Skessuhorn - 12.09.2018, Blaðsíða 22

MIÐVIKUDAGUR 12. septeMbeR 201822
Krossgáta Skessuhorns
Hér er ný krossgáta fyrir lesendur að spreyta sig á. Auk þess birtum við lausn á
krossgátu síðustu viku. Þeir sem vilja geta sent skessuhorni lausnarorð/in á net-
fangið: krossgata@skessuhorn.is fyrir klukkan 15:00 á mánudögum. Athugið að fullt
nafn og heimilisfang þarf að fylgja með lausninni. Þeir sem ekki hafa aðgang að
tölvupósti sendi lausnir á: „skessuhorn - krossgáta, Kirkjubraut 56, 300 Akranesi
(póstleggja þarf lausnir í síðasta lagi á föstudegi). Dregið verður úr réttum innsend-
um lausnum og fær vinningshafinn bókargjöf frá skessuhorni.
Alls bárust 73 lausnir við krossgátunni í blaði síðustu viku. Lausnin var: „Manna-
mót“. Vinningshafi að þessu sinni er Kristrún Líndal Gísladóttir, Dalbraut 33, 300
Akranesi.
Sam-
heldni
Lag
Kvika
Féll
Magn
Laginn
Fákar
Útvegar
Skyggni
Afar
Brellur
Um-
fram
Finnur
leið
Hávaði
Fæða
Skelin
Álegg
Röst
Klisja
Átt
Gáski
Þófi
Álka
Tóm
4
1 Burðar-
ás
Ofna
Kögur
Óhóf
Sægur
Forlát
Tvenna
Sérhlj.
Dug-
laus
Draup
Þófi
Agnúi
Tóm
Orð-
rómur
7 Seið-
stafur
Drykkur
Reik
Í bítið
Húð
8
Þegar
Klæði
Neitar
Veisla
Púka
Brakaði
Skrið-
dýr
5 11 Sko
Fátækur
Samhlj.
Tipl
Gos-
drykkur
Ógn
Heiður
Hlaup
Glöð
Nánös
Hryðja
Hefðin
Á fæti
Blaður
Lyftu
Vindur
Grunar
10
Ánægja
Ótti
Grjót
Fruma
Sérhlj.
Auðn
2
Hetja
Vís
Sigta
Á
reikn-
ingi
Haf
Flýtir
Tófa
Gösla
Leggur
Af-
rakst-
ur
Fisk
Lens
Sund
Flan
Sérhlj.
Sögn
Skap
Ögrar
9
Tónn
Dæld
Tölur
Blóð-
suga
Óþarfi
6
Mennta-
setrið
3
Þjóta
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11
K A U
M U N U R Ó Á K V E Ð I N N
A M A P A S T U R A L D Ý
Ð U P P L E I Ð Á L M A
G U M T Á É L L J Ó S A S
R U S T A T U N N A S M Á
S K Æ R T R É K R U M M I
E S A K K A R K R M Ó A R
R A N I A Á T D Æ L A L
K Ú D R O S S Í U N A
M E I Ð U R Ó G N I L A F
A R E I Ó S S A L D A
N Ó I U M T A L L I D
N Á U N G I U G L A A L U R
S Æ O G R A K U R K R Á
Æ S T U R L M S K A U P
G Æ J A R Ý T A R I N N
A U Ó R A R R U M A R I S
M A N B R Ú N K U L H R Á
M A N N A M Ó T
L
A
U
S
N
Ú
R
S
ÍÐ
A
S
T
A
B
L
A
Ð
I
Vísnahorn
einhverra hluta vegna
hafa myndast hjá fólki
þau hugsanatengsl að
fjárleitir og réttir séu með
einhverjum hætti tengd áfengisdrykkju. ekki
get ég ímyndað mér nokkra ástæðu þess enda
er ég skelfilega ófrjór í andanum og ímynd-
unarafl skortir mig sárlega. Hins vegar hafa
ýmsir menn svo sem stundum dreypt eitthvað
á áfengi við hinar margvíslegustu aðstæður
og er skemmst að minnast viðræðna þeirra
Kölska og sæmundar fróða þegar sæmundur
blessaður sat við drukk en Kölski kom þar að
og segir:
Allt er runnið út í botn
áttungur með hreina vatn.
Og sæmi svaraði að bragði:
Allt er vald hjá einum drotn,
á hans náð ei verður sjatn.
Það stendur skírum stöfum í biblíunni að
frelsarinn hafi breytt vatni í vín og ýmsir trú-
menn sem tóku hann sér til fyrirmyndar með
þá hluti. ekki síst á bannárunum enda kvað
Hreinn Guðvarðarson en að vísu nýlega:
Þegar kvelur þraut og pín
þá er rétt að allir heyri
að Kristur breytti vatni í vín
(og vissulega margir fleiri).
Þrátt fyrir áfengisleysi í leitum hefur að
vísu einstöku sinnum borið eitthvað á morg-
unógleði hjá mönnum þó ekki hafi farið sög-
um af nokkrum þeim lifnaði er gæti orsakað
slíkt. Þórður pálsson hafði þetta að segja um
einn gangnafélaga sinn:
Ældi fram að morgun mat
máttfarinn og veikur.
Heldur daufur hestinn sat
en hélt á göngur keikur.
Hafir þú að morgni mein
máttu ekki bíða.
Dagvínið er dásemd ein,
dregur úr vinnukvíða.
Jóhann Kristjánsson frá bugðustöðum eða
Dala Jói var eins og margir vita snjall hagyrð-
ingur og hestamaður og orti um brúnan gæð-
ing sem hann átti:
Einn ég vaskan á hér hest
ei sem braska nenni.
Við hann taska vel er fest.
Víst er flaska í henni.
Hvort sem það er nú einhver glervara í
töskunni eða nú á dögum myndi það trúlega
vera plast þá þarf stundum að beita hesti í
smalamennskum og jafnvel af nokkurri ein-
urð. eyjólfur í sólheimum orti um einn sinna
reiðhesta:
Helvíti var holtið bratt
ég hélt´ann myndi dala.
Blesa er stundum illa att
ef ég þarf að smala.
sigurður Jónsson á Þaravöllum (siggi
skytta) kvað um sína fáka:
Þá er gleðin þúsundföld,
þá er sífeld blíða.
Meðan ég hef Skjóna og Skjöld
skal ég engu kvíða.
Nafni hans Helgason sem kenndur var við
Jörfa bjó um tíma á Fitjum í skorradal og
svaraði eitthvert sinn heimkominn aðspurður
hvaða leið hann hefði komið:
Mín var ekki lipur leið
lykkju af að taka.
Setti ég ofan Sarpasneið
sóðaveg til baka.
páll Jónsson á skeggjastöðum kvað um
einn hesta sinna:
Hart var þeyst og þurfti til
þörf er leystir mína,
sóknin geyst í svarta byl
sýndi hreysti þína.
Lagði fljótur leið um grjót
lítt um gjótur spurði
mér að þjóta er meinabót
með þeim fótaburði.
Hlaustu kjör við hríð og snæ
hörð í förum kanna,
á mínum vörum muntu æ
maki skörunganna.
Og úr sokkavísum eftir sama mann:
Lífs á göngu er gerast fá
gleðiföng og dvína,
hugur löngum heyrir þá
hófasöngva þína.
Kannske það sé annars kominn tími á að
skipta aðeins um tón og rifja upp eina eftir
Dala Jóa:
Alltaf geta glaðlynd fljóð
gefið manni efni,
til að yrkja ástarljóð
upp úr fasta svefni.
Þorsteinn Magnússon frá Gilhaga faðir
Indriða G. var eitt sinn sem oftar að koma
inn til kvöldverðar að loknu dagsverki
ásamt vinnu eða húsmanni sínum sem Þor-
lákur hét. Mættu þeir þá húsfreyju í bæjar-
göngunum en hún var að taka inn þvott og
var heldur gustur á henni svo Þorsteinn sá
ástæðu til að benda Láka á að vera ekki fyr-
ir:
Göngin hér að gerðinni
gerast háskastaður.
Frúin er á ferðinni,
forðaðu þér maður
Grun hef ég um að sá umræddi Þorlákur
hafi ekki haft neina ofgnótt af hlýju atlæti í
uppvextinum og jafnvel borið þess einhverjar
menjar á sálinni alla tíð en hér kemur ein eftir
stefán stefánsson frá Móskógum:
Ég þekki lífsins skúra skil,
skugga og geisla bjarta.
Hef þó ekki hingað til
haft þann sið að kvarta.
Jósteinn Jónasson sonur Jónasar í Hróars-
dal og forfaðir Jóa Konn og þar með Kristjáns
Jóhannssonar og þeirra ættmenna var prýði-
lega hagmæltur og tilkynnti föður sínum trú-
lofun sína með þessum orðum:
Eina prísa ég auðargná
og sem lýsa virði
Hana vísa víst ég á
vestur á Ísafirði
Á mínum skólaárum í heimavist var það
nokkuð tíðkað að senda skólafélögum afmæl-
isvísur sem síðan voru lesnar upp í matsal og
Hermann Jóhannesson sendi einum bekkjar-
bróður okkar þessa frómu ósk:
Þér ég óskir fagrar flyt.
Flýi þig sorg og kvíði.
Megir þú hljóta meira vit
og meiri andlitsprýði.
Þeir Hallkelsstaðamenn í Hvítársíðu voru
sjófróðir um vísur og margt fleira. Voru af ná-
grönnum gjarnan kenndir til bæjar og nefnd-
ir Hallkellingar. Um þá kvað sveinbjörn alls-
herjargoði:
treina alla mælsku mest,
mein og spjall hrellingar,
greina snjallar bögur best
beina-Hall-kellingar.
Með þökk fyrir lesturinn,
Dagbjartur Dagbjartsson
Hrísum, 320 Reykholt
S 435 1189 og 849 2715
dd@simnet.is
Dagvínið er dásemd ein - dregur úr vinnukvíða