Úti - 15.12.1933, Blaðsíða 8
6
ÚTI
Við opnun mótsins.
og á móti þeirri evðileggingu, sem styrj-
aldir hafa í för með sjer, þá verðum vjer
að setja oss það mark, að ala hinar ungu
kynslóðir þjóðanna upp í vináttu en
ekki í fjandskap hverja við aðra. En vjer
höfum einnig aimað æðra mark. Jeg finn
að hin undursamlega þróun og úthreiðsla
skátahreyfingarinnar getur ekki verið
eingöng árangurinn af mannlegu starfi,
heldur er af guði gefin. Og einmitt sann-
færingin um þetla bendir okkur á nýja
braut. Og ef við víkjum aldrei af þeirri
hraut, þá munum við öðlast það sem
hver þjóð þráir framar öllu, velgengni
og frið á jörðu“. Þessi orð Baden-Powells
eru tilfærð hjer, vegna þess hve vel þau
lýsa anda skátafjelagsskaparins sem al-
þjóðlegi-ar hreyfingar.
Þessu næst gengu þjóðirnr í skrúð-
göngu fram hjá áhorfendastúkunum og
heiðursstúkunni, en lúðrasveitir skipaðar
ungverskum skátum ljeku göngulög.
Fyrstir fóru Belgar, síðan Armenar,
Rúmenar, Sýrlendingar, Frakkar, Banda-
ríkjamenn, Danir, Lithauensmenn, ís-
lendingar, Jugoslavar, Norðmen, Pól-
verjar, Japanar og svo koll af kolli -
og Ungverjar síðastir. Voru þeir lang-
flestir, eins og að líkindum lætur. — Nú
voru allar þjóðirnar komnar á hinn upp-
haflega stað sinn á vellinum og var þá
hinni eiginlegu setningarathöfn lokið. En
þegar það sást að Baden-Powell var að
búast til brottferðar, var gefið merki,
og' var þá eins og opnuð væri flóðgátt.
Allur skáta-sægurinn þusti upp að stúk-
unni þar sem foringinn stóð og hylti
hann með fagnaðarópum svo að undir
tók um alt nágrennið. Var það hrífandi
augnahlik, sem seint mun úr minni líða
þeim, sem viðstaddir voru, er tugir þús-
unda ungra manna livaðanæfa að af jörð-
unni hyltu með hrifningu þennan mann,
sem æska allra landa á svo mikið að
þakka.
I íslensku tjaldbúðunum.
Okkur Islendingunum var fenginn
tjaldstaður i 3. tjaldbúðarbverfi og tjöld-
uðum við þar í skugganum af háum
pílviðartrjám. Túlkurinn okkar —- við
kölluðum liann altaf „frænda“ — sagði
okkur að staðurinn hefði verið valinn
lianda okkur með tilliti til þess, að við
myndum þola illa sólarhitann. Við vor-
um þakklátir fyrir þessa liugulsemi, enda
kom þessi ráðstöfun sjer vel þá dagana
sem heitast var i veðri.
Fyrstu dagar mótsins fóru að mestu
til þess að girða tjaldstaðinn, skreyta
hann og útbúa að öllu leyti. Við útveg-
uðum okkur talsvert af mjóum trjábol-
um og girtum með þeim svæðið á tvo
vegu, — að norðan og austan. Á liina
tvo veguna lagði náttúran til girðinguna,
— að sunnan var pílviðarskógurinn, en
að vestanverðu rann dálítill lækur fram-
bjá tjaldbúðunum. Hlið allmikið settum
tsl, glímum. á leið til sýningcrr.