Skessuhorn - 26.09.2018, Blaðsíða 27

MIÐVIKUDAGUR 26. SEpTEMBER 2018 27
Krossgáta Skessuhorns
Hér er ný krossgáta fyrir lesendur að spreyta sig á. Auk þess birtum við lausn á
krossgátu síðustu viku. Þeir sem vilja geta sent Skessuhorni lausnarorð/in á net-
fangið: krossgata@skessuhorn.is fyrir klukkan 15:00 á mánudögum. Athugið að fullt
nafn og heimilisfang þarf að fylgja með lausninni. Þeir sem ekki hafa aðgang að
tölvupósti sendi lausnir á: „Skessuhorn - krossgáta, Kirkjubraut 56, 300 Akranesi
(póstleggja þarf lausnir í síðasta lagi á föstudegi). Dregið verður úr réttum innsend-
um lausnum og fær vinningshafinn bókargjöf frá Skessuhorni.
Alls bárust 93 lausnir við krossgátunni í blaði síðustu viku. Lausnin var: „Sjálf-
stæði“. Vinningshafi að þessu sinni er Inga Sigríður Ingvarsdóttir, Kveldúlfsgötu 8,
310 Borgarnesi.
Hluta-
velta
VÍK
Úrkoma
Heimili
Æð
Lúr
Áburður
Rám
Elfur
Skrölt
Skjól
Gafl
Fjöldi
Röstin
Beita
Knæpa
Veisla
Óhóf
Afar
Til
5 Reyra
Alúð
Á fæti
Hár
Hljóp
Sam-
hljóðar
Fiskur
Kopar
Flói
Skír
Hvílir
Kveð-
skapur
Töf
Spann
Hljótt
1 Píla
Minnk-
ar
Röð
Tónn
Rótar
Stöng
Eldur
Bor
Grípa
Kostur
Aurar
Hætta
Drykkur
Stöng
Aftann
Annríki
Læti
Húðir
Ferm-
ing
Temja
6 4 Sýndi
kæti
Flan
Flagg
Snertl-
ar
Von
Linka
Kögur
Villt
Drykkja
Þegar
Tímabil
Röð
Eldaði
Slæm
Útjörð
Risa
Tölur
Tangi
Stök
Hlaup
Tangi
Tvíhlj.
Órói
Ennþá
Liða
2
Þar til
Hljóm-
fall
Sérhlj.
Prjál
Beð
Hér
um bil
7
Arðan
Högg
Fjöldi
Álit
Kusk
Nefnd
Mýrar-
ljós
Gátt Á fæti
Leðja
3 100
Vein
Frjáls
Neyttu
Reipi
Fæddi
Gagn--
Runa
Áhald
8
1 2 3 4 5 6 7 8
P
F R Á R S T A L L U R K Á T
R O F Í T U R Æ Ð A R M Á
E K J U U G G U R K A U P
L J Á R Ð Á R A L L U R
S Ú Ð T Ó R I R H E M J A
I U R Ð S M Á E I A Á U
G R Ó A K I Ð I Ð R A R
E R J A Ö R L S M I N K A
R J Ó Ð N E S T I U S L A R
Ó S I N N Ö G R A H
O F T R S E N A L E I R
É T A K A N N Ó I Ð Í
Ð A A D E N D R U M
B R E L L U R A R A R I N
E I I L L N A F N E N D I
T M N T A N N A R S N N L
R I S A R I Æ R I N G I N N
A N Æ F A N R S Æ F R Ý R
S J Á L F S T Æ Ð IL
A
U
S
N
Ú
R
S
ÍÐ
A
S
T
A
B
L
A
Ð
I
Vísnahorn
Alltaf lifir með mann-
skepnunni einhver til-
hneyging til auðsöfnun-
ar. Vissulega missterk en
fæstir held ég að séu alveg lausir við hana. Nú
gengur mönnum samt misvel að framfylgja
þessari þörf og leita þá stundum á náðir bet-
ur stæðra vina sinna. Guðmundur Þorláksson
sem kallaður var Glosi kvað við Bensa Þór
kaupmann í Reykjavík:
Vertu góður vinur minn
við þá menn sem hrasa.
Því að hinsti hjúpur þinn
hefur enga vasa.
Þó er einhvern veginn aldrei vinsælt ef þessi
hvöt verður of sterk í mönnum. Járnsmiður á
Siglufirði kvað um einn starfsbróður sinn sem
virðist hafa verið í takmörkuðu uppáhaldi:
Ágirnd tryllir öll þín spil,
- enginn millivegur!
Allt frá grillum, ilja til
ertu hryllilegur.
Næsta vísa hef ég grun um að sé einnig ætt-
uð frá Siglufirði en nánari deili veit ég hvorki
á höfundi né yrkisefni nema þar mun ort um
einhverja af „fínni“ frúm bæjarins:
Hörundslitað heimsins barn
hefur vit að stássa.
Skreytt hið ytra, en innra skarn,
andlaus fitukássa.
Ekki hvað síst á bannárunum var mönnum
nokkur fengur að skipakomum erlendis frá
og glöddust þá í hjörtum sínum og fögnuðu.
Norður á Húsavík var kveðið:
Hefjum glösin hátt á loft.
Húrra fyrir slíku láni.
Þetta skeður ekki oft,
að það komi skip frá Spáni.
Greinilega hefur þá orðið dýrðlegur fögn-
uður að minnsta kosti fyrsta kastið en fögnuð-
urinn getur líka orðið í kyrrðinni án nokkurs
hávaða. Held að næsta vísa sé eftir Guðmund
Hannesson en get ekki sagt að ég sé fullviss:
Nú unir drótt við drauma gnótt,
sig drekkur af þrótti metta.
Líður að óttu, allt er hljótt,
indæl nótt er þetta.
Við Íslendingar höfum löngum átt töluvert
undir veðurfarinu. Bæði sem bændur og sjó-
menn og raunar líka sem ferðaþjónustuaðilar.
Þar af leiðir að veðurspár eru okkur þýðing-
armeiri en mörgum öðrum enda kvað Sveinn
Indriðason:
Á vesturlofti vísir þykjast sjá,
að verði býsna hvasst ef ekki lygnir.
Um veðurhorfur vont er nú að spá,
það verður máske þurrt ef ekki rignir.
Jón Guðmundsson frá Ásgeirsstöðum orti
líka um sitt sálarveðurfar:
Stormur drundi, hríðin hló
hret í lund ei dvínar
sukku undir svell og snjó
sólskinsgrundir mínar.
Það mun hinsvegar hafa verið pétur Jóns-
son í Reynihlíð sem orti yfir mývetnsku
hangikjötskrofi í leitaskála þeirra Mývetninga
sem ber hið tignarlega nafn péturskirkja:
Fýkur skrof og skýjarof.
Skal ég krofið lofa
er þó dofinn upp í klof
af því að sofa í kofa.
Og fyrst verið er að rifja upp haustvísur
kemur hér ein eftir Karl Þórðarson á Eyrar-
bakka:
Hallar sumri, fölnar fold
fyrnast tíðir allar.
Vallargróður myndar mold
máttur jarðar kallar.
Og önnur nýleg eftir Ingólf Ómar:

Fölna rindar falla strá
förlast myndir kærar.
Hjúpar tinda héla grá
hema lindir tærar.
Ingvar vinur minn Magnússon gerði upp
æviferilinn með þessum orðum:
Ég hef Bakkus dýrkað dátt,
dreymt um góða hesta
og við heiminn samið sátt.
-Svona fyrir það mesta.
Nafni hans Jón Ingvar Jónsson var að ræða
um stafsetningu og fleira og tákn hvers ein-
staks hljóðs. Taldi hann einna minnsta þörf á
„É“ af þeim stöfum sem við teljum til okkar
stafrófs og orti af því tilefni:
Éltsín vin sinn Éns í frí
til Émen með sér tekur
meðan Ésús éppa í
Érúsalem ekur.
Eftirfarandi vísa er að öllum líkindum ættuð
úr Biskupstungum og trúlega nokkuð gömul
en þó hefur að minnsta kosti verið búið að
skíra Gránunes eftir hryssu þeirra Reynistað-
arbræðra:
Garpar ríða í Gránunes
og gerist leiðin flókin,
eiga að smala umverpes,
allan jökulkrókinn.
Einhvern tímann var spurt: „Hver er mun-
urinn á iðnaðarmanni og Dauðanum?“ og
svarið var náttúrlega: „Dauðinn kemur.“ Hvað
sem því líður þá er víst Dauðinn eitt af því
fáa sem við eigum víst strax við fæðinguna og
þurfum enga starfsmannaleigu til að ná sam-
bandi við hann. Hvað gerist svo þar á milli er
allt ótryggara enda orti Bjarni frá Gröf:
Að fæðast það er mikil guðagjöf,
því gaman er á þessum heimi að lenda.
En eftir stutta eða langa töf
öllu drasli verður fólk að henda.
Að rusla manni í raka moldargröf
er rúsínan í lífsins pylsuenda.
Margt gott orti Jón Rafnsson sá merki
verkalýðsfrömuður og kommúnisti. Hér
koma tvær ósamstæðar vísur úr Rósarímum:
Fækkar rökum, förlast brá,
fatast tökin snilli.
Sé ég stöku svífa hjá
svefns og vöku milli.
Margir stansa beggja blands
brestur glansinn fullhugans,
kjósa bransann konur manns
kratar dansa Óla skans.
Ætli það sé svo ekki við hæfi að kveðja að
sinni með þessari gullfallegu vísu Trausta
Reykdal:
Þýtur í stráum þeyrinn hljótt,
þagnar kliður dagsins,
Guð er að bjóða góða nótt
í geislum sólarlagsins.
Með þökk fyrir lesturinn,
Dagbjartur Dagbjartsson
Hrísum, 320 Reykholt
S 435 1189 og 849 2715
dd@simnet.is
Er þó dofinn upp í klof - af því að sofa í kofa