Faxi - 01.10.2016, Blaðsíða 3
►Vinna hj á Varnarliðinu
N’ú eru liðin 10 ár síðan
Varnarliðið fór aflandi
brott eftir áratuga dvöl á
Miðnesheiðinni. Fyrirvarinn
fyrir brotthvarfið var nokkuð
skammur, að mörgum þótti,
eftir þennan langa tíma á
landinu.
Ég starfaði hjá varnarliðinu í yfir
þrjátíu ár, fyrst sem verkamaður, síðan í
verslunum varnarliðsins, þá í innkaupa-
deild en lengst af hjá húsnæðisdeild
varnarliðsins.
Samgöngur voru oft erfiðar hér áður
fyrr, til dæmis þegar ég var í verkamanna-
vinnunni. Þá var ég aðeins sextán ára
gamall og því ekki með bílpróf en fékk
far á morgnana með bíl frá íslenskum
Aðalverktökum. Þegar vinnu lauk hjá mér
klukkan fimm var enga örugga ferð að
hafa og gekk ég oftast suður í Hafnir (þar
sem ég átti heima) eftir vinnu. Stundum
var ég heppinn og fékk far með einhverj-
um sem var á ferðinni en umferðin var
mikið minni en hún er í dag. Þetta hefur
verið 1961-1962. Þá um veturinn var sett
á vaktavinna og var nóttunum oft varið í
að moka snjó af stéttum, frá byggingum,
sanda götur, grafa skurði ef þurfti og alla
aðra verkamannavinnu sem til féll. Þá
var ég alveg vegalaus og fékk að sofa hjá
frændfólki í Keflavík. Svo einkennilegt
sem það nú er þá er einn eftirminnilegasti
dagur (nótt) í vinnu hjá Varnarliðinu frá
þessu tímabili.
Ásbjörn Eggertsson
Þetta var eftir áramótin 1961-62,
veðrið hafði verið hraklegt allan daginn,
kuldi, snjór og slydduél en snerist síðan
til suðvestanáttar mjög snögglega þegar
leið á kvöldið með afar hvössum éljum.
Þegar við mættum á næturvaktina var
verkum skipt milli flokka. Ég var ásamt
tveimur öðrum settur á loftpressubíl sem
halda skildi til loftskeytastöðvarinnar við
Grindavík. Ég hafði ekki komið þarna
áður en hinir tveir vissu allt um þetta
verk. Heldur var þetta óvistlegt vinnu-
svæði, skurður í svörtu hrauninu aðeins
lýstur upp með kastara af bílnum.Yfir
öllu var himininn skýjaður og dimmur
um miðja vetrarnótt, eins og oftast þegar
suðvestan áttin er, en rof á milli það sem
tunglið kastaði köldu ljósi yfir sviðið.
En hvað um það, loftpressan var sett í
gang og byrjað að vinna á klöppinni með
þungum lofthamri sem ég réði varla við.
Vinnunni var þannig háttað að einn var
úti að vinna með hamarinn, í kulda og
vondu veðri, en hinir tveir sátu inni í
hlýjum bílnum. Eins og áður sagði var
þetta verulega kaldranalegt og svo til að
toppa allt saman gerði óskaplegt þrumu-
veður. Eins og hávaðinn i loftpressunni
og hamrinum væri ekki nóg ætluðu
eldingarnar alveg að blinda okkur og
þrumurnar að æra. Endurkast eldinganna
frá skýjaklökkunum var einkennilegt og
hálf draugalegt sannast að segja. Það var
skipt um mann á hamrinum á hálftíma
fresti, þá gat sá sem hafði verið úti sest
inn í bílinn og hlýjað sér. Það var gott að
setjast inn og slaka á eftir útiveruna en
ekki var mikið um svefn í þessum ærandi
hávaða og ljósagangi. Þannig leið þessi
nótt og hefur einhverra hluta vegna
setið eftir í minningunni, sennilega
vegna þess hversu þetta var allt einhvern
veginn óraunverulegt.
Ég vann svo í öðrum deildum varnar-
liðsins og kynntist þar mörgu góðu fólki
innlendu og erlendu. Varnarliðið var
góður vinnuveitandi.
Ásbjörn Eggertsson
FAXI 3