í Snæfellsbæ. Verða
tvær sýningar nú í nóvember, sú
fyrri laugardaginn 3. nóvember og
sú síðari 10. nóvember. Leikritið
skrifaði Jón Hjartarson, leikari, eft-
ir ffásögn Eyrbyggju af atburðtm-
um sem áttu sér stað árið 1000 að
bænum Fróðá í Gömluvík, þ.e. vík-
inni milli Olafsvíkurennis og Bú-
landshöfða. Segir það ffá einum
mesta draugagangi íslenskra bók-
mennta. smh
Nýtt og betra húsnæði
verslunariimar Krýnu
Fataverslunin Krýna í Grundar-
firði er nú flutt í nýtt húsnæði að
Grundargötu þar sem síðast var
Asakjör og þar áður Grund. Að
sögn Birnu Guðbjartsdóttur, eig-
anda Krýnu, er nýja húsnæðið
mun betra en það fyrra sem var við
hlið Blómabúðar Maríu við
Hrannarstíg. „Þetta er allt annað
líf því hið nýja húsnæði er mun
stærra og bjartara en áður var hjá
okkur á Hrannarstígnum. Það eina
sem við eigum eftir að sakna er ná-
býlið við Blómabúð Maríu sem var
mjög gott,“ segir Birna.
smh
Viðhaldsframkvœmdir standa nú yfir utan á hiisi Tang og Riis í Stykkishólmi. Að sögn
Rakelar Olsen, framkvœmdastjóra Sigurðar Agústssonar ehf. sem er eigandi hússins, er
verið að skipta um þakjám og þakglugga, auk þess sem verið er að ftera aðra glugga í
httsinu í það horf sem þeir voru í árið 1912. Húsið var byggt sem pakkhús fyrir
Gramsverslun árið 1890 og mun kLeðning hússins vera einstök hérlendis. Mynd: smh
''^yVísnahornið
Siði héma síst ég spyr urn
Gestakomur hafa oft orðið mönnum til á-
nægju þó gestir geti að vísu verið nokkuð misá-
nægjulegir en einhvemtíma fyrir löngu var
kveðið:
Glöggir segja að gagn sé ei að gestakomu,
en ánœgjan er uppgangsvara
einkum þegar gestirfara.
Sumum búmönnum þótti heldur truflun að
gestakomum sem röskuðu þeim verkum sem
nauðsynlegust vora en það er raunar alltaf
matsatriði hvað er nauðsynlegast. Þeir Asgeir
Bjamþórsson listmálari sem reyndar var allgott
skáld þó hann sinnti því lítið og Vilhjálmur frá
Skáholti voru miklir vinir. Eitt sinn fóru þeir fé-
lagar í útilegu í Þingvallahrauni og iðkuðu þar
hvor sína list og að minnsta kosti Vilhjálmur að
nokkru undir verndarvæng Bakkusar konungs.
Kvöld eitt kom Vilhjálmur gangandi utan úr
hrauni þar að sem Asgeir var að mála. Vilhjálm-
ur hafði farið nestaður í göngutúrinn og gekk
nú til Asgeirs og segir: „Þú átt ekki að vera að
mála Asgeir, það tefúr þig ffá því að yrkja“. As-
geir svaraði að bragði: „Þú átt ekki að vera að
yrkja Villi, það tefur þig ffá því að drekka". Það
var bæði gestagangur ogýmisleg nauðsynjaverk
sem trufluðu Pál gamla Olafsson við vfsnagerð-
ina enda afsakaði hann sig á þennan hátt:
Veldur gestagangur því
að geri ég sjaldan stökur,
kvennafar ogfyllirí,
ferðalög og vökur.
„Fátt er svo með öllu illt að ei boði gott“ var
sungið í gamla daga og veki menn ekki gleði
þegar þeir koma gera þeir það að minnsta kosti
þegar þeir fara eins og Jakob Jónsson orti:
Leitt er það en samt er satt,
sumir geta bara
vakið yndi og aðra glatt
er þeir kveðja ogfara.
Mig minnir en þó fúllkomlega án ábyrgðar að
eftirfarandi vísa sé ættuð ffá Akureyri og kona
nokkur hafi kvatt innheimtumann með eftirfar-
andi hætti. Gaman væri nú ef einhver gæti ffætt
mig um höfundinn en allavega er vísan góð:
Settu upp hattinn, hnepptu frakkann,
hafðu á þér fararsnið.
Eg vil heldur horfa t hnakkann
heldur en sjá í andlitið.
Kristján Gamalíelsson í Álftagerði beiddist
eitt sinn gistingar hjá frænku sinni en var úthýst
einhverra hluta vegna og varð að orði:
Mér úthýst fljóðið fljótt
fomum lýsti vana.
Ekki er vtst ég nastu nótt
neyði um gisting hana.
Það þótti aldrei sérstaklega viðkunnanlegt að
úthýsa fólki og kom fyrir að mönnum var núið
því um nasir lengur en þeim þótti gott eins og
kemur fram í þessari vísu:
Aldrei rak ég aumingja
undan þaki mínu
en orðið laka - að úthýsa -
er á bakiþínu.
Sigurbimi á Fótaskinni var eitt sinn neitað
um gistingu ásamt fleirum vegna þrengsla enda
blíðuveður og kvað þá Sigurbjörn:
Héðanfrá þó hrekjast megum
heims hvar þjáir vald,
skála háan allir eigum
uppheims bláa tjald.
Vissulega hefur alltaf verið misjafnt viðmót
sem mætir gestum en Guðmundur Böðvarsson
sendi Þorvaldi á Háafelli eina af ljóðabókum
sínum áritaða eftirfarandi kveðju:
Gott er að koma að garði þeim
er góðir vinir byggja.
Þá er meira en hálfnað heim,
hvert sem vegir liggja.
Séra Guðmundi Torfasyni var tilkynnt gesta-
koma og snaraðist hann til dyra með eftirfar-
andi orðum:
Von er ekki verri gesta,
veit égþað ogskil.
Satan befitr sent þann versta
sem hann átti til.
Ekki virðist hann hafa verið mjög upprifinn
yfir gestinum og það hafa menn svo sem ekki
alltaf verið. Jóhannes á Skjögrastöðum orti við
ónefndan bæ:
Siði héma síst ég spyr um,
sannleiksgögnin að mér streyma,
þar sem grasið grær að dyrum
gestrisnin á ekki heima.
Þó menn fari á milli bæja í flestum veðrum ef
brýna nauðsyn ber til geta þó komið þau veður
að mönnum þyki ástæða til að hugsa sinn gang
áður en lagt er í hann og Ragnhildur á Svarfhóli
lagði eftirfarandi til mála við mann í ferðahug-
leiðingum:
Björt er ekki blikan sú,
bœjarhrafnar sveima,
verst er efað verður þú
veðurtepptur heima.
Raunar fara menn á bæi ýmissa erinda eða
reka ýmisleg erindi fyrst þeir eru á staðnum á
annað borð og á baðstofutímabilinu gisti mað-
ur að nafúi Gvendur lonta á bæ í Strandasýslu
og ætlaði að bregða sér til vinnukonunnar eftir
að ró var komin á því eins og skáldið kvað:
Vinnumaður og vinnukona
vildu ekkert Ijótt,
en bilið milli brt'ka er
í baðstofunni mjótt
Nú vildi svo illa til að á baðstofugólfinu stóð
næturgagn sem Guðmundur rak fót í og hnaut
við svo fólk vaknaði og orti þá Sæmundur
Björnsson:
Svefnsins firrtur varð ég værð,
vert er slíkt að muna
er bölvuð lontan ólm og ærð
anaði í hlandkolluna.
Þú hefur vaðið raman reyk,
rétt er slíkt að muna
er fjandann með þérfékkst í leik
aðfala hlandkolluna.
Er nú nóg komið af gestavísum og rétt að slá
bom í þáttinn með vísu sem Guðmundur E.
Geirdal orti við þann þekkta hagyrðing Jón S.
Bergmann:
Þér er tungan þeygi treg.
- Þúsund sálum hlýnar,
þar sem fijálsar fara um veg
ferskeytlumar þínar.
Með þökk fyrir lesturinn
Dagbjartur Dagbjartsson
Refsstöðum 320 Reykholt
S 435 1367
#fieygarðshornið
Lykillinn
að langlífi?
Jónas gamli var í heilsurækt-
inni þar sem hann stóð fyrir
framan spegilinn og dáðist að
sjálfum sér. I kringum hann
stóð hópur manna og allir
voru þeir yngri en hann þótt
þeir kæmust ekki í hálfkvisti
við hann hvað hreysti varðaði.
„Lítið á mig,“ sagði hann
borginmannlega og barði
hressilega í magann á sér eftir
að hafa gert einar 100 magaæf-
ingar. „Stálhraustur! Viljið þið
vita leyndarmálið? Eg reyki
ekki, drekk ekki dropa af á-
fengi, fer alltaf snemma að
sofa og snemma á fætur og síð-
ast en alls ekki síst, ég eltist
ekki við lausgirt kvenfólk!"
Hann brosti við ungu mönn-
unum svo skein í sápuóperu-
brosið. „Og á morgun piltar, á
morgun, þá ætla ég að halda
upp á 96 ára afmælisdaginn
minn!“
,Já, er það?“ spurðu ungu
mennimir einum rómi. „Það
verður vandasamt verk.“
Ragúel
undra-
maður
Það var óvenju kalt þegar Sig-
urvin gekk út úr húsinu sínu
einn morguninn svo hann á-
kvað að taka leigubíl. Hann
gekk út á götuna, rétti upp
höndina og í sömu andrá
renndi leigubíll upp að honum
og stöðvaði. Bílstjórinn sagði:
„Frábær tímasetning. Alveg
eins og hjá honum Ragúel.“
„Hverjum segirðu?" spurði
Sigurvin hissa. „Honum Rag-
úel Jónssyni. Það var sko mað-
ur sem gerði allt rétt. Eins og
þú núna, ég kom akandi rétt í
þann mund sem þig vantaði
bíl. Þannig hefði það verið hjá
Ragúel. I hvert einasta sinn.“
Sigurvin reyndi að andmæla
og sagði rólega: „Það lenda nú
aliir einhvern tímann í vand-
ræðum.“ „Nei, ekki hann Rag-
úel. Hann var stórkostlegur í-
þróttamaður, hefði getað orð-
ið atvinnumaður í tennis og
spilaði golf eins og sjálfur Ti-
ger Woods og jafúvel betur.
Söng eins og óperustjarna og
dansaði betur en Heiðar Ast-
valds á góðum degi.“ ,Ja, það
var greinilega eitthvað í hann
spunnið," sagði Sigurvin og
bílstjórinn hélt áfram: „Hann
var með algert ljósmynda-
minni. Mundi afmælisdaga
allra sem hann hitti. Hann
vissi allt um vin, hvaða gaffal
átti að nota með hvaða rétt.
Hann gat lagað allt. Ekki eins
og ég. Ef ég reyni að skipta um
öryggi, þá fer rafmagnið af
öllu hverfinu.“ „Eg er ekki
hissa þó þú munir eftir hon-
um,“ sagði Jónas hrifinn. ,Ja,
ég hef nú eiginlega aldrei hitt
hann,“ sagði bílstjórinn. „Nú,
af hverju í ósköpunum veistu
þá svona mikið um hann?“
spurði Sigurvin. „Eg kvæntist
ekkjunni hans.“