Úti - 15.12.1935, Blaðsíða 26

Hægri hendi lyft upp úr vatninu, útöndun.
Fótatökin (sjá II. mynd) eru þannig að
fótunum er slegið upp og niður til skiftis,
kreptir dálítið um linjelið, þegar fætinum
er slegið niður, en rjett úr linjenu þegar
fætinum er slegið upp. í mjaðmarlið eru
sömu hreyfingar, en miklu minni.
Best er að æfa fyrst handa og fótatök
út af fyrir sig, er þá gott að liafa flotholt
til að lialda sjer uppi. Síðan eru hæði tök-
in æfð saman. Gott er að hafa 6 fótatök
(3 hvoru megin) móti einu liandartaki.
Líkamin er hafður vel fattur um mjó-
hryggiim, herðar hátt. Áríðandi er að vera
fljótur að taka fram hendina þegar hún er
kominn upp úr vatninu og hafa olnhog-
ann vel kreptann um leið. Gott er að láta
einhvern áhugasamann kunningja lita á
sundið ef kennari fæst ekki, annars er
hætt við að gallar festist í sundið. Er það
furðulítið sem orðið getur til að draga
úr liraðanum, t. d. bogin rist, handartakið
tekið of langt aftur, fingur glentir í sund-
ur o. fl. Þó her að taka það fram, að sund-
ið verður að fara dálitið eftir vaxtarlagi.
Hjer hafa verið talin upp helstu atriði
eða leyudardómarnir við skriðsund. Vona
jeg að jafnvel þeir sem aldrei hafa sjeð
skriðsund geti með aðstoð myndanna
kent sjálfum sjer að synda þetta skemti-
lega sund, og að þeir sem eitthvað kunna
liafi kynst einhverju sem þeir geta not-
fært sjer þegar þeir fara í vatn.
AXEL V. TULINIUS,
skátahöfðingi íslands, sigldi til Dan-
merkur á síðastliðnu hausti ásamt konu
sinni, frú Guðrúnu. Munu þau hjónin
dvelja erlendis um eins árs skeið. „Uti“
leyfir sjer hjermeð, f. h. allra islenskra
skáta, að færa þeim hjónum hinar bestu
kveðjur og óskir um gleðileg jól og far-
sælt nýjár.
HETJUR HEIMSKAUTANNA.
Framh. af bls. 23.
skautaferðir, alt frá fyrstu tímum. Bókin
er stór og með mörgum myndum. Höf-
undur bókarinnar er Sigurgeir Einarsson
heildsali og liefir hann þarna safnað sam-
an miklum fróðleik um þessi efni, sem á-
nægjulegt er að lesa.
Árið 1929 fóru nokkrir framtakssamir
Islendingar til Grænlands á mótorbátnum
„Gottu“. Þeirri för er skemtilega lýst í
bókinni „Grænlandsför 1929“, sem Arsæll
Árnason bóksali skrifaði, en liann var
eins og kunnugt er, einn af forystumönn-
um þeirrar farar.
Þá hefir Ársæll og skrifað um afdrif
Andree hins sænska bók, sem nefnist
„Andree pólfari og fjelagar lians“ (1931).
Bókin segir frá því, er þeir fjelagar ætl-
uðu að fljúga í loftfari, yfir norðurpólinn
1897. En í þeirri för fórust þeir allir og
fundust leifar þeirra ekki fvr en 33 árum
síðar. Af dagbókum þeirra og myndum,
sem fundust hjá þeim, lítið skemdar, mátti
ráða hvernig þeir liöguðu ferðum sínum.
Um þetta alt og endalok þeirra fjelaga
skrifar Arsæll í áðurnefndri hók.
Slíkar bækur, sem lijer eru nefndar,
er hollur lestur, ungum og gömlum.
Jón Oddgeir Jónsson.
Skátar að keppast um hver getur fljótast kveikt
eld. Nota má aðeins eina eldspitu. Sá er fyrst
getur látið eld sinn brenna í sundur bandið
hefir sigrað. — Myndin er tekin hjá Væringja-
skálanum í Lækjarbotnum.