Úti - 15.12.1932, Blaðsíða 22
20
ÚTI
börnum, sem haugað var á bak þeim. Hann
varð pví að marg-flytja milli hesta, og sum
börnin varð hann að reiða sjálfur yfir sundið.
Hann reið sífelt fram og aftur, vann verk sitt
hljóður, en svo viðbragðsfljótur og viss, að
allir komust undan áður en eldurinn náði peim.
Menn og dýr þrengdu sjer saman á eyjun-
um og reyndu að hlífa sjer svo sem þeir
gátu fyrir vítiseldi þeim, sem geysaði í kring
um þá. Flestir lágu endilangir á jörðinni og
rammur reykurinn ætlaði alveg að kæfa pá.
Dýrunum leið einna verst. Hestarnir voru
hálf-tryltir af hræðslu, og Tipi Sapa og hinir
ungu stríðsmennirnir urðu að taka á allri orku
sinni og ráðsnild til að aftra pví, að peir
æddu beint út i glötunina. Loks tókst Indíán-
unum að koma hestunum út í sjáifa mýrina
og fá pá til að leggjast par og velta sjer upp
úr svalri leðjunni. E>að veitti dálitla fróun í of-
boðslegum hitanum. Verst var pað pó, að yfir
pá rigndi brennandi grastægjumv sem golan
feykti með sjer. < í i >
Hitinn var nærri pví ópolandi, óg helst leit
út fyrir, að ekki mundi skifta löngum togum,
par til flokkurinn eyddist. Dá hvesti — golan
varð að stormi, og pað bjargaði. Stormurinn
rak hættuna framhjá, en jók að vísu á pján-
ingarnar fyrst í stað. Logarnir teygðu sig
himinhátt, loftið varð blóðrautt og pað brast
og gnast í öllu, eins og óargaöflum undir-
djúpanna hefði verið slept lausum. En svo
hljóðnaði hávaðinn, logana lægði og alt varð
kyrt og hljótt. Kyrðin var pó öðruvísi en verið
hafði um kvöldið. Nú fylgcli henni enginn
friður; og tjaldbAðirnar voru eyddar. En karlar,
konur og börn, hestar og hundar — allar
pær verur, sem lífsanda drógu — voru ör-
uggar á blessuðum litlu eyjunum úti í rotn-
um mýrarflóanum.
(Úr Boys' Life),
Skátasöngur
(Lag: Fanna skautar) Eftir Halldór B. Jörgenson, Akranesi
Upp til fagra fiallahlíða
frjálsir, glaðir búum við,
þar sem ár og lækir líða
ljúft með hreinum fossanið.
Fögnum kæru föðurlandi
færir göfgi það að sjá,
því er fullur okkar andi
af æskumannsins ferðaþrá.
Fjalla-lífið fegrar, nærir,
fjörgar bæði hjarta og blóð,
innilega okkur færir
ást á voru landi og þjóð.
Eí við stöðugt aukið fáum
úti-líf með hverri stund,
þá við mestum þrótti náum,
þroskum sanna manndómslund.
Við sem ungir íslandssynir
eflum fornan hetjudug,
störfum saman, verum vinir,
vekjum gleði og bróðurhug.
Ef við, skátar, styrkir stöndum
stælum bæði vilja og þrótt,
siglum við að sólarlöndum,
sigrum andans rnyrku nótt.