Haustsöfnun til kristniboðsins (heiðingjatrúboðsins) - 15.06.1931, Blaðsíða 26

(Lúk. 21, 11), er ske hér og þar á jörðunni,
um landskjálíta, hungursneyð og drepsóttir,
um upphlaup og stríð, um óróleika og æsing,
um fellibylji, járnbrautarslys og námuspreng-
ingar og önnur stórslys, en gegnum alt petta
— hærra en hvinur stormsins og pó svo
undursamlega milt og pýtt hljómar raust hins
kærleiksríka Frelsara: „Skilur pú pað ekki, að
hinn mikli dagur er í nánd, og að pú verður
að tryggja sálu pinni frelsi áður en pað eí
um seinan? Kom nú til mín!“
Dér dettur í hug að pú sért glataður synd-
ari, pað er Heilagur Andi, sem segir pér pað.
Petta er ein af aðferðunum, sem Quð hefir til
pess að kalla. Dá er um að gjöra að piggja
hið góða boð Frelsarans; pví að sú hrygð,
sem erfiðast er að bera, er hrygðin yfir synd-
um sínum. Dá er hagkvæma tíðin að hlýða
á pað, sem stendur í fagra versi:
„Sá var einn, sem var fús til að láta sitt líf,
til að leysa mig dauðanum frá,
fús að særast á krossi svo svift yrði burt
allri synd, sem á herðum inér lá.
Syndin negld er á kross,
syndin negld er á kross,
mína vanvirðu’ hann viljugur bar;
haldinn angist og pín
Jesús afbrotin mín
bar á krossi þá kvalinn hann var.
Dá er ekkert annað fyrir pig að gjöra en
að fela pig Kristi á hönd. Farðu til hans fyrst
hann kallar svo blíðlega á pig. Játaðu synd
pína, vanvirðu pína hrygð pína — og trúðu
pví svo í barnslegri einlægni, að hann fyrir-
gefi pér synd pína. 1. Jóh. 1, 9. Ó, hvílíkur
fögnuður pá fyllir sálu pína! Dá munu ný
ljóð verða lögð pér í munn, lífið mun verða
pér verðmætara, og framtíð pín björt og fög-
ur, pví að „sá sem hefir soninn, hefir lífið!“
1. Jóh. 5, 12.
Hefur þú heyrt raust hans?
Neitaðu ekki hinu góða boði Drottins. Á
strætum og gatnamótum heyrist raust pjóna
hins mikla konungs: „Alt er tilbúið; komið í
brúðkaupið!" (Matt. 22, '4). Aftur og aftur
sendir hann út pjóna sína, og aftur og aftur
heyrist kallað: Kom! alt er tilbúið! Kom! í
dag, ef pér heyrið raust hans, pá forherðið
Bls. 24
ekki hjörtu yðar!“ (Hebr. 3, 15) Fel pig hon-
um á hönd, og alt, sem pér er viðkomandi!
Vera má að hin unga guðelskandi sál sé
kölluð til pess að yfirgefa pað sem henni er
kært og dýrmætt heima — til pess að kunn-
gjöra gleðiboðskapinn úti um lönd, par sem
myrkur heiðninnar grúfir yfir, og fórna lífi og
kröftum fyrir pá, sem eru í dauðans skugga-
dal. Háleit er sú köllun! Qjör pað sem hún
býður pér.
Aðrir eru kallaðir til pess að fórna af eig-
um sínum svo að unt sé að senda kristniboða
til hinna fjarlægu starfssvæða. Dað er einnig
herra uppskerunnar sem kallar til pess, hann
vill að vér sendum kornskurðarmenn út á
akrana sem eru að verða hvítir til uppskeru.
Hlýðum raustu hans einnig I pessu atriði!
En pað er pó eitt sérstakt, sem Guð vill
allrahelst fá, og hann lætur pað í ljós með
svofeldum orðum: „Son minn, gef mér hjarta
pitt!“ (Orðskv. 23, 26).
Slíkt ber oss að gjöra fyllilega og tafarlaust.
Dað er að gjöra sáttmála við Quð með fórn-
um. Betri fórn getum vér ekki fært honum.
Deir, sem gefa sig Guði svo að peir eru heils-
hugar við hann, hafa í sannleika heyrt raust
Guðs sonar, og peir munu einnig verða með-
al hinna hamingjusömu, er munu sjá „kon-
unginn birtast i dýrð“, er hann kemur frá
„Zíon, ímynd fegurðarinnar,“ og peir munu
heyra skipun konungsins: „Safnið saman dýrk-
endum mínum, peim er gjört hafa sáttmála
við mig með fórnum!“ Sálm. 50, 1—5. Sæll
er sá, er heyrt hefir raust hans og hlýtt henni!
Til almennings.
Með þessum linum viljum vér fullvissa alla um,
að sérhver fjárupphæð, sern menn kynnu að vilja
gefa til reksturs trúboðsins, mun samvizkusamlega
verða send til gjaldkera Sjöundadags Aðventista á
íslandi, sem síðan sér um framhaldssendinguna. Pen-
ingarnir eru eingöngu notaðir til trúboðsins.
Sérhver gjöf, hvort hun er stór eða lítil, er á öll-
um tima þegin með þakklæti. Og vilji einhver styrkja
sérstaka grein starfsins, eða einhvert sérstakt land,
af þeim sem nefnd eru í þessu blaði, þá mun gjöf-
inni verða með þakklæti veitt viðtaka og komið til
rétts aðilja.
Qjaldkeri starfsins á íslandi, hr. Magnús Helgason,
Ingólfsstræti 19, Reykjavík, tekur á móti og kvittar
fyrir sérhverri gjöf.