Haustsöfnun til kristniboðsins (heiðingjatrúboðsins) - 15.06.1933, Blaðsíða 19
Kirkjan og söfnuð-
urinn í frumskógum
Nýju-Guineu.
UNDURSAMLEQ HREYFING
EFTIR W. Q. TURNER
lstaðar par sem kristniboðar vorir kom-
ast í kynni við íbúana, má sjá undur-
samlega hreyfingu, sem vér getum ekki ann-
að en dáðst að og sem knýr oss til að biðja
Drottin að senda verkamenn til uppskerunnar,
er nú virðist vera orðin fullproskuð. Er vér
virðum fyrir oss starfssvæðið á Suðurhafs-
eyjunum, verðum vér varir við meiri breyt-
ingu en nokkru sinni áður. Allar eyjarnar í
vesturhluta Kyrrahafsins virðast vera undir
sterkum áhrifum Guðs Anda, og hjörtu hinna
innfæddu svara kölluninni á undursamlegan
hátt. Hundruðum saman snúa hinir innfæddu
sér frá sínu fyrra líferni og eru nú lítillátir,
ástúðlegir, einlægir fylgjendur Jesú.
Á Nýju-Guíneu, par sem eru púsundir inn-
fæddra er hafa algerlega lagt niður villi-
mensku sína, sjáum vér undraverða umbreyt-
ingu. Vér höfum heimsótt pá viltustu hinna
innfæddu og urðum fyrstir hvítra manna til
að heimsækja eyjuna Nusi, eftir pví sem menn
mundu til. Hinir innfæddu voru villimenn og
gengu naktir. Deir báru löng og ægileg spjót.
Drátt fyrir pað gengum vér á land, með
sálmabókina og Biblíuna sem vor einustu
vopn, og var tekið vingjarnlega á móti oss
af hinum siðlausu heiðingjum.
En skemtilegasta breytingin hefur ef til vill
verið sú er sjá mátti á „Admiralitets“- eyj-
unum. Áður voru allir hinir innfæddu heið-
ingjar og auðsveipir prælar óvinarins. Eftir
nokkrar undirbúnings heimsóknir fórum vér
að starfa á tveimur af eyjunum, og sá árang-
ur og pær framfarir er hafa orðið á einu ári,
er í raun og veru undursamlegt. — Áður
voru híbýli peirra viðbjóðsleg og full óhrein-
inda; pétt kjarr tók við rétt fyrir utan dyrnar
á strákofum peirra og svínin og börnin veltu
sér parna, hvað innan um annað, uns tæpast
var hægt að greina börnin frá svínunum. Nú
hafa pessir innfæddu hundruðum saman lagt
niður sína fyrri lifnaðarhætti. Deir hafa fargað
svínunum sínurn, er peir álitu helg, og hætt
að nota tóbak og betelhnetur, og njóta nú
fagnaðar kristilegs lífernis. Margar vallardags-
láttur lands hafa verið ruddar undir kristni-
boðsbyggingar og stórar kirkjur reistar fyrir
litla fjárupphæð. Möguleikarnir eru miklir hér
á Nýju-Guíneu. Er vér lítum á aðstöðuna
eins og hún er nú orðin hér á
pessu starfssvæði, hljótum vér að segja:
Drottinn hefur komið pessu til leiðar, og pað
er undursamlegt í vorum augum. — Vér
minnumst fyrirheitisins: „Hann daprast eigi
og gefst eigi upp, uns hann fær komið inn
rétti á jörðu, og fjarlægar landsálfur bíða eftir
boðskap hans“. Jes. 42, 4.
Bls, 17