Skessuhorn - 28.02.2018, Blaðsíða 23

MIÐVIKUDAGUR 28. fEBRúAR 2018 23
Eru þetta virkilega setningarn-
ar sem við viljum nota til að hafa
áhrif á kynjahlutfall á vinnustöð-
um? Mitt svar væri hreint og klárt
nei, þetta er ekki leiðin að mínu
mati! Þurfum við ekki aðeins að
hægja á okkur? Ólm vil ég endi-
lega fá allskonar fólk inn í alls-
konar störf. Það verður þó að vera
á réttum forsendum, þeirra eigin
forsendum.
Þessar setningar sem ég nefni
hér í byrjun eru í raun alls ekki
rangar en að mínu mati alls ekki
rétt fram reiddar. Við þurfum jú
alltaf að byrja á grunninum. Mik-
ið væri gaman að fleiri stelpur
myndu sækja í þessi störf en með
þessu er eins og ekki sé pláss fyrri
neitt nema þvílíka kvenskörunga
í iðnnámi. Ég held að finnir þú
stelpu með áhuga á iðn og gefur
henni færi eða kynnir stelpu fyrir
iðn sem síðan finnur hjá sér áhuga,
þá eru kominn með framtíðar iðn-
aðarmann! Með öðrum orðum á
sama hátt og hjá drengjum.
Þessar setningarar trufla mig
því mér þykir þær settar þannig
fram að þetta sé barátta, að kon-
ur sem sæki í þessi störf séu ítek-
að að ganga á vegg í leit að at-
vinnu að menntun lokinni eins og
ekki sé pláss! Þar sem ég þekki til
eru konur velkomnar í þessi störf.
Því myndi ég persónulega vilja sjá
betri kynningar á náminu þegar
það er kynnt fyrir ungu fólki sem
er að velja sér menntaveg.
Ég er sjálf svo heppin með að
eiga ansi drjúgan hóp vinkvenna
og hefur þetta oft komið til tals
yfir kaffibolla svo ég tel mig ná að
gera mér ágætlega grein fyrir því
að ekki hafa eins margar stelpur
áhuga á iðnnámi. Þá er mun al-
gengara að stelpur sækist í umönn-
unarstörf en drengir, en með réttri
markaðsetningu og kynningu til
ungs fólks tel ég að hægt væri að
hjálpa ungu fólki að finna hvað
það sem raunverulega hentar þeim
óháð kyni. Áhersluna tel ég að ætti
að leggja á að ungt fólk sem kom-
ið er á þann stað að þurfa að velja
nám, þá eigum við að gera þeim
kleift að taka sjálfstæðar ákvarðan-
ir og mynda sér skoðun út frá sjálf-
um sér og engum öðrum. Þetta er
jú þeira líf, þeirra tími og þeirra
framtíð. Það má skipta um skoðun
varðandi nám líkt og önnur áhuga-
svið, ekkert nám er svo sértækt að
það loki öðrum dyrum, öll mennt-
un er tákn um aukna þekkingu.
Það fer aldrei verr en svo að þekk-
ingin felst í því að þú áttar þig á að
eitthvað henti þér bara alls ekki.
Iðnaðarmenn, þegar við heyrum
talað um þennan hóp starfsgreina,
þá dettur ansi mörgum í hug skít-
ugur, sveittur karl sem að öllum
líkindum er með „plummer.“ En
þetta er svo stór hópur sem sett-
ur er þarna undir sama hatt. Vit-
um við bara öll við hvað þessi hóp-
ur starfar? Því þegar betur er að
gáð er þetta oft á tíðum ansi ólík-
ur hópur sem þarf ansi stóran hatt
ef allir eiga að rúmast þar. Vinna
múrarans sem kom og flísalagði
baðið heima hjá þér er á flest all-
an hátt ólík starfi rafeindavirkjans
sem sat í dag við skifborðið sitt
inni á verkstæði og yfirfór prent-
arann sem kom til hans í viðgerð
í dag! Báðir eru þó iðnaðarmenn.
Iðngreinar rúma svo marga, með
svona mikinn fjölbreytileika verk-
efna og vinnustað er einmitt rými
fyrir fullt af allskonar.
Sjálf vinn ég á stað sem fer í
flokkinn „karla vinnustaður.“ Þó
hefur það aldrei verið mín til-
finning að ég sé öðruvísi en allir
sem þar vinna, við skiptumst jú í
tvennt. Við skiptumst í rafvirkja og
vélvirkja. Á mínum vinnustað til-
heyri ég vélvirkjum og aldrei þörf
á að spá neitt í því. Ég hef horft á
alls konar fólk hefja störf hjá okkur
og get ekki sagt að ég hafi nokk-
urn tímann fengið á tilfinninguna
að þarna sé erfitt fyrir stelpu að
hefja störf frekar en fyrir nokkurn
mann.
Þó langar mig aðeins að koma
inn á það hvað það er að byrja að
vinna, hvort sem er í fyrsta skipti á
vinnumarkaðnum eða einfaldlega
skipta um vinnu. Ég hef oft heyrt
sögur, sögur af fólki sem líkar ekki
viðmótið sem það fær í vinnunni.
Sögur af fólki sem kemur inn á
vinnustaði þar sem hlutfallið af
hinu kyninu er mjög hátt. Sögur
af fólki sem hefur hætt í vinnu því
það gat alls ekki þolað brandar-
ana sem þar liðust, slúðrið sem fór
fram í kaffitímum og svona mætti
lengi telja. Ef þetta eru raunveru-
legar uppsagnar ástæður hjá fólki
sem komið er út á vinnumarkað-
inn. Aftur og enn held ég að við
þurfum að leysa þessi mál fyrr á
lífsleiðinni. Við verðum að læra að
tjá okkur og það sem allra fyrst. Ef
þú kannt ekki að meta það að ég
er að segja brandara á gráu svæði,
þá verður þú að segja það við þann
sem er að segja brandarann en ekki
við einhvern annan. Ef þér líkar
ekki að vinnufélagi sé að baktala
aðra fyrir framan þig, þá verður
þú að segja það við þann sem er að
baktala, ekki fara að baktala þann
sem baktalaði við einhvern ann-
an. Til að vinnustaður gangi smurt
þurfum við að geta sagt stopp, tal-
að og verið hrein og bein gagnvart
okkur sjálfum. Sé málið svo stórt
eða erfitt að þú getir ekki sagt
það við viðkomandi, þá talar þú í
hreinskilni við yfirmann þinn, ég
lofa að hann getur hjálpað.
Ég fer inn á þetta mál hér því
það er alltof algengt að konur end-
ist ekki í sinni iðn því það er geng-
ið fram af þeim í orðum og verki.
Ég hef talað við stelpur sem hafa
hætt af þessari ástæðu en þegar
við ræddum þetta kom í ljós að sá
sem gekk fram af þeim fékk aldrei
að vita það og því síður yfirmað-
urinn. Hvernig eigum við að geta
bætt okkur gagnvart náunganum
ef við höfum aldrei hugmynd um
að okkar samskipti séu svona röng,
ef við fáum aldrei að frétta að það
er fólk sem er að hætta störfum því
maður kann sig ekki? Þetta nátt-
úrlega gengur ekki, ég hef bæði
þurft að segja „stopp ég fíla ekki
svona grín“ og „nei þarna gekkstu
og langt.“ Það skal ég segja ykkur;
þetta virkar. Þó það sé ekki auðvelt
að koma þessu í orð, sér í lagi ekki
í fyrstu en þetta heita samskipti og
þau eru svo mikilvæg.
Líka hef ég talað við fólk sem
segir það alveg galið að til að
stelpur endist í iðn þurfi þær að
geta svarað fyrir sig en það er alls
ekki mín upplifun. Ég trúi því aft-
ur á móti að ef þú ætlar að endast í
starfi og líða vel þá þarftu að setja
mörk, jafnt varðandi húmor, um
tal og þitt persónulega rými.
Ertu búinn að kynna þér iðnám!
Iðnám fyrir alla! Þarna! Þetta er
markaðsetn-
ing sem er
mér að skapi.
fyrir hvern er að fara í iðnnám?
Svarið er einfalt: Alla sem hafa
gaman af því að vinna með hönd-
unum, hugsa út fyrir rammann,
hafa gaman af líkamlegri vinnu og
hentar fjölbreytni. Manneskja sem
fyllir upp í þó ekki sé nema eitt
þessara atriða sem ég tel upp ætti
að skoða iðnnám.
Manneskja sem útskrifast sem
smiður, pípari, vélvirki, rafviki
o.s.fv. hefur svo langt í frá lokað
á dyr tækifæra hvað varðar áfram-
haldandi menntun og framþróun
í starfi. Iðnaðarmenn geta alltaf
bætt við sig líkt og þeir sem hafa
náð sér í stúdentspróf bæði í formi
námskeiða og með háskólanámi.
Það hefur oftar en einu sinni
heyrst í mín eyru setningar á borð
við þessa og sitja þær í mér: „Hvað
segirðu? Pípari? Og hvað hefur þú
nú allt í einu áhuga á að hrófla í
skítnum á næsta manni.“ Þessi aðli
fór svo í stúdentinn og ég veit enn
ekki hvað hún ætlar að gera við það
próf. Nú vantar fólk í iðngreinar,
flestallar iðngreinar. Við verðum
að gefa fólki sem stefnir á mennta-
veginn fulla stjórn á eigin framtíð,
allt nám á að vera kynnt jafn vel,
allt nám á að fá jafnmikla athygli
og viðurkenningu í samfélaginu
okkar. Það skiptir engu hvaða kyn
eða aldursflokkur sinnir störfum
samfélagsins, heldur skiptir máli
að allir sinni einhverju, allir sinni
sínu og umfram allt líði vel í eig-
in skinni. Það gerist ekki nema við
fáum vekefni við hæfi.
Guðrún Blöndal
Fleiri konur í iðnnám - Fleiri konur á „karla“ vinnustaði!
Pennagrein
Loksins, loksins! Vöknuðu íbú-
ar Reykhólahrepps af Þyrnirósar-
svefni og fóru með undirskriftalista
til sveitarstjórnar Reykhólahrepps
um að fá veginn yfir firðina í gegn-
um Reykhóla. Ekki Þ-H eða D-
leið. Samkvæmt frétt RUV var ekki
kátína með skjalið og talið full seint
í rassinn gripið að koma með þetta
núna. En er það nokkuð of seint?
Ekkert hefur verið ákveðið enn.
Ég tel að miðað við þessa tvo
kosti sem eru upp á borði er sama
hvor leiðinn yrði valin, í báðum til-
fellum mun framkvæmdin frestast.
Í Þ-H leiðinni mun fólkið sem hef-
ur kært vegna þess að það vill ekki
að vegurinn fari yfir þeirra land og
ekki síst yfir Teigsskógshríslurnar,
halda áfram að kæra enda búið að
gera það allan ferilinn. D-leið með
göngum er ekki á dagskrá næstu
árin og glórulaust að fara áfram yfir
Ódrjúgshálsinn með gríðarlegum
sneiðingi í Djúpafirði. Þá er kom-
inn valkostur I sem ég tel vera þann
besta kost, sama og D-leiðin og
hringtengir Reykhóla. Kosturinn
er að þá er farin sama veglína og
Þ-H að undanskildu því að sneitt er
framhjá Teigsskógi og Þorskfjörð-
urinn þveraður utar við Laugaland.
farið með þjóðveginn framhjá
Hofsstöðum og inn á veginn við
Bjarkalund og einnig farið með inn-
ansveitarveg framhjá Laugalandi og
inn Reykjanesið. Reykhólar komn-
ir í vegasamband að vestan. Tel ég
þessa leið vegtæknilega bestu leið-
ina, öll á láglendi, fljótekin og mjög
létt til snjómoksturs. Það skiptir
miklu máli fyrir íbúa svæðisins fyr-
ir aðföng og einnig skólaakstur til
Reykhóla, og síðast og ekki síst sér-
staklega fyrir íbúa og fyrirtækin á
sunnanverðum Vestfjörðum.
Við sem höfum keyrt og þjónu-
stað vegina vitum hvað það er gríð-
arlega miklilvægt að ná vegum nið-
ur á láglendi. Við erum að tala um
veg fyrir næstu 50-100 ár. Það er
ekki hægt að láta utanaðkomandi
fólk sem er bara á ferðinni á sumr-
in á þessum slóðum ráða ferð. Þetta
er lífæð Gufsara og íbúa Vestur-
byggðar, Tálknfirðinga og annarra
á sunnanverðum Vestfjörðum. úti-
vistarfólk getur vonandi áfram um
ókomin ár keyrt upp á Hjallaháls,
Ódrjúgsháls og keyrt að eða gengið
upp á Vaðalfjöll til að dást af einni
af fegurstu sveit landsins.
Mér skilst að það séu komin um
50 ár frá því hugmynd kom frá
Magnúsi Ólafssyni í Vesturbotni,
að þvera Þorskafjörð frá Stað yfir í
Skálanes. Hann var langt á undan
sinni samtíð. Málið búið að þok-
ast á snigilshraða finnst mér síðan,
með ótal fundum, tillögum allt frá
virkjunum til hálendisvega og allt
þar á milli.
Er ekki kominn tími að girða sig
í brók og taka slaginn, koma vegum
niður af hálsunum, koma Reykhól-
um í vegsamband og binda enda á
gíslingu fólks og fyrirtækja á sunn-
anverðum Vestfjörðum. Landi og
þjóð til heilla.
Skrifað í febrúar 2018,
Gunnbjörn Óli Jóhannsson.
Förum með Vestfjarðaveg um Reykhóla
Pennagrein
KfUM og K á Akranesi seldi eins
og kunnugt er félagsheimili sitt
við Garðabraut 1 á síðasta ári. Að
sögn Axels Gústafssonar hefur fé-
lagið nú fengið aðstöðu í hús-
næði RKÍ við Skólabraut. félagið
hyggst nú í aðdraganda ferminga
á Akranesi bjóða til sölu heilla-
óskaskeyti til fermingarbarna eins
og áratuga hefð er fyrir. Mun sú
sala fara fram allar fjórar helgarn-
ar sem fermt er í bæjarfélaginu.
Sala fermingarskeytanna verður
í fyrrum húsnæði ÞÞÞ við Dal-
braut 6.
Axel segir fyrstu fermingar á
Akranesi verða sunnudaginn 18.
mars. Að þessu sinni rennur allur
ágóði af sölu skeytanna til barna-
starfs Akraneskirkju sem séra Þrá-
inn Haraldsson prestur stýrir.
mm
KFUM og K áfram
með skeytasölu
Sala fermingarskeyta KFUM og K verður að Dalbraut 6.
Ljósm. úr safni Skessuhorns.