Alþýðublaðið - 04.04.1925, Page 2

KLÞYÐUIEABIB
I
Alþýðublaðlð
kemur út 4 hTsrjum virkum dagi.
*
Af g reið »1»
S við Ingólfiitræti — opin dag-
Jj lega frá kl. 9 ird. til kl. 8 «íðd.
I
I
I
Skrifatofa
4 Bjargaritíg 2 (niðri) jpin kl.
9i/,—10»/» árd. og 8—9 «iðd.
Sí m a r:
633: prontimiðja.
988: afgreiðila.
1294: rititjórn.
Yorðlag:
Aikriftarverð kr. 1,0C 4 mánaði.
Anglýsingaverð kr. 0,16 mm. eind.
Veggfóður, loftpappír, veggjapappa
og gólfpappa selur Björn Björnsson
vaggfóðrari, Laufásvagi 41. Sími 1484.
Lðtnir bræður.
Magnús Brynjólfsson
loftakeytamaðar.
Magnúa baition var (æddur
17. maí 1901 á Lltialandi I Ölf
usi. Hann kom ungur tii Reykja
vtkur 0% dváldiat á heimili (or-
eldrá ainna, Brynjóifa Jónaaonar
og Margrétar'Magnúsdóttur, aem
□ú búa á Liod&rgötu 14 hér í
bænum. Hann gekk á stýri-
mannasxólann og tók p-óf þaðan
árið 1922 með ágætiaeinkunn.
Á íð 't: tók h nn p 6f í *0‘t
-k yta •æ'li, eltrriig rm»ð Aeæti -
eiílkuna Áð bv» oirrnu v<»rðlst
h.tnn loftski yt m *ður A tovar
anu n >L-*ifi h ppn-<< og
því starfi, þar til tosí>*ri sá fórst
„Bændamenning“.
Allir vita, að n ttúrofræðiogurinn
og akáldið Eggart ÓI»fsson var
einn af -ágætuatu mönnum þess
arar þjóðar, andheitt skáld, áhuga-
samur vísindamaður og atorku
samur íramfaramaður og því til-
valin fyrirmynd ungum mönnura.
Mætti því ætla, oð öllum væri
ant um að halda minningu hans
á lofti og ekki sízt bændum
landsins, þar eð Eggert >kvað í
Búnaðarbálki forðum um bóndalíf,
sem fegurst verður það<. Nú gafst
Alþingi, sem mjög er skipað bænd-
um, færi á að sýna þetta í verki.
Við 2, umr. fjárl.frv, í Nd. komu
fram tillögur um að styrkja
ungan náttúrufræðing, er fetar í
spor Eggarts, Pálma Hannesson,
meö 6000 kr. til rannsókna í
óbyggðum landsins og að veita
aðrar 6000 kr. til minnÍDgarrits
um Eggert á,; tveggja aida afmæii
hans. En >bændamenning< >heldri
bændanna< á Islandi sagði til sin.
Hvort tveggja var felt. Skyldi
það hafa verið af ótta við það,
að svo sem tveim mönnum færra
yrði um eftirspurn eftir kaupa-
vinnu, svo að kaupavinnukaup
hækkaði fremur en lækkaði um
t. d. 1 kr. yfir sumarið? Eitthvað,
heflr haldið j. Búi,
ot? h»nn m«ð t o?viðrinu mikla
8 — 9 febrúar sfðaat liðiun.
Ég. s«m skrlfa betta, var
há*«ti á »Xeifi h*ppna<, þ«g*r
M »nú« heitinn hom þar tyrst,
og vorum við þar s-iman upp
frá því, þar tii örlögin g-«rðu
»nd á æfi h ns, an ba»wðu mér
frá á siðu tu stundu að vera með
í það sinn I>áð var þessi sam-
vera okkar, s«m gaf mér tækl-
færi til að þekkja hann, eins og
hann var. Það voru hans gróðu
maunkostir, setn voru be*s vald
andi, að saman d ó með okkur
tii vlnáttu, sem var-iðl æ stðan,
meðan lír hans cmist. Er mér
þvl ljúft að roinnast þessa látna
vtnar mfns.
£>að er ekki ofmælt. áð
Magnús heltlnn var valmennl.
Það var reynsla mfn; þvl ieneur
sem ég þektl h*nn, þvf hreinni
og sannari varð hann f r<=ynd
innl. Hann var tryggnr otí vin-
tastur, félagsb óðir htr»n b<*zti,
sfglaður og tjúfur f lund, hjálp ús,
hver sem f hlut áttf, því að
hann máttl ekki annars mein
vita. Hano var masti skfrleks-
plitur 0« vel að sér f þelm
grelnum, er ha»n Isg'ði stund A;
t. d. var hann sérlega vel fær
loftskeytamaður og stóð þar
prýðilega f stöðu innl ■ ins 0(7
hvarvetna er hann g-f*k að
veíki. Það var fjarri hoaum að
trana »ér tr-m *>ða t»r y jt -ér
hátt tii að rýnast, Han* markmið
var að v«ra þ .ð, s«m hmn var,
enda naut h*nn ávalt fylsta
trausts jafnt yfbboðara slnna sit-m
sámverkam mn;i.
Magnús heitinn var iríður sfn
um og val vaxinn, yfirlætisiaus
og háttprúður í framgöngn; hvers
konar ósiðsemi og órrgia voru
honum andstyggð. Yfirleltt ver
öii hegðun h«ns i orðum og
athöfnum mjög aðlaðandi og
töan fyrirmynd. Veí v»r mér
kunnugt, hve ástúðlegur hann
var foreldrum sfnum og sy»t-
kinum. Heimiíi þeirra var í sanu-
leika helmllið hans sem hann
elskaði og bar umhyggiu »yrir
öllu öðru tre*m»r Er bvf ekki
Magnús Brynjólfsson.
að furða, þótt þar ríkl nú sorg
og söknuður og þáð þvf tremur.
er það bættlst ofan á, að bróðir
hans, Óiafur að nafnl, 17 ára
gamall, var lfka kallaðar burt
af heimiiino á sama augnabliainu.
Hann Varð M-«núsl hmttnum
samferða sfðasta ámngann. Fram-
tíðarvonirnar, sem or> Idrarnfr
höfðu tengt vlð þessa tvo elsk-
uðu sonu sfna, eru d nar, en
mlnnlngarnar Sifa, og sjáltur
drottinn hefir sagt: >É* iifi, og
þér munuð lifa..<g Þetta er fyrir-
heit sem áldrei liður uudir iok.
Þ ð léttir sorgina og söknuðinn.
Það gerir hlýtt um mmningarnar
O glaeðir endurfundavonina. Það
iýsir yfir íegstað hins látna,
hvort sem hann er mararbotu
eða moldárgröf.
Það var úti I Englandi f sið-
ast liðrnm janúarr. ár>ii^i »ð leiðir
okftar sktitíusft ö. Éw Hutt' mig
yfir í KarUeiui, «r ú.h«iOnrié-