Úti - 15.12.1933, Blaðsíða 26

24
Ólafsson, flokksf. Sig. J. Gunnarsson,
flokksf. Brynjólfur Vilhjálmsson. Þórður
Þórðarson, flokksf. Angartýr Guðmunds-
son og Ámundi Sigurðsson.
Auk þess tók Þórður Þórðarson sjer-
próf í jurtafræði og var það fyrsta sjer-
prófið, sem tekið var innan fjelagsins.
Um þessar mundir var ísleifur Gíslason
útnefndur sem flokksforingi. ísleifur ljest
fáum árum síðar og syrgðu Væringjar
liann mjög, því hann var efnilegur piltur,
sem öllum þótti vænt um er honum kynt-
ust.
í ágúst 1920 var haldið íþróttamót fyrir
drengi innan 16 ára hjer á vellinum. Tóku
tveir Væringjar þátt í mótinu, þeir Ingi
Þ. Gíslason og Ámundi Sigurðsson. Þeir
stóðu sig svo vel að þeir unnu flest stig
á mótinu og sigraði því Væringjafjelagið
mótið.
Árið 1921 var allgott starfsár. Þá Iuku
þessir drengir 1. fl. prófi: Þorvarður Þor-
varðsson. Árni Sveinbjörnsson. Haukur
Vigfússon. Guðm. Bjarnason. Bragi Brynj-
ólfsson. Sigurjón Guðbergsson. Jóhann
Gunnar Stefánsson. Magnús Björnsson.
Guðlaugur Þorsteinsson. Aage Lorange.
Njáll Þórarinsson. Jón Þórðarson. Jónas
Hallgrímur. Þorsteinn Jónsson. Hilmar
Norðfjörð. Hindrik Ágústsson og Árni
Eiríksson.
Við þetta próf var Ársæll Gunnarsson
prófdómari, en Þórður Þórðarson próf-
aði. Um líkt leyti luku þessir skátar 1.
fl. prófi: Lárus Jónsson. Sigurður Jóns-
son. Jón Sigurðsson. Karl Einarsson.
Þorgeir Guðmundsson. Ólafur Sigurðson
og Þorsteinn Hreggviðsson.
Þetta ár kom konungur íslands Kristj-
án X. til landsins og fóru að tilhlutun
A. V. Tuliniusar yfirforingja, en hann
sá eins og kunnugt er um konungskom-
una, þrh’ skátar með konungi og föru-
neyti hans, til Þingvalla og víðar. Það
voru þeir Ársæll Gunnarsson, Ámundi
ÚTI
Væringjar að fara í útilegn á lijólum (1918).
Hjá þeim stendur .4. V. Tnlinins.
Sigurðsson og Brynjólfur Vilhjálmsson.
Þetta sumar var farið í allmörg ferða-
lög, einkum var legið við í Væringjaskál-
anum og svo í tjöldum.
Næsta ár (1922) var liið mesta eymd-
arár, sem fyr og síðar hefir yfir fjelagið
komið. Inniæfingar (flokksæfingar) urðu
sárafáar um veturinn og sjaldan farið í
útilegur yfir sumarið. Þessi mikla deyfð
mun hafa stafað af því að þeir, sem um
þetta bil voru flokksforingjar ( en eins og
allir skátar vita, fellur og stendur fjelags-
starfið með starfi flokkanna) voru ekki
starfi sinu vaxnir.
I ársbyrjun 1923 varð það að samkomu-
Iagi milli yfirforngjains A. V. Tulinius og
Ársæls Gunnarssonar sveitarforingja ann-
arsvegar og þáverandi flokksforingja
hinsvegar, að þeir (flokksf.) skyldu allir
víkja úr stöðum sínum, sem flokksfor-
ingjar, en nýir foringjar taka við flokkun-
um í þeirra stað.
Á hinu liðna deyfðarári hafði fjelaginu
hrakað svo, að eftir voru aðeins um helm-
ingur af þeim fjelagsmönnum, er starfað
höfðu árið þar áður.
Þ. 4. febrúar 1923 komu saman í barna-
skólahúsinu allir þeir meðlimir Væringja-
fjelagsins, sem þá voru starfandi, um 40
að tölu. Þar var fjelaginu skift í 4 flokka,
er mynda skyldu eina sveit. Flokkarnir
voru þessir: