Skessuhorn - 02.05.2018, Blaðsíða 15

MIÐVIKUDAGUR 2. MAÍ 2018 15
SK
ES
SU
H
O
R
N
2
01
8
1274. fundur bæjarstjórnar Akraness verður haldinn í
bæjarþingsalnum að Stillholti 16-18, þriðjudaginn 8. maí
kl. 17:00. Fundirnir eru öllum opnir og eru bæjarbúar hvattir
til að mæta og kynna sér bæjarmálin. Vakin er athygli á því
að hægt er að hlusta á fundinn á FM 95,0.
Bæjarmálafundir flokkanna verða sem hér segir:
Sjálfstæðisflokkur að Kirkjubraut 8, •
laugardaginn 5. maí kl. 10:30.
Björt framtíð að Smáraflöt 1, sunnudaginn 6. maí kl. 20:00.•
Samfylkingin í Stjórnsýsluhúsinu að Stillholti 16-18, •
laugardaginn 5. maí kl. 11:00.
Frjálsir með Framsókn að Kirkjubraut 54-56, •
mánudaginn 7. maí kl. 20:00.
Bæjarstjórnarfundur
Leikskólinn Krílakot í Ólafsvík fékk
afhenta góða gjöf á dögunum þeg-
ar Kvenfélag Ólafsvíkur færði skól-
anum hljóðfæri til að nota í tónlist-
arstundum. Steiney Kr. Ólafsdóttir
afhenti hljóðfærin fyrir hönd kven-
félagsins. Voru börnin himinlifandi
með hljóðfærin en þau hafa feng-
ið tækifæri til að prófa þau og nota
í tónlistarstundum undanfarið,
en þeim stýrir Nanna Aðalheiður
Þórðardóttir kennari frá Tónlist-
arskóla Snæfellsbæjar. Daginn sem
hljóðfærin voru afhent vildi svo vel
til að var búningadagur á leikskól-
anum og voru bæði starfsfólk og
börn klædd eftir því.
þa
Kvenfélagið gaf hljóðfæri á Krílakot
Kolbrún segir að hún hafi, stefnu-
laust, skráð sig í framhaldsskóla í
bóklegt nám. Án þess að vita hvað
hún ætti að gera í framtíðinni.
Hún og yngri systir hennar ákváðu
síðan að fara saman að læra vél-
virkjun, fag sem karlar hafa frekar
sótt í hingað til. „Mér fannst gott
að hugsa til þess að við værum þá
allavega tvær stelpur þarna. Sam-
an,“ segir Kolbrún sem segist vera
Akurnesingur. Hún er þó fædd í
Eþíópíu, þar sem hún bjó fyrstu
mánuði lífsins. „Mamma og pabbi
fluttu út til Eþíópíu með skiltafyr-
irtæki sem þau voru með á þess-
um tíma. En eftir að ég fæddist
fór mamma heim og þau skildu.“
Þá lá leiðin á Akranes, með stuttu
stoppi í Rifi á Snæfellsnesi, og allt
frá leikskólaaldri hefur Kolbrún
búið á Akranesi. „En pabbi varð
eftir í Eþíópíu,“ segir Kolbrún og
brosir og bætir við að hún sé tölu-
vert rótfastari en blóðfaðir henn-
ar. Hann hafi flakkað örlítið eftir
Eþíópíu en búi núna á Íslandi.
Ekki bara fyrir
kvenskörunga og karla
Fósturpabbi Kolbrúnar er vél-
virki. „Hann þrýsti samt ekki á
mig og systur mína að fara í iðn-
nám. Ég ólst upp við að sjá hann
vera að smíða og svona í bílskúrn-
um. Það eina sem hann kenndi
mér samt var að skipta um dekk
á bílnum mínum og svona.“ Syst-
urnar höfðu samantekin ráð um
vélvirkjanámið þegar Kolbrún var
búin að reyna við bóknám í Fjöl-
brautaskóla Vesturlands á Akra-
nesi. Hún fann sig ekki í því og var
farin að velta fyrir sér hvert hún
ætti að stefna í lífinu. „Við héldum
að við gætum ekki lært þetta,“ seg-
ir Kolbrún sem er hæglát og ögn
feimnisleg. „Við héldum að maður
þyrfti að vera algjör kvenskörung-
ur til að fara í iðnnám. En það er
ekkert rétt! Þetta er fyrir alla.“
Þær systur fóru saman í vélvirkj-
un haustið 2014 og byrjuðu námið
í grunndeild málmiðna við FVA.
Saman ætluðu þær að sækja styrk
í veru hvorrar annarrar í deild-
inni. „Við ákveðum að fara í þetta
saman af því við þorðum ekki að
fara í iðnnám og vera eina stelp-
an.“ Haustið 2014 vildi þó svo til
meirihluti nemenda í grunndeild
málmiðnaðar voru stelpur, sem
er mjög sjaldgæft. „Við vorum al-
veg fimm stelpur samtals í þessum
hópi. Það voru fleiri stelpur en
strákar.“
Skapandi rennismíði
Þótt vélvirkjun hafi verið skemmti-
legt nám og Kolbrún hafi fengið
að reyna sig á atvinnumarkaðnum
sem vélvirkjanemi á vélaverkstæði
Norðuráls, þá fann hún fljótt að
vélvirkjun var ekki rétti staður-
inn fyrir hana. „Viðhorfið sem við
fengum var mjög jákvætt,“ seg-
ir Kolbrún og slæmt viðhorf hafi
ekki verið ástæðan fyrir því að hún
sótti á önnur mið. „Ég áttaði mig
bara á því að vélvirkjun var ekki
fyrir mig.“ Málmvinnan hafi höfð-
að til hennar og hana langaði að
halda áfram á þeirri braut. „Mér
finnst gaman að smíða úr málmi
og ákvað að klára síðasta árið í
rennismíði í Borgarholtsskóla.“
Hún segir rennismíðina vera skap-
andi og skemmtilega.
Kasólétt á
lokametrunum
Kolbrún kynntist manninum sínum
í skautsmiðjunni í Norðuráli þeg-
ar þau unnu þar bæði eitt sumarið.
„Við giftumst svo og ákváðum að
eignast börn,“ segir Kolbrún sem á
rétt tæplega árs gamla dóttur sem
er alnafna móður hennar. „Ég náði
ekki að klára sveinsprófið í renni-
smíði þar sem ég kláraði seinustu
önnina kasólétt og fór beint í fæð-
ingarorlof.“ Þau hjónin byrjuðu í
iðnnámi á sama tíma. „Ég hvatti
hann til að klára eitthvað meira,
hann var bara með stúdentspróf í
félagsfræði.“ Hann klárar sveins-
prófið í rafvirkjun í sumar.
Kolbrún var kasólétt þegar hún
kláraði iðnnámið í Borgarholts-
skóla. „Ég átti mjög góða með-
göngu og gat mætt í allt í skólan-
um.“ Dóttirin fæddist í miðri próf-
atörn. „Ég man að 2. maí, daginn
áður en stelpan mín fæðist, þá var
ég í skólanum að klára próf.“ Síð-
asta prófið hafi verið 4. maí. „En ég
fékk að klára síðasta prófið heima,“
segir hún og bætir við að kennar-
arnir hafi sýnt aðstæðum hennar
mjög mikinn skilning.
Spennt fyrir
framhaldinu
Kolbrún ætlar að klára sveinspróf-
ið eins fljótt og hún getur. Hún er
þó ekki enn komin með daggæslu
fyrir dótturina, en það kemur ekki
að sök þar sem maðurinn henn-
ar á enn þrjá mánuði eftir í fæð-
ingarorlofi. „Ég verð því að vinna
á meðan pabbi hennar verður með
hana heima.“ Kolbrún fékk vinnu
sem rennismiður hjá Skaganum 3X
á Akranesi og hlakkar til að hefja
störf. klj
„Iðnnám er fyrir alla“
Kolbrún Ósk Kolbeinsdóttir fór úr bóknámi, í vélvirkjun og svo í rennismíði
Kolbrún stefnir að því
að fá sveinsprófið í
rennismíði. Áður en hún
prófaði iðnnám fannst
henni konur þurfa að
vera kvenskörungar til að
mega vera í náminu.
Kolbrún á útskriftardaginn ásamt mömmu sinni, Gerði Guðjónsdóttur, systur Ás-
gerði Ásgrímsdóttur, og fósturpabba, Ásgrími Gísla Ásgrímssyni.