Skessuhorn - 21.03.2018, Blaðsíða 23

MIÐVIKUDAGUR 21. MARS 2018 23
Krossgáta Skessuhorns
Hér er ný krossgáta fyrir lesendur að spreyta sig á. Auk þess birtum við lausn
á krossgátu síðustu viku. Þeir sem vilja geta sent Skessuhorni lausnarorð/in á
netfangið: krossgata@skessuhorn.is fyrir klukkan 15 á mánudögum. Athugið
að fullt nafn og heimilisfang þarf að fylgja með lausninni. Þeir sem ekki hafa
aðgang að tölvupósti sendi lausnir á: „Skessuhorn - krossgáta, Kirkjubraut 56,
300 Akranesi (póstleggja þarf lausnir í síðasta lagi á föstudegi). Dregið verð-
ur úr réttum innsendum lausnum og fær vinningshafinn bókargjöf frá Skessu-
horni.
Alls bárust 94 lausnir við krossgátunni í blaðinu í síðustu viku. Lausnin var:
„Sigursælir.“ Vinningshafi er Kristján Finnbogason, Breiðalæk, Barðaströnd,
451 Patreksfjörður.
Máls-
háttur
Óhóf
Erfiði
Eldur
Munkur
Rétt
Vissa
Tók
Ílát
Lána
Kátur
Fákur Reykur Óöld
Hönd
Teng-
ing
Vermir
Blóð-
suga
Fen
Þátt-
taka
Þys
Ras
Málaði
Átt
Óhljóð
Fjar-
könnun
Mjög
Hellti
Gola
Fiskur
Ekla
Rammi
Hljóta
Núna
Áhald
Elfuna
Bein
7
Rosknar
2 X
2 eins
Sam-
heldni
Dans-
leikur
Adam
5 Álit
Kusk
Ófús
Sk.st.
Brall
Krókur
Form
Tónn
Óttaðist
Reim
Tölur
Söngl
Unun
3
Hagnað
Mörk
Kelda
Reipi
Dreifir
Sk.st.
Hegri
Bugt
Bára
Hey
Tónn
Læti
Sjór
Innræti
Sk.st.
Mjöður
Depill-
inn
Virða
Stjórn
Leifar
1
Daður
Hrönn
Liðaði
499
Kjarnar
Gátt
6
Hankar Loforð
Reyrði
Flan
Á reikn-
ingi
Laust
Viðlag
Innyfli
Rugl
Leikni
Rófu
8
Líka
Sætta
sig við
Styrkja
Röst
Fum
Föl Víma
Drakk
Eimyrja
4 Ótti
Kvað
Fag
Tvíhlj.
Vein
Sáð-
lönd
Óreiða
2
Þáttur
Reiðihlj
Veislu
1 2 3 4 5 6 7 8
Þ R Í R E F S T U
E Ð A T A L A N
I L M A R Ó N A
S Ó M I V A N N
S N Ó I L E N S A
I L J A R Æ F A R G Á T U
G Á Ó L Æ T I S Á U N Æ M
U N N U R I Ð J A R Ð
R Ó T R Ó N A V O N I R
T R Ú S S E I S A F Á N I
Á A R Ó V I R K U R S Ó T
K R I K I N A F S A K A R
N N N N N Ö R Ú T Y O
S N Ú N I R S B L E K
F T A G L H A O D D I
F A L L Á A R Ó L U E Ð
F L E I N N R Ó S T U R N Á
F Ó S T R A O P T R Á S S
S I G U R S Æ L I RL
A
U
S
N
Ú
R
S
ÍÐ
A
S
T
A
B
L
A
Ð
I
Vísnahorn
Veðurfarið hefur stund-
um verið að stríða okkur
aðeins í vetur. Alltaf góð
regla að fylgjast vel með
veðurspám. Eitthvert sinn voru þeir að skipu-
leggja eftirleit á Hofsafrétt, Hjálmar á Tungu-
hálsi og Finnbogi Stefánsson á Þorsteinsstöð-
um. Hjálmar vildi fara daginn eftir, en Bogi
sagði að það væri að koma lægð upp að landinu
og best að láta hana fara hjá áður en farið væri
frameftir. Þegar Sigfús í Steintúni heyrði þetta
varð honum að orði:
Nú er háski á heiðinni
hrævareldar loga.
Lægðartussa á leiðinni
og líkar illa Boga.
Margt hefur verið kveðið um eyðibýli á Ís-
landi og flest fallegt. Hjálmar frá Hofi kvað við
eyðirúst:
Yfir nóttin færir frið,
fegurð óttu þrotin,
því er hljótt að hlusta við
húsatóftarbrotin.
Eins er það nú með fólk og eyðirústir að hinu
áþreifanlega efni fer heldur aftur með árunum.
Sigurður Halldórsson frá Selhaga í Vatnsdal var
heilsutæpur síðustu ár sín og mátti lítið á sig
reyna nema ganga úti í góðu veðri:
Aga ströngum una verð
eftir föngum glaður
er þó löngum einn á ferð
útigöngumaður.
Björn Ingólfsson var sömuleiðis farinn að
finna til breytinga þegar hann orti á sextugsaf-
mælinu sínu:
Víst er ég annar en var ég fyrst,
við þetta skal þó glaður una.
Ég hef svo sem ekki mikið misst
nema minnið og vitið og náttúruna.
Menn láta af því að heilbrigðiskerfið okkar sé
ekki eins og best gæti verið. Vanmannað og fjár-
svelt. Brynjólfur Ingvarsson læknir skjalfesti svo
komu sjúklings sem trúlega hefur verið kominn
í hóp ,,góðkunningja“:
Hann Finnbogi er kominn í fimmtánda sinnið,
farinn á taugum og svaf ekki blund.
Sturluð öll hugsun og stórbilað minnið.
Status er eins og við síðasta fund.
Hinn svokallaði Brama lífselexir átti á sínum
tíma að bjarga öllu og nánast skapa eilífa æsku
samkvæmt auglýsingum. Ekki mun þetta alveg
hafa staðist og ódauðleikinn hefur eitthvað látið
á sér standa. Kannske sem betur fer, ekkert viss
um að hann sé svo skemmtilegur. En allavega
kvað Grímur Thomsen á þeim árum:
Jónas lækni og Lárus þá
legg ég og Tómas saman.
Í einu gef ég alla þá
eitt fyrir glas af Brama.
Líklega er það sem menn komast næst ódauð-
leikanum að lifa kennitölu sína og þar með sjálf-
an sig. Bjartmar Hannesson orti um mann sem
hafði nokkur umsvif á nýfenginni kennitölu:
Hlátur upp ég hefi kreist
um hríð í veðri svölu.
Fara sumir furðu geyst
á fjórðu kennitölu.
Halldór mun höfundur þessarar vísu hafa
heitið eða heitir vonandi enn. Veit ég ekki nán-
ari deili á honum en þetta er ágæt vísa og gæti
vel átt við sjálfan mig:
Oft hef ég drukkið eins og svín
og í sukkið gengið,
því hefur lukka lífsins mín
ljótar hrukkur fengið.
Ég hef grun en ekki vissu um að höfundur
næstu vísu sé Jóhann Pálsson frá Smiðjuhóli en
þetta er líka prýðis vísa hvað sem öðru líður:
Sjáðu bláa bílinn minn
burtu dreginn héðan.
Hann er eins og eigandinn
ónýtur að neðan.
Með vorinu fer væntanlega af stað hin ár-
lega deila um ágæti lúpínunnar sem er vissulega
kraftaverkaplanta í báðar áttir. ,,Getur unnið
mein og bót“. Stundum er talað um svarta nátt-
úruvernd. Það er að segja þá sem vilja varðveita
foksanda og mela án uppgræðslu. Pétur Þor-
steinsson átti þokkalega hagmæltan hund sem
gegndi nafninu Basil fursti og mun sá vera höf-
undur þessarar stöku:
Oft ég svartan sandinn leit,
sauði digra þar á beit,
ekkert fegra á fold ég veit
en foksanda og mela.
Lúpínan er landinu að stela.
Baldur Eiríksson frá Dvergsstöðum sem lengi
var starfsmaður Kaupfélags Eyfirðinga orti oft
undir dulnefninu Dvergur og gaf út ljóðabók-
ina Dvergmál. Eitthvað hefur honum ekki lík-
að ástandið og kannske verið þörf fyrir andlega
lúpínu þegar hann orti:
Hér er eitthvert andlegt slen.
Enginn gróðurmáttur.
Það er árans ekki sen
eymd og slóðaháttur.
Nú er liðin sú tíð að forðagæslumenn komi
á bæi undir vorið og líti eftir fóðrun og heyb-
irgðum. Guðmundur Helgason í Stangarholti
kvað um einn ágætan forðagæslumann:
Á magn af töðu málin slær,
mjög út spöðum patar,
upp á blöð því öllu nær
á engri hlöðu gatar.
Ekki veit ég hvort það var sami forðagæslu-
maður sem trúlega hefur verið eitthvað að finna
að fóðrun þegar Guðmundur svaraði:
Eintóm tjara er í því
að ég spari heyin,
líka svara lömbin því.
Líttu bara á greyin.
Höskuldur Eyjólfsson á Hofsstöðum bjó um
tíma austur í Flóa á Saurbæ í Villingaholtshreppi
og hlaut þar nokkra frægð á bannárunum. Eitt
sinn var hann að koma með rútu frá Reykjavík
austur fyrir fjall en sumir farþegar voru með
ónot í hans garð þannig að bílstjóranum þótti
nóg um:
Síst mitt raskast sinnis far
svona í fljótu hasti,
þó að andans aumingjar
að mér hnútum kasti.
Öll þurfum við að taka til okkar lífsnæringu
með einhverjum hætti. Hvort sem hún er nú
Vegan eða bara endurunnið Vegan sem er nátt-
úrlega flottara. Um eða fyrir 1940 borðuðu tveir
menn í félagsmötuneyti og þótti maturinn eitt-
hvað aðfinnsluverður. Þá fæddist þessi staka með
þeim afleiðingum að ráðskonan afsagði að hafa
slíka menn í fæði:
Brauðið klesst og kjötið morkið,
kæfan úldin, smjörið þrátt,
mjólkin frosin, flotið storkið,
fjand´erum við leikin grátt.
Það er stundum vandlifað í henni veröld
greinilega og ekki mikið sem má segja. En ljúk-
um þættinum með þessari vísu Sveins frá Eli-
vogum sem hann orti undir líkræðu:
Hreint er verst að hlusta á,
hneykslar gestaflokkinn,
þegar prestadjásnin dá
dauðan pestarskrokkinn.
Með þökk fyrir lesturinn,
Dagbjartur Dagbjartsson
Hrísum, 320 Reykholt
S 435 1189 og 849 2715
dd@simnet.is
Ég hef svo sem ekki mikið misst - nema minnið og vitið og náttúruna!