Skessuhorn - 19.12.2018, Blaðsíða 69

MIÐVIKUDAGUR 19. DESEMBER 2018 69
Óskum Vestlendingum og landsmönnum öllum
gleðilegra jóla og farsældar á nýju ári.
GLEÐILEG
JÓL
Kæru nemendur, foreldrar og starfsfólk
Grunnskóla Borgarfjarðar
Sendum ykkur okkar bestu jóla- og
nýárskveðjur með þökk fyrir ánægjulegt
samstarf á árinu sem er að líða
Skólastjórnendur
GRUNNSKÓLI BORGARFJARÐAR
HVANNEYRI
KLEPPJÁRNSREYKJUM
VARMALANDI
SK
ES
SU
H
O
R
N
2
01
5
sveitir fengu einnig sín tækifæri.
Meira að segja voru haldnar hljóm-
veitakeppnir. Danspallarnir voru
þrír; við Lambhúsalind, Hátíðar-
lundur og Paradís. Gerður segir að
mannfjöldinn hafi verið gríðarleg-
ur enda var þarna saman kominn
tíundi hver Íslendingur. Eftir há-
degið á sunnudeginum var menn-
ingardagskrá í boði, þjóðkunnir
menn fluttu ávörp og skemmtiat-
riði. Helena Eyjólfsdóttir söng til
dæmis lag Vilhjálms Einarssonar;
„Í Húsafellsskógi“ við ljóð Jónasar
Árnason.
Í frásögn blaðamanns Morgun-
blaðsins frá hátíðinni þetta ár sagði
m.a: Á þessum kyrrláta stað reis
upp lítil borg með aðalhverfum, út-
hverfum, götum og stígum, dans-
pöllum og sjoppum í seilingarfjar-
lægð.“ Og bætti sá hinn sami við:
„Hljómsveitirnar voru svo góðar að
margir unglingar gleymdu að dansa
en stóðu bara og hlustuðu.“
Skrefinu á undan
Woodstock
„Síðar var gert að því grín að við
hefðum þetta sumar orðið skrefinu
á undan Woodstock, en sá frægi
tónlistarviðburður var einmitt
haldinn síðar í ágúst 1969,“ rifjar
Jón upp. „Samt ekki alveg sambæri-
leg mót nema að veðrið var blautt
á báðum stöðum. Hann bendir á
að tekjur af mótshaldinu hafi verið
umtalsverðar fyrir mörg þau ung-
mennafélög sem lögðu til mann-
skap og vinnu, ekki bara við eigin
tekjuöflun heldur einnig við móts-
haldið sjálft að öðru leyti.
Lagt nótt við dag
Engum blöðum er um það að fletta
að það var samhentur hópur sem
hér var saman kominn á heim-
ili Ófeigs og hafði áratugum fyrr
komið að undirbúningi og fram-
kvæmd Sumarhátíðanna í Húsafelli
með ýmsum hætti. Þeir mynduðu
tengsl og vinskap sem haldið hef-
ur síðan. Mótsstjórn var frá upphafi
á höndum stjórnar UMSB og for-
maðurinn jafnframt framkvæmda-
stjóri mótsstjórnar. „Við Gísli kom-
um ekki inn í stjórnina fyrr en 1971
en báðir verið árin á undan í forustu
fyrir okkar félög. Ófeigur kom svo
inn ári síðar en þetta reyndust vera
tvö síðustu ár Vilhjálms á vettvangi
UMSB. Það var okkur ómetanlegt,
ekki síst eftir á að hyggja, að ná því
að eiga þann tíma með Vilhjálmi og
raunar árin þar á undan líka. Svo
varð það hlutskipti mitt að taka
við af honum sem sambandsstjóri
árið 1973,“ segir Jón. „Það verður
varla sagt að maður sé áhættufæl-
inn en þegar félagarnir hafa snúið
upp á handlegg manns gagnast út-
úrsnúningar lítt. Þeir hafa eflaust
verið ánægðir með sína valdbeit-
ingu en konan var ókát í rúminu
með tíðindin þegar heim var kom-
ið. Ég hafði jú ætlað að koma heim
sem frjáls maður,“ rifjar Jón upp.
Síðasta árið sem Vilhjálmur var
sambandsstjóri, þ.e. 1972, þá var
Hjörtur Þórarinsson ráðinn fram-
kvæmdastjóri mótsstjórnarinnar og
hélst svo næstu ár.
Fjölmargir dagar voru lagð-
ir í undirbúning og skipulagningu.
Gefum Ófeigi orðið: „Við í stjórn-
inni reyndum að skipta með okk-
ur verkum og var sú skipting dá-
lítið í ljósi aðstöðu okkar og starfa.
Jón var til dæmis kúabóndi á Lind-
arhvoli og júlí því mikill annatími
við heyskap hjá honum. Hann var
því mjög upptekinn um hábjarg-
ræðistímann en í hans hlut kom
að semja við og ráða skemmti-
krafta og hljómsveitir sem varð að
tryggja tímanlega,“ segir Ófeig-
ur. Og Jón bætir við þessa sögu:
„Eigi að síður fylgdi þessu talsvert
ónæði. Þá vantaði ennþá áratug
upp á að sveitasíminn gamli hefði
runnið sitt skeið. Klukkan 9 til 12
og 15 til 18 var það sem gilti. Há-
degið og kvöldin voru ónýt til slíkra
samskipta. Þeim sem vildu ná sam-
bandi var þetta hins vegar mörgum
torskilið fyrirkomulag og hringdu
samt. Því gat það verið býsna snú-
ið og úrtökusamt að standa í sam-
skiptum við fólk. Smámál verða
nefnilega stundun stór ef ekki tekst
að útkljá þau í tíma í síma eins og
allir vita í dag. Heima fyrir voru
hvít handklæði eða viskastykki aðal
samskiptamáti okkar hjóna; í þessu
sambandi vel að merkja,“ segir Jón.
„En Ófeigur átti oft leið hjá og kom
við óháð því hvort það beið yxna
kýr í fjósinu. Það var til mikils hag-
ræðis því þá mátti leysa ýmis mál á
stuttum túnfundi.“
En Ófeigur heldur áfram um
verkaskiptingu mótsstjórnar: „Eðli
máls samkvæmt sá ég sem gjald-
keri um skipulagningu og fram-
kvæmd miðasölunnar. Oft voru
fengnir skólahópar til að selja mið-
ana. Gísli tók að sér að ferja inn-
komuna í Sparisjóðinn í Borgarnesi
eftir samkomulagi óháðu regluleg-
um afgreiðslutíma. Enn fremur sá
hann um sjálfboðaliðalöggæsluna,“
segir Ófeigur. „Diðrik Jóhannsson
sem þá var yfir Nautastöðinni tók
að sér skipulagningu verslunar og
veitingasölu en það var vandasamt
verk en mikilvægt,“ bætir hann við.
Eftirspurn
að fá að koma
Ófeigur rifjar upp að eftir því sem
mótin urðu þekktari á landsvísu
varð auðveldara að fá góðar hljóm-
sveitir og skemmtikrafta. „Það var
reyndar orðið þannig að eftirspurn-
in var frá hljómsveitunum að fá að
koma og við þurftum ekki sérlega
mikið að dekstra þær til verka. Svo
var þetta orðin ákveðin hefð. Ingi-
mar Eydal var að höfða til eldri
kynslóðarinnar og „átti“ sitt svið,
spilaði alltaf í Hátíðalundi. Svo
voru yngri hljómsveitir og vaxandi
sem lögðu mikið upp úr því að fá
að koma fram enda töldu þær mikil
tækifæri felast í kynningunni. Þess-
ar hljómsveitarkeppnir sem haldnar
voru gáfu mörgum auk þess tæki-
færi til aukins frama og frægðar.“
Þjappaði héraðsbúum
saman
Þeir félagar eru ekki í vafa um að
það hafi verið snjallt strax í upphafi
að fela ungmennafélögunum í hér-
aðinu rekstur verslana og veitinga-
sölu á hátíðunum. „Félögin þurftu
að vanda til þessa þáttar í undir-
búningnum, áttu jafnvel sinn sölu-
skúr hvert fyrir sig, stóðu sameig-
inlega að innkaupum og reyndu
að hafa sem mest út úr sölunni.
Þetta þjappaði héraðsbúum saman
við ýmis störf og svo að afloknum
mótunum var alltaf safnað liði til
að hreinsa svæðið og það var yfir-
leitt ótrúlega lítið sem þurfti að tína
saman af rusli eftir mótsgesti,“ seg-
ir Hjörtur.
Framhald á næstu opnu
Íþróttasýning á flötinni sumarið 1968. Ljósm. Helgi Bjarnason.
Fjölmenni var oft á mótunum. Þessi mynd var tekin 1968, en mestur var fjöldinn 1969 en
þá voru fáir með myndavélar því rigning var fram á sunnudag. Ljósm. Helgi Bjarnason.
Sjóvá Akranesi, sími 440-2360
Sjóvá Borgarnesi, sími 440-2390
Óskum Vestlendingum og
landsmönnum öllum gleðilegra
jóla og farsældar á nýju ári.
Þökkum ánægjulegt samstarf
á árinu sem er að líða.