Haustsöfnun til kristniboðsins (heiðingjatrúboðsins) - 15.06.1933, Blaðsíða 18
Flugvél flytur kristniboða til Sutsique-kristniboðs-
stöðvarinnar, Suður-Ameríku.
Kóreönsk kirkja sem svar við
bæn deyjandi stúlku.
Eftir H. A. Oberg.
Fyrir 20 árum var kóreönsk stúlka tekin
inn í kristniboðsskóla vorn í Soonan,
Chosen, par sem hún lærði að lesa í Biblí-
unni og að elska Jesúm. Hún varð kristin og
var ein af efnilegustu nemendum vorum. —
Meðan hún dvaldi á skólanum, varð hún veik
og varð að fara heim í sveitaþorpið Sorai,
sem er nokkra kílómetra burtu paðan. Ástand
hennar varð mjög alvarlegt, og eftir stuttan
tíma andaðist hún. Með pvi að hún sá, að
hún ætti ekki langt eftir ólifað, grátbændi hún
móður sína að taka kristna trú, svo að pær
gætu sameinast aftur í bústaðnum hinum
megin grafarinnar. — Orðin, sem litla dóttirin
sagði, höfðu mikil áhrif á hjarta móðurinnar.
En par sem hún var vel metin kona og auð-
ug, sagðist hún ómögulega geta yfirgefið pá
stöðu sem hún hefði í pjóðfélaginu, til pess
að verða talin meðal hinna fyrirlitnu kristnu
manna. En Andi Guðs minti hana stöðugt á
bæn deyjandi barnsins hennar. — Og að
lokum, eftir full 15 ár, gaf hún Frels-
aranum hjarta sitt og varð starfsamur með-
limur hins kristna safnaðar. Dessi kona, að
nafni Youn Poo In, og sonur hennar, gáfu
söfnuðinum miklar gjafir, svo að hann gat
reist nýja kirkjubyggingu i Sorai, og par
stendur hún sem viðeigandi minnisvarði til
endurminningar um kristnu stúlkuna, er vís-
aði öðrum leiðina til Frelsarans, og sem dó
í voninni um eilift lif. Hversu sælir endur-
fundir bíða ekki móður og dóttur, pá er Guðs
börn saman safnast heima, og hversu gleði-
legt verður að hitta vini og nágranna, sem
standa sameinaðir í sömu trú í porpinu Sorai.
Haldar „er höndlaður af Kristi“.
Eftir E. M. Meleen.
M
Imörg ár hefur A. C. Haldar verið
safnaðarforstöðumaður í austur hluta
Bengaliu. Hvílík sú breyting er, sem átt hefur
sér stað á pessum manni við afturhvarf hans!
Eitt sinn var pað helsta starf hans að vera
forsprakki alls konar glæpa. Áflogamaður var
hann mjög mikill.
Flokkur hans óttaðist hann og virti. Allir
minniháttar porpsbúar hræddust hann og yfir-
leitt var pað talið hyggilegast, að hafa sem
minst saman við hann að sælda. En pegar
ljós kristindómsins skein inn í hjarta Haldars,
reyndi hann að bæta fyrir alt pað illa, sem
hann hafði gert og að leiða aðra af hinum
vonda vegi og á veg lífsins. — Eitt sinn er
hann var að breiða út bækur og rit kristilegs
efnis og prédika orðið, kom að honum hópur
vondra manna og bjuggust peir til að vinna
honum mein. Hann talaði til peirra á pessa
leið: „Ef pið hefðuð pekt Haldar áður en
hann snéri sér til Guðs, munduð pið hafa
hræðst hann og stokkið burt, pvi að hann
mundi hafa slegið ykkur alla saman. En nú
er pað öðruvísi. Kristur hefur sigrað Haldar
og umbreytt hjarta og líferni mínu“.
Haldar. Áður
var hann —
glæpamaður;
hefur nú ver-
ið kristinn i
meir en 20 ár.
Bls. 16