Faxi - 15.12.2016, Blaðsíða 5

Halldórsdóttir, Ingibjörg Jóna Kristinsdóttir
og Sveinn Ólafur Magnússon, öll kennarar
við skólann.
Keppnin á íslandi samanstóð af nokkrum
verkefnum sem Myllarnir leystu vel af
hendi. Þau lönduðu sigri fyrir rannsóknar-
verkefni sitt sem snérist um að finna lausn á
því vandamáli sem fylgir því þegar ókunn-
ugir kettir koma inn í hús til fólks, en þema
keppninnar í ár var einmitt „Animal allies"
eða samskipti manna og dýra. Þau voru
í öðru sæti í vélmennakappleiknum með
vélmenninu sem þau hönnuðu og smíðuðu,
og voru svo líka tilnefnd í efstu þrjú sætin
í hönnun og forritun vélmennisins og fyrir
liðsheildina. Eftir þetta góða gengi stóðu
þau uppi sem sigurvegarar keppninnar og
vöktu þau mikla athygli. Dómarar höfðu
orð á því hversu kröftug og sterk liðsheild
þeirra væri. Ekki aðeins unnu þau vel
saman, heldur voru þau öll eins klædd og
greidd og virkilega samtaka í öllu, sem gerði
liðsheildina enn sterkari. Það sama var upp
á teningnum í Noregi, öll klæddust þau
fagurrauðum flíspeysum og svörtum húfum
sem 66°Norður styrktu þau með, en rauður
er einmitt litur Myllubakkaskóla. Keppnin
í Noregi fór öll fram á Skandinavísku en
þar sem Myllarnir eru bara rétt að byrja að
nema dönsku fengu þau að tjá sig á ensku.
Kynningin og öll samskipti fóru þvi fram
á ensku svo þýða þurfti allt efnið og æfa
flutning á enskri tungu. Jafnframt bættist
við ein þraut sem þau þurftu að undir-
búa frá grunni en það var markaðssetning
verkefnisins og keppendanna sem fór fram í
sýningarbás á keppnissvæðinu.
Svanhildur Eiríksdóttir hitti nemendur og
þjálfara eftir sigurinn á íslandi en áður en
keppnin í Noregi fór fram. Aðeins ferðasag-
an frá Noregi kom að lokinni keppni þar.
Púsla saman nemendum
með ólíka styrkleika
I vor barst Myllubakkskóla og öðrum
grunnskólum landsins bréf þar sem þessi
árlega First Lego League keppni var kynnt.
Myllubakkaskóli hafði keppt nokkrum
sinnum áður, síðast fyrir nokkrum árum
og sagði íris að pósturinn hefði kveikt í sér.
Henni fannst hann hafa kallað á tilbreyt-
ingu í starfinu sem snúist að miklu leyti um
svipaða hluti ár eftir ár. „Mig langaði svo til
að prófa eitthvað annað svo ég spurði hvort
ég mætti gera þetta og dró með mér þau tvö
[innskot: Svein og Ingibjörgu]. Við fórum
ekkert lengra með þetta til að byrja með
heldur skráðum okkur og borguðum stað-
festingargjald, en biðum svo til hausts með
að ákveða hvað við ætluðum að gera. Við
þurftum að byrja stax þegar skólinn hófst að
hausti því tíminn var naumur," segir Iris.
Við tók töluverð vinna við að lesa sig í
gegnum reglur og leiðbeiningar og segir
íris þau hafa verið nokkuð lengi að átta sig
á heildapakkanum, um hvað þetta snérist
og til hvers var ætlast af þeim. „Samhliða
því fórum við í að finna okkur aðstöðu í
skólanum og draga fram keppnisborðið
sem samstarfsmenn okkar og forverar í
keppninni smíðuðu fyrir einhverjum árum.
Svo fengum við send keppnisgögnin sem
eru ótalmargir pokar af legoþrautum sem
þurfti að kubba saman. Vélmennið okkar
gamla var orðið lúið og lélegt svo það þurfti
að fjárfesta í nýju og það þurfti að velja
vel. Svo þurfti að velja krakka til að keppa
í keppninni og það var verk sem tók góðan
tíma. Það er alltaf erfitt að velja bara nokkra
krakka og því var farin sú leið að margir
starfsmenn komu með tillögur og svo var
vegið og metið og púslað saman nemendum
með ólíka styrkleika. Eftir miklar pælingar
stóðum við uppi með þennan hóp.“
Þema keppninnar
var samspil manna og dýra
I septemberlok var orðið ljóst hvaða nem-
endur myndu taka þátt í keppninni fyrir
hönd skólans. Sveinn hafði reynslu í að
kenna Lego í öðrum skóla í Reykjanesbæ
og sagðist vita út á hvað vélmennahluti
keppninnar gengi, en annað hafi algjörlega
verið þjálfurum og keppendum óljóst. „Það