Haustsöfnun til kristniboðsins (heiðingjatrúboðsins) - 15.06.1931, Blaðsíða 27

SMÁSAQA FYRIR BÖRNIN
Húsið þar sem Naomi fæddist, og þar sem móðir hennar var
jörðíið. Maðurinn, sem stendur til hægri handar á myndinni, er
faðir Naomi.
Litla stúlkan, sem bjargað var frá að
vera grafin lifandi.
Naomi, þegar hún
var sex ára göm-
ul lítil, sak-
laus stúlka.
Færi tnaður með gufuskipi frá San Francisco til
Ný-Hebridseyjanna, þar sem Naomi er fædd, mundi
maður vera heilan mánuð á leiðinni. Fyrst mundi
maður kotna til Astralíu og þar á eftir þurfa eina
viku enn tneð litlu gufuskipi til að komast þangað.
Á þessum eyjum býr blökkumanna þjóðflokkur. Fyrir
nokkurum árum voru þeir allir villimenn, er drápu
hvér annan og átu.
Árið 1912 reistu kristniboðar vorir kristniboðsstöð
á hinni litlu, eyju Atchin, sem er rétt við Malekula-
ströndina. I fyrstu voru eyjarskeggjar mjög óvin-
veittir kristniboðunum, en smátt og smátt þáðu þeir
að kristniboðarnir lijálpuðu þeim, er þeir voru sjúkir,
og þannig atvikaðist það, að þeim fór að skiljast, að
þessir hvítu menn vildu þeim vel og að þeir væru
þangað komnn til þess að gera þeim gott, og eftir
það varð þeim hlýrra til kristniboðanna.
Tveir þessara fyrstu kristniboða voru Norman Wiles
og kona hans, ung hjón frá Ástrallu. Skömmu eftir
að þau voru þangað komin, kom fyrir atvik, er sýnir,
hve óttalega hluti þessir villimenn gera.
Dag nokkurn fæddist stúlku-
barn á eyjunni Atchin. Hefði barn-
ið verið drengur, mundu hafa
verið slegnar bumbur til þess að
kunngjöra öllutn frjettirnar; svíni
mundi hafa verið slátrað og veizla
haldin drengnum til heiðurs, og mikil gleði mundi
hafa verið á ferðum. Eti enginn kærði sig neitt uni
stúlkubarn, hún var látin liggja á laufblöðum úti í
horni og enginn skifti sjer neitt um ltana. Fáeinum
dögum seinna dó móðir barnsins, og samkvæmt sið-
venju var ákveðið að jarða barnið með henni. Frú
Wiles frétti þetta og ltún varð mjög hrygg. Hún bað
um að fá barnið, og var henni veitt sú bón. Þannig
atvikaðist það, að litlu stúlkunni, sem kristniboðarnir
kölluðu Naomi, var bjargað frá því að vera grafin
lifandi.
Menn grófu grunna gröf í moldargólfið í kofanttm
þar sent fjölskyldan bjó, og þar jörðuðu þeir móður-
ina. Og í þessum kofa bjó fólkið í 40 daga eftir
þetta, eins og siður var; þá flutti það úr kofanum
og lét ltann detta niður yfir gröfina og fúna þar. Á
myndinni af kofanum sést faðir Naomi, hann er
klæddur eins og Evrópumaður. Þegar kristniboðarnir
tóku að sér barn hans, fór Itann að klæða sig eins
og hvítir menn.
Frú Norman Wiles með litlu Naomi, sem hún hafði bjargað frá að
vera grafin lifandi.
Naomi litla ólst upp á kristnu heimili - - og varð
mjög ólík þjóðflokki sínum, er bjó í nágrenni við
hana. Hún elskaði Jesúm og það var gleði hennar
að hjálpa kristniboðunum, er þeir leituðust við að
bjarga lífi annara ungbarna og vísa fólkinu betri veg.
Svo var Naomi eitt sinn send til Ástralíu, og þar
sá jeg hana, er hún var sex ára gömul, Hún var
inndæl og sannkristin telpa. Hún gekk I hvíldardags-
sköla og bað til Quðs kveld og morgna. Seinna kom
hún til Fidji og var þar hjá séra Stewart og konu
hans, sem tóku hana að sér. Nú er faðir Naomi
orðinn kristinn og er forstöðumaður safnaðar hinna
kristnu manna á eyjunni Atchin. Það er ósk hans
og annara, að Naomi komi aftur til Ný-Hebridseyj-
anna og hjálpi kristniboðunum til þess að fræða
fó’lkið þar um veg lífsins.
Mun Naomi ekki vera þakklát fyrir það, að kristni-
boðarnir komu til Atchin? Og ættum vér ekki að
gera alt, sem vér getum til þess að hægt verði að
senda kristniboða til þessara dimmu heiðingjalanda?
Af. E. Kern,