Alþýðublaðið - 31.03.1925, Qupperneq 2

2
Listasíjrkir.
Vitanlegt ar það, að mannirnlr
mynda lifa, þótt þeir ættu sér
engar iistir. Sauðirnir lifa í hag-
anum, refarnir í grenjunum, rott-
urnar í hoiunum, fæðast, auka
kyn sitt og deyja, þótt lítið tari
fyrir listum þeirra, £n skifta
myndl mönnunum þykja, ef þeir
mistu ait í einu öli afn kvæði,
ljóð, sögur, ieikrit, sönglög og
hljómieika, málverk eg mynda-
styttur, sjónleika og hýbýlaprýði,
og þó verður ekkert af þsssu >í
askana látlð<. Lfkiegt er, að
þeim, sem gera sér mikinn
mannamun á meðal jafningja,
þætti mennirnir fulllíklr hver
öðrum, ef öiium væri horfin
gáfa til framlelðsiu ofaunetndra
hiuta.
Samt er nú svo, seöa mörgum
þyki lftlð tli koma eignar þess-
ara hluta. Á Alþingl »mentuð-
ustu þjóðar heimsinsr, þar sem
úrval hennar á að vera saman
komið, er iangar stundir deilt
um það, hvort einhver framíeið-
andl listrænna hluta skuli styrkt-
ur með svo sem andvirði einnar
léiegrar þlngræðu tii þess að
geta heldur gefið sig við þvf
starfi, sem hann hefir hæfiieika
til og áhuga á, en kept við aðra
□m stört, sem nógu margir eru
um. Og niðurstaðan at þessum
löngu deilum hefir tíðast orðlð
sú, að slett befir verið í suma
þessaramanna >góðgerðum«, sem
svara því íyrir hag þjóðfélagslns,
að fátækur verkamaður gæfi
kunnlngjum sínum, er heimsæktu
hann honum til skemtunar, er
hann viidi, einu sinni á ári einn
bolla af svörtu molakaifi þeim,
er honum íyndist minst tll um,
öðrum meiri háttar >kaffi og með
því< og þeirn, er mest þætti um
vert, einn næturgreiða. Sá er þó
munurinn, að alþýðumaðurlnn
myndi telja sér velgernlng, ef
þegið væri, en forráðamenn þjóð
félagsins iáta tllsvarandi >góð
gerðlr< með eftirtölum. Ekki er
nú beyslð á búinu, — sfzt, þegar
þess er gætt, hversu aftur hefir
farið á sfðustu árum. Nú fær
mest metna skáld þjóð&rinnat
iaun, aem svara s»x hundruð
krónuaum, eem Þojrstelnn Eri

ALÞTÐU&LAðlD
■- -v.- --
Sjdmenn!
Vertíöin er nú í hönd farandi.
Athugiö, hvar þór kaupið bezt og
ódýrust gúmmistígvól i borginni!
Vinir yöar og vandamenn munu
vafalaust benda yöur á
Utsöluna á Lauga
vegl 49. Simi 1403.
Allar stærðir fyrirliggjandi.
£t þér hafið ekki
þegar reynt Hrelns stanga-
sápu, þá látlð það ekkl hjá
liða, þegar þér þvoið næst.
Hún hefir alia aömu koatl
og beztu erlendar stanga
sápur og er auk þess ialenzk.
Á Þóvsgötu 7
er alls konar smiði og vlðgerðir
á hútgögnum fljótt og vel af
hendi leyst.
I
Alþýðuhlflðlð
kemur út k hverium vlrkum degi.
Afgr«iö*líi
við Ingólfgitræti — opin dag-
lega frá kl. # árd. til kl. 8 »íM.
8krif*tof»
á Bjargaratíg 2 (niðri) jpin kl.
91/,—10«/, árd. og 8—9 «íðd
Sim »r:
«33: prenUmiöj*.
988: afgreiðala.
1294: ritatjóm.
Verðl ag:
Aakriftarverð kr, 1,0C á mánuði.
Auglýaingaverð kr. 0,16 mm.aind.
íaeBSBKaaK «3s**so«*ama*»a«o«ss:- b
Óbrent kalfi
1
| fæst bezt og ódýrast 1
? hjá Elríki Leirssyni, .1
| Laugavegl 25. ^
ingason skopaðist maklega að
um árið, en »smærrl spámenn-
irnir< sem svarar fiu.ta til tíunda
hluta þeirra — eftir langar og
lelðlnlegar eftirtöiur og tilvltn-
anir < >örðugan fjárhag< Rannar
er þess að gæta, að oítast tylgir
ofurlitlð ofanálag; þesslr óveru-
styrkir eru kfllaðlr >bitlingar< f
óvlrðingar-skyai og svo sem til
áminningar um, að þeir séu
látnir með því skllyrði, að liata
mennirnlr segi ekki eða semji
neltt það,. sem yfirráðastéttinnl
megl mislíka, því að >bltlingar<
heita réttu natni þelr elnir sty klr,
sem velttlr eru smámennum — tll
þýlegrar þjónustn.
En sifkt á ekkl vlð um ilsta-
styrki. Skáld og llstamenn eru
frjálsir >skemtunarmenn< þjóðar-
innar, sem eftir hlntarins eðti
eiga ekkt rétt á kaupl fyrlr vinnu
aína úr öðrum sjóði en hinum
sameiglnlega, þjóðarlnnar, og
það er tráleitt, að þjóðia í heild
hr.fi sfður ráð á að halda slfka
menn nú, þegar tekjuafgangur
hennar nemur minst þrem hundr-
uðum króna á hvert mannsnef,
ar Iffsandi þýtur í á landinu,
sa»tir atorku al! ý^u. örlætia nátt-
ú unnar Og stór koatlegra verk-
legra framfara. en ein .takiingar
tyrir mö'gum öidum er hinn
tyndni hörundur Skíðar mu var
>skemtanarmaður< Björns Jór-
salatara.
>Framaókn< og >íháld< Ai-
þingis ætti því að geta haldið
virðlngu sinni, þótt það tækl
>útréttum bióðurhöndum< saman
og ætlaði >skemtunarmönnum<
þjóðarinnar ekki óverulegri >góð-
gerðir< af þjóðiéiagsins háifu >að
launum skemtunar sinnar< én
óbrotinn aiþýðumaður myx di
ttolja sjálfsagt tyrir aitt leyti, er
hann fagnar góðum gesti, sem
skemtun er að komu hans.
Englnn alþýðumaður myndi sjá
ettir einni máitíð handa slfkum
manni. En um 2000 kr. styrkur
handa Iistamanni eru ámóta tjár-
útlát fyrir þjóðfélagið og hið
minsta, sem það getur boðið.
Alþingi segir til um, hvort
>þinglcgt< sé að jainast við al-
þýðumenn að hötðlr g>;skap um
skemtunarlaun.
Nætnrlæknir ( nótt er Ólafur
Þorsteinsson. Skólabrú, — símí
181.