Haustsöfnun til kristniboðsins (heiðingjatrúboðsins) - 15.06.1937, Blaðsíða 20

aðra sálna var lyft upp úr hinm
„botnlausu leðju“ og veitt náð til
þess að lifa réttlátu og heiðarlegu
lífi. Þessvegna gat hann líka skrifað
til Efesusmanna um hina yfirgnæfandi
náð“ — mikilleika máttar hans gagn-
vart oss, sem trúum. kap. 1. 10. v.
Já fagnaðarerindið er kraftur Guðs
til hjálpræðis. Enginn getur lýst því,
hvernig þessi kraftur verkar gagnvart
hverjum einstakling. Það er leyndar-
dómsfullt starf, sem í Ritningunni er
líkt við nýja fæðingu, og við vindinn
sem þýtur ósýnilegur, en þó áhrifa-
mikill framhjá oss. Hvernig Heilagur
Andi gerir mann, sem „dauður er
í afbrotum og syndum“, lifandi með
Kristi, það getur enginn útskýrt,
en maður sér og finnur, að þessi
lífgjafi hefir kveikt himneskan eld í
hjartanu, sem breytir því, er var þar
áður. Himininn er lcominn þangað
inn með sinni dýrðlegu náð, og hefir
skapað ný markmið og nýja gleði.
Hinir innfæddu sjúklingar koma á lækninga-
stofurnar. Sumir verða að láta félaga sina bera sig
Páll fyrirvarð sig ekki fyrir kraft
fagnaðarerindisins, þegar hann leit á
það sem fagnaðarerindið mundi koma
til leiðar meðal heiðingja á öllum
öldum.
„Nú er ég glaður“ skrifar hann,
„yfir leyndardóminum, sem hefir verið
hulinn frá því að aldir og kynslóðir
urðu til, en nú hefir verið opinber-
aður Guðs heilögum, er hann vildi
gera kunnugt,hvílíkur er dýrðarríkdóm-
ur þessa leyndardóms meðal hinna
heiðnu þjóða, sem er Kristur meðal
yðar, von dýrðarinnar“. Kol, 1, 21.
26. 27.
Dýrð og kraftur fagnaðarerindisins
er ekki minni nú en hann var á dög-
urn Páls. Þessi boðskapur, sem heim-
urinn hæðir og fyrirlítur, fer sigur-
för sína til endimarka jarðarinnar.
Frá Magellansundi í suðri, og til
lands miðnætursólarinnar í norðri;
frá „Sirimslandi (Jer. 4. 9. 12.) í
austri til eyjanna í vestri (Kyrrahaf-
inu), sjá menn áhrifinn af frelsandi
mætti fagnaðarerindisins.
Nálægt einni af kristniboðsstöðvum
vorum bjó ungur maður, sem var
orðinn mjög drykkfelldur. I hvert
skipti, sem hann var drukkinn, barði
hann konu sína og nágranna svo,
að allt umhverfið hræddist hann.
Loks ákváðu nágrannar hans að
drepa hann, en hann varð að flýja til
að forða lífi sínu. Hann komst þá
inn í hús nokkurt í borg einni þar
nálægt til að fela sig. Þar sagði hann
frá því, að hann væri aumingja ræfill,
sem ekki gæti stillt sig um að neyta
áfengis. „Farðu til kristniboðanna og
segðu þeim frá erfiðleikum þínum“,
18