Skessuhorn - 14.11.2018, Blaðsíða 17

MIÐVIKUDAGUR 14. NÓVEMBER 2018 17
urinn og hans þróun er númer eitt,
tvö og þrjú,“ segir hann.
Leiðin þarf að
vera greið
Sú stefna sem félagið hefur unnið
eftir hvað varðar þróun ungra leik-
manna undanfarin ár er þegar farin
að skila árangri. Uppaldir leikmenn
eru í algjörum lykilhlutverkum í
meistaraflokkum karla og kvenna.
„ÍA er og hefur alltaf verið háð því
að ala upp sína leikmenn. Stefna
félagsins hefur í raun alltaf verið
þannig, þó það hafi komið tíma-
bil þar sem félagið hefur, af ýms-
um ástæðum, villst af leið. ÍA hef-
ur alltaf gengið best þegar liðið er
skipað heimamönnum. Það hefur
gengið vel undanfarin ár og er fé-
laginu nauðsynlegt,“ segir Jón Þór.
„En jafnframt er ÍA háð styrkingu
með leikmönnum utan frá, það hef-
ur gengið verr undanfarin ár. Til að
félagið geti náð í fremstu röð þurfa
þeir leikmenn sem koma hingað til
að spila líka að vera toppleikmenn,
eins og var hér áður. Þegar karla-
liðið var hvað sigursælast til dæmis,
á árunum 1992 til 1996, þá komu
hingað afburðaknattspyrnumenn
annars staðar frá sem höfðu gríðar-
leg áhrif á alla iðkendur félagsins.
Þeir komu með innspýtingu inn
í liðið, voru öðrum leikmönnum
hvatning og einhvern veginn lyftu
öllu á hærra plan. Þetta tvennt þarf
að fara saman svo topp árangur
náist,“ segir hann. „En til þess að
fá þessa leikmenn í dag þarf liðið
að vera í fremstu röð og ég tel ÍA
vera í dauðafæri til að byggja upp
og þróa leikmenn sem geta verið í
fremstu röð í íslenskri knattspyrnu
bæði karla og kvenna í framtíð-
inni,“ segir hann en bætir því við
að á sama tíma þurfi leið ungra
leikmanna upp í meistaraflokk að
vera greið. Hann minnist þess þeg-
ar Arnór Sigurðsson, leikmaður
CSKA Moskvu sem varð á dög-
unum yngsti Íslendingurinn til að
skora í Meistaradeild Evrópu, spil-
aði sinn fyrsta leik fyrir ÍA í efstu
deild árið 2015, þá 16 ára gamall.
„Ég man að sem yfirþjálfari fann
maður áhrifin sem það hafði á alla
yngri flokkana. Þá sáu krakkarnir
í 4. og 5. flokki, sem voru kannski
með Arnóri í skóla, að leiðin er
ekki svo löng. Ef meistaraflokks-
leikur er bara fjarlægur draumur
hæfileikaríkra ungra leikmanna þá
er félagið ekki á réttri braut.“

Þörf á strúktúr
og stöðugleika
Jón Þór tekur skýrt fram að gott
starf hafi verið unnið árin áður en
þeir tóku við sínum störfum. „Á
þessu sviði hafði Þórður Þórðar-
son gert mjög góða hluti sem yfir-
þjálfari og Þórður Guðjónsson sem
framkvæmdastjóri, sem og Dean í
afreksstarfinu. Þetta byrjar ekkert
og endar með mér og Gulla og þó
að við séum farnir þá ber félaginu
vonandi gæfa til að efla þetta starf
enn frekar. Lenskan hefur verið sú
í íslenska boltanum að félögin hafa
oftar en ekki verið rekin þannig að
straumar og stefnur breytast með
fólkinu. Það þarf að búa til strúktúr
og stöðugleika, það er miklu eðli-
legra að ráða fólk inn í strúktúrinn
en að fólkið ákveði hvernig hlutirn-
ir eigi að vera. Ef það er ekki nógu
góður strúktúr eða jafnvel eng-
in skýr stefna í starfinu getur farið
illa. Við þekkjum mörg dæmi þess
í gegnum tíðina, hvort sem er úr
íþróttum og mögulega viðskiptalíf-
inu líka, ef út í það er farið,“ segir
Jón Þór léttur í bragði.
Gunnlaugur Jónsson lét af störf-
um sem þjálfari meistaraflokks í
ágúst 2017 og Jón Þór stýrði liðinu
síðustu sex leiki tímabilsins. Hann
segir að upphaflega hafi hann ekki
ætlað sér að taka við liðinu held-
ur litið svo á að þeir væru teymi
og skyldu því hætta báðir. Gunn-
laugur hvatti hann hins vegar til
þess að taka við. „Það varð úr og
gekk svo sem ágætlega. Liðið var á
botni deildarinnar og varnarleikur-
inn hafði verið mikill höfuðverkur.
En við náðum ágætis holningu á
liðið, töpuðum bara einum leik og
héldum hreinu í þremur. Það var
ákveðinn sigur að ná þeim stöð-
ugleika,“ segir Jón Þór og viður-
kennir að hafa verið svekktur að ná
ekki að bjarga liðinu frá falli. „Ég
var drullufúll að við náðum ekki
að halda okkur uppi, ég viðurkenni
það alveg,“ segir hann. „Það sat í
mér og situr ennþá í mér. Dýna-
míkin í liðinu var góð og holn-
ingin fín. Að mínu mati vorum við
nær því að bjarga okkur frá falli en
staðan í lok móts gaf til kynna. Það
vantaði ekki mikið upp á.“
„Frábær ákvörðun að
fara í Stjörnuna“
Margir voru þess fullvissir eftir
tímabilið að Jón Þór yrði ráðinn
til að halda áfram með liðið, en svo
varð ekki. Ákveðið var, eftir nokk-
uð langan tíma, að semja við Jó-
hannes Karl Guðjónsson sem stýr-
ir liðinu í dag. Jón Þór viðurkenn-
ir að hafa verið svekktur á sínum
tíma, en ber engan kala til félags-
ins í dag. „Á þeim tíma var ég nátt-
úrulega sannfærður um að ég væri
rétti maðurinn til að taka við lið-
inu. En það fór eins og það fór og
ég var auðvitað drullusvekktur á
þeim tímapunkti. En svona er fót-
boltinn, það er alltaf verið að velja
og hafna í boltanum hvort sem
maður er þjálfari eða leikmaður,“
segir hann auðmjúkur. „Þjálfarar-
áðningin hjá ÍA tók langan tíma,
sem gerði það að verkum að nán-
ast öll lið á landinu voru búin að
ráða sér þjálfara. En ég tók frá-
bæra ákvörðun um að fara í Stjörn-
una sem aðstoðarþjálfari meistara-
flokks karla,“ bætir hann við. „Það
var ótrúlega gaman að vinna þar.
Frábær leikmannahópur, umgjörð
og aðstaða. Mikill stöðugleiki í fé-
laginu frá toppi til táar. Síðan var
bara mjög skemmtilegt, eftir að
hafa upplifað dálítið sveiflukennd-
an tíma hjá ÍA, að mæta inn í topp-
lið þar sem kröfurnar eru titlar og
leikmannahópurinn stór og þétt-
ur,“ segir Jón Þór. „Ég fann það
strax á fyrstu æfingunni að þetta lið
myndi vinna eitthvað, hungrið og
viljinn var til staðar og gæðin líka,“
bætir hann við. Sú varð einmitt
raunin. Stjarnan stóð uppi sem bik-
armeistari eftir sigur á Breiðabliki
í vítaspyrnukeppni í úrslitaleiknum
í haust. „Það var frábært að upp-
lifa þennan fyrsta bikarmeistara-
titil í sögu félagsins. Það eina sem
ég er svekktur yfir er að Stjarnan
hafi ekki orðið Íslandsmeistari líka.
Eftir bikarmeistaratitilinn datt að-
eins botninn úr þessu. Við vorum
í miklu betri séns að ná Íslands-
meistartitlinum en flestir gerðu
sér grein fyrir, vissum að Valur
myndi ekki vinna síðustu þrjá leik-
ina. Þannig má segja að mótið hafi
verið í okkar höndum. En við nýtt-
um ekki sénsinn og enduðum mót-
ið illa.“
Verður að huga að
karakter leikmanna
Boltinn hefur breyst mikið frá því
Jón Þór fékk fyrst smjörþefinn af
þjálfun og enn meira frá því hann
sjálfur var ungur og upprennandi
leikmaður. Aðstaða og umgjörð
hefur batnað til muna og leikmenn
orðið tæknilega mun færari en þeir
voru áður. Á sama tíma kveðst Jón
Þór þó hugsi yfir þeim einkenn-
um sem hafa verið aðalsmerki ís-
lenskra knattspyrnumanna í gegn-
um tíðina. „Vilji og karakter, ósér-
hlífni, harka og seigla, að gefast
aldrei upp þó móti blási. Þetta hafa
íslenskir knattspyrnumenn verið
þekktir fyrir í gegnum tíðina og við
megum ekki tapa þessu, því kar-
akterinn er líka mikilvægur ef við
ætlum að ná árangri. Þegar ég fór
yfir í Stjörnuna sá ég aftur krakka
hlaupa út á völlinn um hávetur í
frosti, slyddu og roki, kappklædda
og tilbúna á æfingu með bros á
vör. Hérna á Akranesi held ég að
við þurfum svolítið að passa okkur.
Í 80 til 90 prósent tilvika er hægt
að æfa utandyra allan veturinn en
við erum með krakkana okkar inni
í höllinni í tíu mánuði á ári. Að
mínu viti er það alltof mikið,“ segir
hann. Vont veður er ákveðið mót-
læti í sjálfu sér, mótlæti sem hann
telur hollt að ungir leikmenn læri
að berjast við og sigrast á. „Mað-
ur hefur smá áhyggjur af því til
lengri tíma að börnin séu kannski
aðeins of mikið í bómull hjá okk-
ur. Akranes á einstaka sögu varð-
andi atvinnumenn í knattspyrnu.
Aðalsmerki þeirra hefur verið hvað
þeir eru vinnusamir, duglegir og
bregðast vel við mótlæti. Samfara
framþróun í tækni og fótboltalegri
getu verðum við að huga að karakt-
ereinkennum leikmanna líka. Við
megum ekki gleyma því hvaðan við
komum og hverjir hafa verið okkar
styrkleikar,“ segir Jón Þór.
Margt breyst á
stuttum tíma
Þjálfarastarfið segir hann að hafi
breyst á sama tíma. „Þjálfun breyt-
ist í takt við samfélagið. Það er
ótrúlegt hvað einstaklingar breyt-
ast drastískt á stuttum tíma,“ seg-
ir hann. „Það eru ekki nema 20 til
30 ár síðan strákar og stelpur í 2.
flokki voru bara ábyrgir þjóðfélags-
þegnar í fastri vinnu, mörg flutt að
heiman og sum búin að stofna eig-
in fjölskyldu, 17 og 18 ára gömul. Í
dag búa krakkar lengur heima, eiga
erfiðara með að fá vinnu með full-
orðnu fólki og fá ekki að bera neina
ábyrgð í þjóðfélaginu. Fyrir vikið
fullorðnast fólk seinna. Það hefur
áhrif á fótboltann eins og allt ann-
að. Fótboltavöllurinn endurspeglar
samfélagið,“ segir Jón Þór og rifj-
ar upp hvernig hlutirnir voru þegar
hann var yngri. „Ég var heppinn að
því leyti að fyrir fermingu þá sótti
Ríkharður Jónsson mig í vinnu við
að mála. Pabbi var giftur dóttur
hans og ég var svo lánsamur að fá
að kynnast honum og hans frábæru
fjölskyldu. Rikki reyndist mér ótrú-
lega vel. Sótti mig í vinnu og ég fór
ekkert inn í hóp af krökkum þar.
Ég var eina barnið, vann með full-
orðnum mönnum og það var kom-
ið fram við mig eins og fullorðinn
mann. Ég fékk ábyrgð og það var
ætlast til að ég skilaði mínu eins og
aðrir. Fyrir það er ég þakklátur í
dag,“ segir hann. „Ungt fólk í dag
býr lengi heima. Það er ekki kom-
ið fram við það eins og fullorðið
fólk heima hjá því og ekki í skól-
anum. Ungmenni eiga erfitt með
að fá vinnu með fullorðnu fólki og
það gerir það að verkum að þrosk-
inn kemur seinna. Á móti kemur að
unga fólkið í dag menntar sig betur
og er almennt klárara en fyrri kyn-
slóðir. En það fær ekki eins mikla
ábyrgð og þroskast því seinna og
öðruvísi,“ segir hann. Þess vegna
segir Jón Þór að einn mikilvægasti
liðurinn í starfi knattspyrnuþjálf-
ara nútímans sé að brúa bilið frá
yngri flokkum upp í meistaraflokk-
ana. „Stór þáttur í þjálfun í dag er
að finna út hvernig við getum veitt
leikmönnum ríkari ábyrgð á eigin
framvindu, til að þeir þroskist fyrr
og verði betri leikmenn. Þegar leik-
menn koma inn í meistaraflokk eru
þeir með fullorðnu fólki og það er
komið fram við þá eins og fullorð-
ið fólk. Þeir bera ábyrgð á að skila
sínu eins og aðrir. Þannig þrosk-
ast þeir og verða betri. Þessu hafa
þjálfarar þurft að aðlagast undan-
farið. Umhverfið mótar allt og alla
og svona er lífið í dag.“
Þjálfarastarfið
er fjölskylduvænt
Jón Þór er fjölskyldumaður, kvænt-
ur Sigrúnu Ósk Kristjánsdóttur
sjónvarpskonu. Saman eiga þau tvo
syni. „Við byrjuðum saman fyrir
tuttugu árum síðan. Ég var tvítug-
ur og hún átján ára. Við keyptum
fyrstu íbúðina okkar sama ár, 1998,
fluttum að heiman og byrjuðum að
búa,“ segir Jón Þór. „Ég er ótrú-
lega heppinn að hafa kynnst Sig-
rúnu, hún er einstök og er höfuð-
ið á heimilinu,“ segir hann. „Hún
ber hitann og þungann af þessu
öllu saman,“ segir hann og hlær
við. „Það þýðir ekkert að keppa
við hana. Hún er algjört séní, rúll-
aði upp öllu sínu námi og var dúx
á nánast öllum skólastigum. Það er
alveg sama hvað hún tekur sér fyrir
hendur, hún rúllar öllu upp,“ bæt-
ir hann við. „Hún er bara afburða-
manneskja. Með þannig mann-
eskju á heimilinu heldur maður
sig bara til hlés og leyfir henni að
stjórna ferðinni. Það er best fyrir
alla,“ segir Jón Þór. „Við styðjum
við hvort annað og það hefur geng-
ið vel hjá okkur báðum í leik og
starfi. Hún hefur reynst mér ótrú-
lega vel hvað sem ég tek mér fyr-
ir hendur og vonandi hef ég reynst
henni jafn vel. Við hjálpum hvoru
öðru að ná því besta fram,“ segir
hann brosandi.
Aðspurður segir Jón Þór engan
vanda að tvinna saman fjölskyldu-
lífið og þjálfarastarfið. „Það er mik-
ill misskilningur að þjálfarastarfið
sé ekki fjölskylduvænt. Auðvitað
gerist það stöku sinnum að mað-
ur missir af hlutum, bindingin er
mikil yfir sumartímann sérstaklega
og ekki hægt að fara í mikil ferða-
lög, til dæmis. En dags daglega er
maður sæmilega frjáls með tím-
ann, getur alltaf komið börnunum
í skólann, á æfingar og tekið þátt í
þeirra áhugamálum. Þannig að það
kemur sér vel í föðurhlutverkinu
að vera þjálfari,“ segir hann.
„Þetta er ástríða“
Þá sjaldan að Jón Þór er ekki að
hugsa um fótbolta tekur hann sig
til og málar hús. Hann er lærð-
ur málari og finnst gott að bleyta
í penslinum af og til. „Ég geri það
alltaf í og með til að kúpla mig út.
Það er nauðsynlegt af og til. En í
sjálfu sér er maður í raun og veru
alltaf að hugsa um fótbolta all-
an daginn, alla daga. Fótboltinn
er áhugamál þó að hann sé líka
vinnan mín og maður er alltaf að
spá í æfingar, leikmannahópa og
fleira,“ segir hann og bætir því við
að þannig þurfi þetta að vera, í það
minnsta í hans huga. „Ég man að
þegar ég byrjaði að þjálfa. Þá ákvað
ég að daginn sem ég færi að líta á
þjálfarastarfið sem einhverja kvöð
en ekki bara áhugamál og ástríðu
út í gegn, þá væri ég hættur,“ seg-
ir Jón Þór. „Þetta er sérstök vinna
sem maður lítur ekki á sem vinnu.
Það þarf að leggja líf og sál í bolt-
ann, þetta er ástríða og ótrúlega
gaman,“ segir Jón Þór Hauksson
að endingu. kgk
Karlalið Stjörnunnar fagnaði bikarmeistaratitli í haust í fyrsta sinn í sögu félags-
ins. Jón Þór var aðstoðarþjálfari liðsins og hér fagnar hann að leik loknum ásamt
sonum sínum í rigningunni á Laugardalsvelli. Ljósm. sók.
Jón Þór og Ármann Smári Björnsson, þáverandi fyrirliði ÍA, eftir leik haustið 2017.