Úti - 15.12.1933, Blaðsíða 17

ÚTI
15
an þig til hægðarauka), þá getur þú
borið hlutföllin saman við mynd þina
uns innsýni og hlutföll eru sem næst
rjett. Það er ofætlun að reyna að teikna
livem hól í stórri hraunbreiðu á lítið
blað, reyndu heldur að gera vel grein
fyrir takmörkun hraunsins, teiknaðu út-
línur fjallanna fyrst, síðan gil og hamra.
Notaðu „ljettar línur“ við það, sem í
fjarlægð ler, en teiknaðu forgrunninn
með kröftugum línum. Þegar þú ert orð-
inn æfður teiknari, þá er fyrst tími til
að hugleiða hvort ekki væri mögulegt
að lita teikningarnar. Jeg segi ekki að
mála myndir, því lituð teikning með ör-
uggum dráttum og fáum heillegum lit-
brygðum, er þúsundsinnum betri en við-
vaningslegt málverk.
Ef þið viljið veita ykkur andlega þjálf-
un, þá teiknið — og teiknð vandlega
látið ekki liugfallast þótt fyrstu tilraun-
irnar sjeu óásjálegar, næst er þú velur
þjer viðfangsefni eða ætlar að taka Ijós-
mynd munt þú verða þess var, að þú
átt hægara með að velja og hafna. Hver
sem kemst nokkuð áleiðis í teiknilist-
inni fær um leið innsýni á fagurfræði-
legum sviðum og verður skygnari á dá-
semdir sköpunarverksins.
Skátar og náttúruvísindin (framh.).
fram liðu stundir, ættu söfn þau, sem
þannig mynduðust, að geta gefið öld-
ungis góðar upplýsingar um það hvaða
tegundir hjer lifðu, og hversu heim-
kynni þeirra væri háttað. Yrði það grund-
völlur undir alþýðlegar fræðibækur með
líku sniði og bækur þær eftir dr. Bjarna,
sem þegar er getið.
Náttúrufræðingar landsins myndu
heilsa því með fögnuði, ef skátar vildu
taka þessar hugmyndir til athugunar, og
fagna hverjum þeim, sem vildi styðja
að þvi að efla þekkingu á landi sínu.
En ef alt á að koma að gagni, verður
að vera góð og stöðug samvinna milli
skátanna og fagmannanna. Skátarnir
verða altaf að vera velkomnir á fund
fagmannanna og fá þar hvers kyns leið-
beiningar, er gætu örfað áhuga þeirra
og stutt starfið. Er ekki örgrant um að
samstarf með þessu sniði gæti orðið
báðum aðiljum til gagns og gleði, og
þekkingu vorri á dýralífi landsins til
bóta.
Jamboree 1933 (framh.).
spumingar. Nálega allir sem við áttum
tal við vissu nokkurnveginn mn legu Is-
lands, stjómháttu þess og nafnið á höf-
uðborginni. Flestir könnuðust líka við
Geysi og Heklu. Margir höfðu lesið eitt-
hvað af sögunum í þýðingum, og einn
mann átti jeg tal við, sem hafði lesið
„Ofurefli“ eftr Einar H. Kvaran í þýskri
þýðingu. — Ungverjar eru menn gest-
risnir með afbrigðum, og munu okkur
seint úr minni líða þær hjartanlegu við-
tökur, sem þeir veittu okkur, hvar sem
við komum. Yæri óskandi að einhverjir
af þeim mörgu kunningjum okkar, —
og ókunnugum, sem strengdu þess heit að
þeir skyldu einhverntíma koma til ís-
lands, ljetu verða af því, — svo að okkur
gæfis tækifæri til þess að launa þeim
gestrisnina.
„Ctí“
höfðu borist ýmsar fleiri greinar og
frjettabálkar frá skátafjelögunum, sem
birtast áttu i þessu blaði, en vegna
þrengsla verður því miður að sleppa þvi
að þessu sinni, en þar sem ekki er ó-
mögulegt, að aukablað af „Úti“ komi í
vor, vonum við að geta bætt úr þessu þá
og biðjum höfunda greinanna og fjelögin
velvirðingar á þessu.
Ritstj.