Skessuhorn - 13.06.2018, Side 18

MIÐVIKUDAGUR 13. JÚNÍ 201818
Hjónin Anna G. Torfadóttir og
Gunnar J. Straumland stefna á að
halda saman listasýningu í Akranes-
vita í júlí. Sýningin verður opnuð
föstudaginn 6. júlí og stendur yfir út
júlímánuð. Er þetta fyrsta listasýn-
ingin sem þau halda saman í 12 ár en
áður hafa þau haldið sýningar hvort
í sínu lagi. Þau eru bæði myndlist-
armenn og útskrifuðust saman úr
Myndlista- og handíðaskólanum
árið 1987. Anna er grafíklistamað-
ur og Gunnar listmálari og kenn-
ari í Grunnskólanum í Borgarnesi.
Blaðamaður Skessuhorns heim-
sótti þau í Melahverfið í Hvalfjarð-
arsveit og ræddi við þau um listina,
hænsnabúskap, kveðskap og margt
fleira.
Fluttu óvænt í
Hvalfjarðarsveit
Anna er uppalin í Reykjavík en
Gunnar á Húsavík. Þau eiga þó bæði
tengingu til Vesturlands. Gunnar er
ættaður úr Breiðafirði og móður-
fjölskylda Önnu bjó á Akranesi þeg-
ar móðir hennar var unglingur. Auk
þess er Anna fædd í Stykkishólmi og
var þar mikið sem barn. En hvern-
ig enduðu þau í Hvalfjarðarsveit?
„Þetta var í raun frekar óvænt. Við
bjuggum á þessum tíma í Breið-
holti og íbúðin okkar var á sölu.
Einn daginn hringir fasteignasalinn
í okkur og var þá með einbýlishús
hér í Hvalfjarðarsveit á sölu. Hann
spyr hvort við viljum skipti. Við
ákváðum að skoða húsið og kom-
um hingað á fallegum júlídegi fyrir
fimm árum. Það var ekki aftur snú-
ið og við skrifuðum undir kaup-
samning klukkan fimm sama dag,“
segir Gunnar.
Ævintýrin í náttúrunni
Anna og Gunnar hafa bæði ver-
ið með pensilinn í hönd alla tíð
og segja listina hafa verið þeim
í blóð borin. Þau eru þó fremur
ólíkir listamenn og þó þau vinni
bæði mikið heima vinna þau ekki
saman. Anna vinnur með grafík
þar sem verkin eru unnin í nokkr-
um stigum. Hún tekur ljósmynd-
ir á gönguferðum, myndar nátt-
úruformin og blandar þeim saman
við grafíkina, svona eins og þeg-
ar tvær ólíkar myndaglærur eru
lagðar saman. Hún notar tréplöt-
ur, línolíumdúk, kopar-, zink- og
stálplötur til að búa til myndverk-
in. Í tré og línolíumdúk er skorið,
en ætt með sýru í málmplöturnar.
Á plöturnar er síðan borinn litur,
pappír lagður ofan á og þessu er
síðan rennt í gegnum grafíkpressu,
þannig að mynd yfirfærist af plöt-
unni á pappírinn. Gunnar vinnur
mest með vatns- og olíuliti og mál-
ar gjarnan myndir af náttúrunni út
frá ævintýralegu sjónarhorni. „Ég
mála myndir þar sem ég dreg fram
allt það sem við gætum séð í nátt-
úrunni en sjáum venjulega ekki,“
segir Gunnar. „Náttúran getur
nefnilega verið svo ævintýraleg ef
við opnum hugann örlítið.“
Hænur sem fá fótanudd
Sýningin í Akranesvita verður til-
einkuð dekurhænunni Belindu.
„Belinda var einstök hæna sem lést
fyrir jólin og er hún stór partur af
sýningunni,“ segir Gunnar. „Mig
langaði aldrei í hænur en Gunnar
vildi þær endilega. Skemmst er frá
því að segja að nú eru fjórar dek-
urhænur í garðinum, tvær silki-
hænur og tvær dverghænur,“ seg-
ir Anna og brosir. „Mér fannst al-
veg ómögulegt að búa í sveit en
vera ekki bóndi. Nú er ég orðinn
hænsnabóndi og mjög stoltur af
því,“ bætir Gunnar við. Í garðin-
um þeirra í Melahverfinu búa hæn-
urnar við mjög gott atlæti „Þær
eru kannski örlítið meira dekraðar
en flestar hænur og það er stund-
um eldað sérstaklega fyrir þær,“
segir Anna. „Já og svo fékk Bel-
inda líka stundum fótanudd,“ bæt-
ir Gunnar við. „Við erum mikið
fyrir garðvinnu og eitt af því sem
heillaði mikið við að flytja hingað
var að eignast garð. Við erum búin
að taka garðinn alveg í gegn og
erum að útbúa þar hænsnaparad-
ís. Eflaust hljómar þetta undar-
lega í eyrum margra en okkur þyk-
ir gaman að dekra hænurnar okk-
ar. Svo snýst þetta líka bara um að
hafa áhugamál, eitthvað til að gera
í frítímanum,“ segir Gunnar.
Alltaf til bragarhættir
sem passa
Auk þess að mála myndir er Gunn-
ar skáld og yrkir kvæði á hverj-
um dagi. Hann á því orðið nokk-
uð stórt kvæðasafn. „Ég stefni á
að gefa út bók með kvæðunum
en hef ekki komið því í verk. Sum
þeirra hafa þó verið birt í dagblöð-
um, tímaritum og á netinu. Þetta
stendur þó til bóta og vonandi er
ekki langt í bókina,“ segir Gunn-
ar. „Vandamálið er fullkomnunar-
árátta mín og ég er því aldrei nógu
ánægður og verð það líklega aldrei.
Ætli það sé ekki eina vitið að fá
ritstjóra í verkið ef ég vil að þetta
verði að veruleika.“ Kveðskap-
urinn er Gunnari í blóð borinn,
pabbi hans var sjómaður og skáld
og afi hans líka. „Ég byrjaði sjálfur
að yrkja sem unglingur. Fyrst orti
ég bara út frá því sem kom upp í
huga minn hverju sinni. Nú síð-
ustu ár hef ég eingöngu ort hátt-
bundið. Það eru til svo fjölbreyttir
bragarhættir svo það er alltaf hægt
að finna eitthvað sem passar við
það sem maður er að gera hverju
sinni,“ segir Gunnar. En hvernig
gengur að halda utan um öll kvæð-
in, sem nú eru talin í þúsundum?
„Ég skrái allt strax niður í tölv-
una,“ segir hann og bætir því við
að nú seinni ár hefur hann einn-
ig aukið áherslu á að muna kvæð-
in. „Ég var ekki nógu duglegur við
að leggja kvæðin á minnið hér áður
fyrr en nú er ég farinn að leggja
mig meira fram við það.“
Kvæði og myndir
sem fara saman
Myndlistin og kveðskapurinn geta
farið vel saman og yrkir Gunnar
gjarnan kvæði við myndirnar sínar
eða málar myndir við kvæðin. „Ég
á orðið nokkur kvæði og mynd-
ir sem fara saman og eitt þeirra er
kvæði sem ég orti við mynd sem
ég málaði af náttúrunni og fugli í
Grunnafirði.“ Fyrstu þrjú erindi
í kvæðinu sem um ræðir hljómar
svo:
Í draumi sínum Drottinn niður drap
hér fæti.
Í kögunar- og kyrrðarsæti
ég kann mér ekki nokkur læti
Skarðsheiðina skýrða rakti
skýjabakkar.
Berast yfir bólsturklakkar
í birkikvisti þyrstum hlakkar.
Langfætlingar lötra um í leirusandi
í Grunnafirði, langt frá landi
lífið virðist enginn vandi.
Á sand úr öllum
fjörum á Íslandi
Meðfram myndlistinni fæst Anna
við að hanna skartgripi, smíða lítil
listaverk úr silfri. „Silfursmíðin er
eins og jóga fyrir mér,eitthvað sem
ég gríp í til að kúpla mig aðeins út
úr þessu daglega,“ segir Anna og
sýnir blaðamanni ofan í tösku fulla
af skartgripum. Það fyrsta sem
grípur augað eru falleg og heldur
óvenjuleg hálsmen sem Anna gerir
úr silfri, gleri, þurrkuðum blómum
og sandi. „Ég safna sandi og á sand
úr öllum fjörum á Íslandi og svo fæ
ég sand víðsvegar að úr heiminum.
Fólk kemur gjarnan með sand fyrir
mig heim þegar það ferðast. Sem
dæmi á ég orðið mjög gott safn af
sandi frá Tenerife,“ segir hún og
hlær. „Ég fæ oft fyrirspurnir frá
fólki sem vill fá hálsmen úr sand-
inum, svona nokkurs konar minja-
grip og það er alveg sjálfsagt,“ seg-
ir hún.
arg
Myndlistarsýning tileinkuð hænunni
Belindu verður opnuð í Akranesvita
Gunnar J. Straumland og Anna G. Torfadóttir í hænsnaparadísinni í garðinum þeirra.
Grafíklistaverk af Herðubreið eftir Önnu. Ljósm. úr einkasafni.
Anna og Gunnar eru hænsnabændur og þarna fá silkihænurnar þeirra smá
kálbita.
Listaverk eftir Gunnar en hann málar
gjarnan ævintýralegar myndir af nátt-
úrunni. Ljósm. úr einkasafni.