Alþýðublaðið - 04.04.1925, Blaðsíða 2

RLPYÐUIE.ABI:
n
I
Alþýðublaðlð
a kemur út 4 hyerjora rirkum degí. j
JH AfgraiðsU
við Ingólfistraeti — opin dag
lega Stk kl. 8 ftrd. til kl. 8 iíðd. f
Skrifttof*
a Bjargaritíg 2 (niðri) Jpin kl.
»»/•—10»/i fird. og 8—9 tóðd.
Slmar:
633: prentimiðja.
988: áfgreiðila.
1284: rititjórn.
«
Yerðlag:
jLikriftarverð kr. 1,0C & mánnðL
Anglýiingarerð kr. 0,15 mm.sind.
Veggfóður, loftpappír, veggjapappa
og gólfpappa selur Björn Björnaion
viggfóðrari, Laufásvagi 41. Sími 1484.
„Bændamenning".
Allir vita, að n 'ttúrijfræðirigunnn
og skáldiðv Eggart ÓI»fsson \rar
einn af -ágætustu mönnum þess
arar þjóðar, aDdheitt skáld, ábuga-
samur vísindamaður og atorku
samur íramfaramaður og því til-
valin fyrirmynd ungum mönnum.
Mœtti því ætla, að öllum væri
ant um að halda minningu hans
á lofti og ekki sízt bændum
landsiDS, þar eð Eggert >kvað í
Búnaðarbálki forðum um bóndalíf,
sem fegurst verður það«. Nú gafst
Alþingi, sem mjög er skipað bænd-
um, færi á að sýna þetta i verki.
Við 2, umr. fjárí.frv. í Nd. komu
fram tillögur um að styrkja
ungan náttúrufræðing, er fetar í
spor Eggerts, Pálma Hannesson,
með 6000 kr. til rannsókna í
óbyggðum landsins og að veíta
aðrar 6000 kr. til minningarrits
um Eggert á. tveggja alda afmæli
hans. En >bændamenning« >heldri
bændánna* á Islandi sagði til sín.
Hvort tveggja var felt. Skyldi
það hafa verið af ótta við það,
að svo sem tveim mönnum færra
yrði um eftirspurn eftir kaupa-
vinnu, svo að kaupavinnukaup
hækkaði fremur en lækkaði um
t. d. 1 kr. yflr sumarið? Eitthvað,
beflr haldið í. Búi,
Látnir hraðar.
MsgBús Brynjólfsson
íoftskeytamaður.
M.Agnúa heltinn var fæddur
17. maí 1901 á LUIalandl f Ölf
usi. Hsnn kom ungnr tll Reykja-
vikur og dvaldist á héimili for-
eldra sinna, Bryojótfi Jónssonar
og Margrétar' Magnúsdóttur, sem
nú búa á Liudargöta 14 hér í
bænum. Hann gekk á stýri-
mannaskólann og tók p'ót þaðan
árlð 1922 m»H- ágætiselnkunn.
Á-Ifí eftir tók h*nn p'óf í Io*t
«k*ytahæði, .elnnlg m*ð Í£rsBtÍ«-
einköorj, M bv» 'okíiu wnrðtst
h.mn loftnkeyt m *ður k totfar
anu* >L"ifi h' ppna« og g^ndi
þvf starfi, þar ttl tog»rl sa fófat
ov h«nn rh*ð t O'viðrinu mikla
8 — 0 febrúar síðast liðlnn.
Ég. sem skrifa þetta, var
hát'eti á >Leifi h<tppna«, þeg«r
M »nú« heltinn kom þar *yrst,
og vo«um vlð þar s*man «pp
frá því, þar til öriögin %nrðu
*md* á apfi h r»a, en b««du mé^
(rá á sírJu to stundu að vera með
{ það sinn Þáð var þessi sam-
vera okkar, s»m gaf mér tæki-
færi tll að þekkja hann, eins og
hann var. Það voru hans sróðu
mannkostir, sem vorn beis vald
andi, að saman d ó með okkur
tii vináttu, sem var^ði æ sfðan,
meðan lír hans entist. Er mér
því ljúft að mlnnast þessa látna
vinar míos.
Það er ekki ofmælt, að
Magnús heitlnn var valmenni.
Það varreynsla mín; þvi leneur
sem ég þekti h nn, þvi hreinni
og s»nnarl varð hann í rpynd
innl. Hann var trygenr 0« vin-
tastur, félagsb óðir hinn b<"Zti.
sígiaður og tjúfur í lund, hjálpús,
hver sem i hlut átti, þvi að
hann máttl ekki annars meln
vita. Hanh var mesti skí>le ks-
piitur oar vel að sér f þelm
greinum, er hann lagði stund á;
t. d. var hann sérkga vel fær
Iöítakeytamaður og atóð þar
prýðiiega ( stöðu »inni «íds osr
hvarvetna er hann g*-t«k eð
veíki. Það vðr fjnrrl hoaum &0
trana tér ir-m *-ða fer y j* >ér
hátt til að sýn«st. Hans markmið
vsr að vera þ«ð, sem h~>nn var,
enda naut h*nn ávait fylsta
trausts jatnt yfirboflara sinna mm
s&mverk&manna.
Magnús heitinn var íríður én
um og vel vaxínn, yfir?ætlsiatis
og háttprúðar í tramgöngu; hvers
konar ósiðKeml og óregla voru
honum andstyggð. Yfirkitt var
611 hegðun h«ns í orðum og
athöfnum mjög aðlaðandi og
EÖan iyrlrmynd. Vei var mér
kunnugt, hve ástúðiegnr hann
var foreldrum sinum og sy*t-
fcinum. Hnimiii þeirra var í sann-
leika heimlltð h»n» sem hann
elskaði og þar umhyggju tyrir
öllu öðru tr»m%r Er þv( ekki
Magnús Brynjólfsson.
að furða, þótt þar riki nú sorg
og soknuður 0« það því tremnr,
er það bætttst ot*n á, að bróðir
hans, Oiafur að nafni. 17 ára
gamall, var tfka kallaðar burt
at heimiilnn á s«d» su&fnabli&iou.
Hann varð M"«núst h«»tuum
samíerða síðasta átangann. Fram-
tíðarvonirnar, aem ror< idramtr
höfðu tengt víð þessa tvo eiak-
uðu sonu sfna, eru dnnar, en
mlnnlngarnar lifa, og sjáltur
drottion hefir sagt: >É< lifi, og
þér munuð llfa.cf Þetta er fyrir-
helt. sem aldrei lfður undir iok.
Þ ð léttir sorgina og söknuðina.
Það garir hlýtt nm mtnningarnar
p glaeðir endarfundavonina. Það
lýstf yfir íegstið hins látna,
hvort sem hann er mararbotn
eða moldargröf.
Það var úti i Eogiandi i stð-
ast liðnnm jeniiármánúðj »ð )*Wr
okte«r skiidutít • ð. Éw rlurt» mlþt
ytir í KarÍMsíai, w ú^miÚMté-
0