Úti - 15.12.1942, Blaðsíða 15

«á
Sandgræðslugirðing
í Sauðaluksdal, reist
1929. Takið eftir
hver munud rr á
gróðrinum utan girð
ingar og innan.
,Girðingarnar græða
landið'.
þor, sem Steingrímur Thorsteinsson
talar um í erindinu:
Trúðu á tvennt í heimi,
tign, sem æðsta ber:
Guð í alheims geimi,
Guð í sjálfum þér.“
eru þeir megin þættir, sem hinn vitri
og þjóðholli séra Björn Halldórsson
vildi efla hjá æsku íslands, og honum
var ljóst, að föðurlandið skorti ekkert
til þess að þjóðin gæti hlotið þessi gæði.
Fegurð landsins, tign og stórbrotin
náttúra, sýnir æskunni og öðrum ó-
spiltum mannverum, að sú alheims-
orka, sem hér starfar í smáu og stóru,
kallar mennina til samstarfs við sig,
að framþróun lífsins. Læri æskan að
vinna með lífrænni náttúru, þá rætist
spám:
,,Sú kemur tíð, að sárin foldar gróa,
sveitirnar fyllast, akrar hylja móa,
bvauð veitir sonum, móðurmoldin
frjóa
menningin vex í lundi nýrra skóga.“
H. H.
12. des. 1942.
Gunnl. Kristmundsson.
ÚTI
13