Haustsöfnun til kristniboðsins (heiðingjatrúboðsins) - 15.06.1932, Blaðsíða 22

af þyrnirunni. Hann var stöðugt að velta j>ví
fyrir sér, hvað ætti til bragðs að taka. Hann
hafði svo að segja afráðið, að láta undan for-
eldrum sínum og pví illa, sem gerði vart við
sig í hjarta hans sjálfs, er hann alt í einu
leit upp og sá, að hann stóð augliti til aug-
litis við stórt ljón. Hvað átti hann að gera?
Dað var enginn staður, sem hann gæti
flúið til, og par að auki var slíkt próttleysi
komið yfir hann, að honum íanst fætur sínir
pungir sem blý. Hann komst ekkert úr spor-
unum heldur stóð eins og negldur við blett-
inn, sem hann stóð á. Ljónið urraði og bjó
sig tii að stökkva á hann og læsa í hann
klónum. Daníel mintist nú sinna vondu hugs-
ana og áforms síns um að hverfa frá Quði
sínum, og í hinni miklu neyð bað hann nú
til Drottins:
„Góði Guð, fyrirgefðu mér mínar illu hugs-
anir, rektu ljónið burt og bjargaðu mér óverð-
ugum frá dauða, pá skal ég altaf reynast
pér trúr.“ Guð heyrði bæn Daníels. Ljónið
urraði lítið eitt enn, starði á Daníel nokkur
augnablik, sem honum fanst svo löng sem
ár væru, sneri svo hægt við og fór burt.
Daníel hefur haldið loforð sitt, og nú er
hann dugandi og áhrifaríkur kristniboði, og
forvígismaður æskulýðsstarfseminnar meðal
síns eigin pjóðflokks, Luo-pjóðflokksins í
Kavirondo í Austur-Afríku. G, A. Lindsay.
Norður-Afríkumaður ineð „eyðimerkurskip" sitt —
úlfaldann.
Menn ríðandi úlföldum yfir eyðimörkina Sahara.
Dað sem konurnar í heiðingja-löndun-
um eiga iagnaðarerindinu að þakka.
(Framh. frá bls. 18.)
peirra. Síðan skáru óvinirnir hér og hvar
stykki úr líkama peirra og suðu, og átu fyr-
ir augunum á föngunum sjálfum. Dess konar
hryllilegir siðir heyra nú fortíðinni til, og er
pað árangur af áhrifum fagnaðarboðskaparins.
Er kristniboðsstarfsemi var hafin í bæ peim,
er Jauroro átti heima í, gaf hún nánar gætur
að pví hver áhrif kristindómurinn hefði á aðra,
en sjálf var hún ekki fljót á sér að veita hon-
um viðtöku. Systir hennar lærði um pessar
mundir að lesa og skrifa, og tók kristna trú.
Detta snart hjarta Jauroro, og nú gleðst hún
einnig í frelsi fagnaðarerindisins. Nú er hún
orðin öldruð, en glöð og hamingjusöm og
virt og elskuð af öllum R. H. Tutty.
X~í/ aímenníngts/
Meó þessum linum vitjum vér /ullvissa alla
um, aó sérhver fjúrupphœö, sem menn kyhnh að
vilja gefa til rehsturs trúbodsins, mun samvizku-
samlega veröa send til gjaldkera Sjöundadags
Aöventista á íslandi. sem siðan sér um framhalds-
sendinguna. Peningarnir eru eingöngu notaðir
til heiðingja-trúboðsins.
Sérhver gjöf hvort hún er stór eða litil, er á
öllum tímum þegin með þakklœti. Og vi/ji einhver
styrkja sérstaka grein starfsins, eða eitthvert sér-
stakt land, af þeim, sem nefnd eru í þessu blaði,
þá mun gjöfini verða með þakklœti veitt viðtaka
og komið til rétts aðilja.
Gjaldkeri starfsins á íslandi, hr. Magnús
Helgason, Ingóifsstrœti 19. Reykjavik, íekur á móti
og kvittar fyrir sérhverri gjöf.
ghcnfsm ídja Jfeísíans, fA’et/fiJavík.
Bls. 20