Úti - 15.12.1942, Blaðsíða 16

Smásaga þessi, sem er eftir E. R.
Sickels, gerist í Ameríku í byrjun
18. aldar, er frelsisstríðið geisaði
þar.
Rúnu leiddist að vera í skóla. Hún
var nú búin að ákveða sig. Hún var
alveg viss.
Er hún beygði sig yfir stílabókina,
féllu gullnu lokkarnir um andlit henn-
ar og huldu tvö tár, sem runnu hægt
niður kinnarnar.
Allt hafði gengið illa þennan morg-
un. Til að byrja með hafði Rúna ekki
kunnað lexíuna sína. Og þegar hún
hafði staðið upp til þess að lesa, hafði
hún mislesið jafnvel hin auðveldustu
orð. Og nú var stór blekblettur eins og
pollur í miðri stílabókinni hennar.
Rúna bældi niður í sér ekkann. Hún
hafði búizt við, að það yrði allt öðru-
vísi að sækja skóla í litla áttstrenda
ÚTI
skólahúsinu. Er pabbi hennar hafði
verið kallaður í herinn til þess að taka
þátt í stríðinu milli Norður- og Suð-
urríkjanna, þá hafði hann farið með
Rúnu til ömmu hennar í austur-Penn-
sylvaníu. Rúna hafði hlakkað mikið til
þess að sækja skóla í sama skólahús-
inu, sem faðir hennar hafði gengið í,
er hann var lítill drengur. Hún hafði
heyrt svo margar skemmtilegar sögur
af skólagöngu föður síns, að hún bjóst
við, að það yrði eintómt gaman að
sækja skóla í áttstrenda húsinu. Hún
hafði reynt að hugsa um það, er að því
kom, að hún varð að kveðja föður sinn.
En Rúnu þóttu lexíurnar langar og
erfiðar. Að sitja á hörðum bekk og
streitast við orð, sem hún skildi alls
ekki, skelfing var það þreytandi.
Rúna horfði í gegnum tárin á ljóta
blettinn í stílabókinni sinni. Hvað
myndi nú kennarinn segja: Hann kom
14