Skessuhorn - 21.11.2001, Blaðsíða 24

24
MIÐVIKUDAGUR 21. NOVEMBER 2001
gHgSSIiiiíMK!
41
enginn
skilur
^Penniim
Nú hafa tónlistarkennarar verið mánuð í
verkfalli og ekkert hefur þokast í samningaátt.
Það er þó svo merkilegt að það er alveg sama
við hvern ég tala, það skilur enginn hvers
vegna ekki er samið við okkur á svipuðum nót-
um og aðra kennara. Það er líka með eindæm-
um barnalegt hjá jafn leikreyndum mönnum
og sitja í samninganefnd sveitarfélaganna að
halda að það komi til greina að við samþykkj-
um lakari samning en öðrum kennurum stóð
til boða.
Enginn tekur ábyrgð
á ástandinu
Það sem hins vegar virðist vanta á, er að
sveitarfélögin, launanefndin eða bara einhver
af þeim sem sitja á móti okkur við samninga-
borðið slái í klárinn og gangi til samninga af
einhverri alvöru. Eg bý í litlu bæjarfélagi og á
hverjum degi hitti ég nemendur mína sem
spyrja af einlægni „hvenær má ég koma í pía-
nótíma?“ Hverju á ég að svara? Þegar Ingi-
björgu Sólrúnu þóknast, eða þegar einhver
með vald á þessu sviði tekur ábyrgð á ástand-
inu og gerir eitthvað í málinu? Eg veit það
bara að ef að ég stæði mig svona í kennslunni
þá væri löngu búið að reka mig.
Sanngjamar kröfur
En um hvað snýst málið? Sem fyrr snýst það
um sanngjörn laun og viðurkenningu á starfi
sem er mikilvægt fyrir samfélagið og börnin í
landinu.
Við erum orðin leið á því að vera bara
puntudúkkur á hátíðlegum stundum en ekki
virt viðlits þar fyrir utan. Tónlistarkennarar
eru flestir með mjög langt nám að baki og það
er nauðsynlegt því við kennum mörg hver
nemendum á öllum stigum. Eg á t.d. að baki
2 2ja ára samfellt nám í tónlistarskólum og ég
veit að flestir kennarar hafa álíka árafjölda á
bak við menntun sína. Þessa vinnu okkar og
nám viljum við fá metna að verðleikum.
Að vera tónlistarkennari er ekki tómstunda-
iðja. Við elskum tónlistina og viljum miðla
öðrum af henni. Oftast er þetta mikil þolin-
mæðisvinna, húsnæði og vinnuaðstaða skól-
anna oft óviðunandi, vinnutíminn er orðinn
vonlaus síðan skólarnir urðu einsetnir og ef að
launin duga bara nákvæmlega fyrir leikskóla-
plássi barnanna minna og skattinum þá er mál
að ráða sig í aðra vinnu og hafa tónlistina sem
áhugamál.
Deyjandi stétt
Það sem þó rekur mig fyrst og fremst til að
skrifa þessa grein er sú staðreynd að einn nem-
andi minn
nefndi það
við mig að
hana lang-
aði að
verða tón-
listarkenn-
ari og ég
áttaði mig
á því að
það væri
ekki eitt-
hvað sem
ég gæti
mælt með,
nema hún
gifti sig til
fjár. Ef að
kennarar eru farnir að letja nemendur sína til
frekara náms þá sé ég enga framtíð í íslenskum
tónlistarskólum og best að leggja þá niður sem
fyrst og það virðist vera það sem íslenskir
sveitarstjórnarmenn vilja, miðað við fram-
komu þeirra í okkar garð!
Jónína Ema Amardóttir
Píanókennari og söngstjóri í Borgarfirði
^Písnahornið
Einn ég lóna lífs í dam
Það haustar að sem óðast og þeir sem eiga til
þess vanda fara að finna fyrir skammdegisþung-
lyndi en aðrir eru byrjaðir að kvíða fyrir Visa
reikningi jólamánaðarins. Viðhorfin voru hins-
vegar önnur meðan haustið boðaði komu náms-
meyja og vinnukvenna utan af landi sem
streymdu til höfuðborgarinnar í leit að ævintýr-
um og auði. Á þeim árum orti Andrés Björns-
son við vin sinn Einar Sæmundssen.
Þér mun ekki þyngjast geó
þó að stytti daginn.
Haustið flytur meyjar með
myrkrinu í bæinn.
Ekki munu öll þau ævintýri hafa orðið lang-
vinn þó skemmtileg væru meðan á þeim stóð en
stundum skapa slík ævintýri líka sár sem illa
gróa svo ekki sé minnst á þau sár' sem skapast af
algjörum ævintýraskorti. Piparsveinn orti ein-
hverntíma:
Astin mín var aldrei nema hálf
engin vildi móðir hennar vera.
Nú er hún dauð og dottin um sig sjálf.
O, drottinn minn, hvað á ég nú að gera?
Reyndar gátu alveg eins gerst ævintýri í sveit-
inni þó þau væru kannske ekki eins spennandi,
en sumar létu þau duga. Stefán Sveinsson fom-
bókasali orti einhvemtíma:
Ekki hæli ég ástinni
ei þó skæli af kvensemi
en oft var sæla að henni
í rúmbæli í sveitinni.
Sami höfundur orti einnig um ástina:
Einn ég lóna lífs í dans
laus við tjón og hatur.
Astin þjðnar eðli manns
eins og spónamatur.
Fleiri samsvaranir má finna með ást og
mataræði og Þórhildur Sveinsdóttir tók saman
lýsingu konu nokkurrar á eiginmanninum á eft-
irfarandi hátt:
Hrindir löngum drykkjudúr,
drattast framúr latur,
alltaffúll og alltaf súr
eins og skemmdur matur.
Það er að vísu umdeilt hvað sé skemmdur
matur og sumir vilja halda því fram að allur
matur sem verkaður er með gamaldags
geymsluaðferðum sé skemmdur. Samkvæmt
kenningum fræðinganna virðist flestur matur ó-
hollur og eftir því ætti þjóðin að vera útdauð
fyrir löngu en líklega hafa forfeður okkar bara
ekki vitað þetta og því fór sem fór. Samt sem
áður vekja þessi vísindi undrun margra enda
orti Vigfús Pétursson:
Allsstaðar sér maður undrandifólk
á þessum dreifbýlisköllum.
Þeir djöfla í sig kjóti og drekka svo mjólk
en drepast þó seinast af öllum.
„Það er svöngum sætt sem söddum þykir
óætt“ segir gamalt máltæki og sannast það með
vísu Olafs Gunnarssonar:
Þeir sem hafa allsnægtir og auð
eta mat í salarkynnum fínum
en ég hef aldrei smakkað betra brauð
en bita sem ég át úr vasa mínum.
Þarfir og þrár mannskepnunnar eru bæði
margar og margbreytilegar og verður sjaldnast
öllum fullnægt svo mannskepnuni líki enda orti
Þura í Garði:
Þó ég séfræg í minni mennt
margt hefur öfugt gengið,
- sagt er að heimti þráin þrennt
þegar eitt erfengið.
Ekki veit ég hver orti þessa ágætu vísu en hún
er jafngóð fyrir því:
Þegar aftur þomar brá,
þiðna hjartans lindir,
endurvakin ástarþrá
æsir gamlar syndir.
Guðmundur Valtýsson á Eiríksstöðum held-
ur af eðlilegum ástæðum meira upp á vorið en
veturinn þó vorinu fylgi gjarnan flugur og ann-
að skordýralíf sem fer í taugamar á mörgum. I
hlýindunum nú nýlega rak Guðmundur augun í
flugu sem merki þess að sumrinu væri enn ekki
alveg lokið og gladdist við. Hinsvegar hafði
flugan valið sér óheppilega staðsemingu:
Veturinn kemur og vorið erfjær,
vont er að þola þá pínu.
Síðustu fluguna fann ég í gær,
fulla á glasinu mínu
Ekki er alveg ljóst af vísunni hvort átt er við
að flugan hafi verið full eða hvort hér er átt við
glasið en hafi svo verið hefur það varla verið
fullt lengi ef ég þekki Guðmund rétt. Aftur á
móti veit ég ekkert um prómillastöðuna hjá
Rósberg Snædal þegar hann orti þessa haust-
legu vísu:
Falla lauf áfoldu hljótt,
flögra dauftr hrafnar,
eg er að paufast einn um nótt
inn til Raufarhafnar.
Ættarmót hafa notið vaxandi vinsælda á und-
anförnum áram enda full ástæða til að viðhalda
ættartengslum og skapa ný eftir því sem við á.
Anna Eggertsdóttir frá Steðja mætti á ættarmót
nýkomin úr læknisaðgerð og átti frekar erfitt
með gang þegar hún hitti frænda sinn sem
spurði: ,Jæja hvernig ertu í fótunum frænka“.
Svárið kom um hæl:
Ifótunum. er égfjarska þreytt
þófasinu ekkert spilli
annars bara yfirleitt
ágæt þar á milli.
Sumir stunda það mikið að yrkja á jólakort og
yfirleitt við öll möguleg og ómöguleg tækifæri
þegar kveðjur era sendar manna milli. Stefán
Jóhannesson sendi vini sínum þessa frómu jóla-
ósk:
Þessijólin þér svo hæfi,
þrjóti ei vín á kútunum.
Vona ég þín verði ævi
í vetur sem hjá hrútunum.
Vegna umræðu sem nýlega hefur skapast um
verðbólgu og bankamál gæti verið athyglisvert
að velta fyrir sér vísu eftir þann mikla húmorista
Isleif Gíslason:
Verðbólgan með veldið sitt,
virða þjáirflesta.
Viltu, Gudda í vestið mitt
vísitölufesta.
Að endingu skuhim við gægjast aðeins í sjóð
Þorsteins heitins Guðundssonar á Skálpastöð-
um og láta það verða lokaorð þáttarins:
Lauf af björkum falla fer,
feigðarspámar kalla.
Sóknargjaldið síðast er
samafyrir alla.
Með þökkfýrir lesturinn
Dagbjartur Dagbjartsson
Refsstöðum 320 Reykholt
S 435 1367
#5eYgarðshornið
Af Brynjari
Brynjar duglausi (Bin Laden)
er einhver sá alvinsælasti í dag.
Heilu fréttatímar sjónvarsstöðv-
anna fara í að sína húsið þar sem
hann bjó einu sinni og borgaði
ekki leiguna, bílinn sem hann
vanrækti að færa til skoðunar og
allt er dregið fram í dagsljósið
sem á einhvern hátt tengist þess-
um pörupilti. Frétt mánaðarins
var þó örugglega þegar Bjami
Fel upplýsti að Brynjar væri á-
kafur stuðningsmaður enska
knattspyrnuliðsins Arsenal.
Höfðu þá margir á orði að nú
væri það endanlega staðfest að
maðurinn væri alls ekki heill á
geðsmunum.
Mistils-
brandur
Mistilsbrandur hefur að und-
anfömu valdið miklum úlfaþyt
um heim allan og ekki síst hér á
landi þar sem enginn er maður
með mönnum í dag nema han fái
torkennileg bréf í pósti sem gæm
hugsanlega innihaldið sendingu
frá Brandi sjálfum. Nýverið
fféttist af gamalli konu sem rauk
til, setti á sig vinnuvetdinga og
batt klút fyrir vit sér og fór síðan
og fleygði umtalsverðum birgð-
um af hákarli í öskutunnuna.
Sonur hermar varð hvumsa við
og spurði hvað í ósköpunum hún
væri að gera. Sú gamla sagðist
ekki æda að taka neina sénsa því
hún hafði keypt hákarlinn af
Mistilsbrandi sjálfum í Kolaport-
inu og það væri stórhætta á að
hann væri alveg baneitraður.
Þessi misskilningur leiðréttist
því hákarlinn var frá hinum
þekkta hákarlaverkanda Hildi-
brandi í Bjarnarhöfn og þótt
hann hafi visslulega ekki lyktað
vel fremur en hákarls er von og
vísa mtm hann síst vera hættu-
legur heldur bráðholiur í alla
staði.
Raddir
Á næsm dögum er væntanleg á
markaðinn ný vísnabók sem
nefnist Raddir Borgarfjarðar.
Inniheldur hún lausavísur efdr
mgi Borgfirskra hagyrðinga en
vísnahirðirinn góðkunni Dag-
bjarmr á Refstöðum sá um að
safna efninu saman og koma því
á prent. I bókinni er að finna
ýmislegt góðgæti, bæði gamalt
og nýtt. Meðal höfunda efiús er
Helgi Bjömsson á Snartastöð-
um. Hafði hann sér til skelfingar
í blaði nokkru frétt um fullnæg-
ingarpillur fyrir konur.
Hjá konu ef égfala að fá það,
fljótlega hljt ég að sjá það
ef hún töflu sérfer
og tístir og hlær
þá er vonlaust að minnast meir'áþað.
Þá er í bókinni að finna þessa
lítt girnilegu lýsingu á konu
nokkurri eftir Inga Steinar
Gunnlaugsson skólastjóra á
Akranesi.
Ein erfníin orðin lúin
alveg biíin garmurinn,
lærasnúin, lendafúin
og löngu flúinn kyndþokkinn.