Vor - 30.04.1931, Blaðsíða 13

IV.
Skammdegiskvöld. Um glerharða gljá
glaður heimleiðis reið
Yatafells-jónas,en hreggskýin hrá
hröktust um mánans leið,
hrikaleg mannsmynd há fárán fram veður,
forla^ahrolli að brjóstinu hleður,
því her ut á auðninni örlagastund
illsök við ribhaldann treður„
Það lá við að jánas missti móð
og magnþrota yrði hans hold,
því Kerri var kominn,í stefnunni'hann stoð
með storkinn hausinn í mold.
ógp. var á hrám og hann taumana tekur,
tapþrekinn fákinn hristir og skekur,
draugurinn loks moð drungarödd
drápuþungt mál sitt vekur:
Til bölheima þinni nú flýta skal för,
feigðin ei gefur bið,
launuð nú skulu þín síngjörnu svör,
er síoast vér áttumst við.
Til fangtaka hamrammra hann svo býst,
hrolltrylltur jónas undan snýst,
skundar á sftir sem ÞÓrduna ^iýtur
þunghuga drau^ur, en áfram brýzt
gangvarinn frár,unz hann heykist,hnýtur
og hnígur á klakann, er máttinn þrýtur,
en Jonas kom standandi'á storðina niður
sturlaður, örþjáður,hvar var friður,
og hinn auðgi jónas á Yztafelli
er að því kominn að hníga að velli.
En sá, sem hefir í kögglum kraft,
kraftar þess finnur til
er úrræða hefir hann tökunum tapt,
en teflir sitt varnarsþil,
þótt draug'or með rammefldu tröllataki
táki á þess manns eigin baki,
hvort mun hann þá falla sem drepinn í dá,
ef duga hann lengur má?